Εχτές ακύρωσα τη συνδρομή μου σε ένα καλό μηνιαίο περιοδικό που έπαιρνα εδώ και μερικά χρόνια, το Atlantic. Η αφορμή ήταν ότι μου ερχόταν αραιά και πού, όλο κάπου χανόταν, αλλά ο αληθινός λόγος ήταν πως και τα τεύχη που έρχονταν δεν προλάβαινα να τα διαβάσω. Γιατί δεν διαβάζω καθόλου περιοδικά πια –τα έχω εξηγήσει αυτά. Και βέβαια στο iPad, όπου πλέον κοιτάζω τις ώρες που παλιά κοίταζα τα περιοδικά, δεν διαβάζω apps περιοδικών (maglets, όπως τα λέει ο παρακάτω), για κάποιους από τους ίδιους λόγους για τους οποίους τα περιοδικά στο iPad έχουν ήδη αποτύχει. Ετούτο το άρθρο τα λέει απλά, σταράτα, και ολόσωστα.
Think about it – what do you do nowadays on a long train journey or in the doctor’s waiting room? Read a magazine or check your email/Twitter feed? And when people pick up their iPads, they can either tap on a maglet app, or instead read their email, video, games, Twitter, the web… Both in the tablet and the real worlds, magazines no longer have the benefit of being at the centre of our cultural lives. They have to work harder than ever to grab our attention and force their way into our habits, a task that’s all the harder when they reside on a fully connected device that contains the latest news from thirty seconds ago, as compared to a magazine article commissioned and written two months ago. There’s a lot that an iPad can do, and maglets currently occupy a very small shack on the very edge of tablet main street.
Πλέον στο σπίτι μου έρχεται μόνο το Wired. Όχι για πολύ ακόμα.