Ο πρώτος κανόνας των Ίντερνετς: Δεν απαντάμε στα τρολ.
Είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου πριν αρχίσεις να ασχολείσαι με τα σάιτς και τα φέισμπουκ και τα τουίτα. Ποτέ δεν απαντάς στα τρολ. Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι ένας καλός συγγραφέας, παλιός συνεργάτης στο «Esquire», πολύ συμπαθής και αξιοσέβαστος, και είναι και ο παρουσιαστής του καλού ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ «1821». Και αυτές τις τελευταίες μέρες περνάει ζόρια, δέχεται επιθέσεις, βλέπει το όνομά του να σέρνεται στο βούρκο από ανθρώπους που ζουν στο βούρκο. Γιατί έκανε ένα μεγάλο λάθος. Παραβίασε τον πρώτο κανόνα των Ίντερνετς. Απάντησε στα τρολ.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το «1821» του ΣΚΑΙ είναι ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει την ιστορία του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων από τους Τούρκους. Παρουσιάζεται από το κανάλι ως έργο μνημειώδες και κοσμοϊστορικό, και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ καλογυρισμένο, με εξαιρετικά production values, καλό ρυθμό και ενδιαφέρουσα θεματολογία. Αλλά οι πληροφορίες που παρουσιάζει δεν είναι κάτι καινούριο ή ρηξικέλευθο. Δεν αποκαλύπτει μυστικά ή πράγματα που δεν ήταν ήδη ευρύτατα γνωστά. Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και επιφανειακά με την ελληνική ιστορία ξέρει ότι κανένας Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε κανένα λάβαρο την 25η Μαρτίου, Κρυφά Σχολειά δεν υπήρχαν, η Εκκλησία τα πήγαινε μια χαρά με τους Τούρκους, στην Επανάσταση του ʼ21 χάσαμε, το 1827 ολόκληρη η Ελλάδα ήταν τουρκική, η ονομασία «Έλληνας» ήταν μια πολιτική επιλογή και όχι μια ιδιότητα, και την ανεξαρτησία την κερδίσαμε κυρίως χάρη στους ξένους. Οι μόνοι που δεν τα γνωρίζουν αυτά είναι οι άνθρωποι που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την ιστορία της χώρας μετά το τέλος του σχολείου. Γιατί στο σχολείο το μάθημα της Ιστορίας ήταν (και φαντάζομαι είναι ακόμα) κάτι σαν κατήχηση, ένα συνονθύλευμα από μισές αλήθειες, απάλειψη δυσάρεστων λεπτομερειών και κατάφωρα ψέματα, για να εμποτιστούν τα παιδάκια με μια πλαστή υπερηφάνεια κενή νοήματος αλλά πολύ επικίνδυνη — άλλο θέμα αυτό, πολύ μεγάλο, αλλά όχι άσχετο.
Τέλος πάντων, το «1821» έρχεται ξαφνικά και σου λέει ότι αυτά που σου μάθαιναν στο σχολείο είναι ψέματα, και αν δεν ξέρεις την αλήθεια αυτό μπορεί να σου κάτσει κάπως, μολονότι η αληθινή ιστορία της Επανάστασης είναι εξίσου εντυπωσιακή και ηρωική. Και έτσι πολλοί Έλληνες, ζώντας στην πλάνη παλιών εθνικών μεγαλείων, αντέδρασαν με τον τρόπο που αντιδρά κάθε αμόρφωτος/ανενημέρωτος άνθρωπος με λιγουλάκι κλειστό μυαλό όταν του λένε πράγματα που πάνε κόντρα σʼ αυτά που ξέρει ως αλήθεια: Με γκρίνια.
Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι ο παρουσιαστής της εκπομπής και ταυτόχρονα είναι πολύ δραστήριος στο Facebook, οπότε όποιος ήθελε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για το περιεχόμενο του «1821» είχε ένα ωραιότατο φόρουμ, έμπαινε εκεί πέρα και του έγραφε διάφορα.
Ξέρεις τώρα την κατηγορία: Οι Ελληνάρες, αυτοί οι πολύ Έλληνες, οι τόσο Έλληνες που αντί για μύξες φυσάνε ελαιόλαδο. Που νομίζουν ότι είναι απευθείας απόγονοι του Περικλή, του Λεωνίδα και του Μεγαλέξαντρου. Ε, αυτοί ήταν οι πιο φωνακλάδες και οι πιο γκρινιάρηδες. Αν διαβάσεις τα σχόλιά τους στο Facebook ή το YouTube μπορεί και να σου ‘ρθει το πιο πρόσφατο γεύμα σου ξανά πίσω στο στόμα. Και δεν φταίνε μόνο τα κωμικά ορθογραφικά λάθη (θα περίμενες οι πολύ-Έλληνες να ξέρουν να γράφουν Ελληνικά — αμ δε), φταίει το μένος, η ακατάσχετη και ακατάληπτη βωμολοχία, η εμμονή με το σεξ (ειδικά το βίαιο, ομοφυλοφιλικό σεξ), η νηπιακή επιχειρηματολογία (όταν υπάρχει κι αυτή) και τα τόσο ολοφάνερα και περίπλοκα κόμπλεξ.
Είναι προφανές περί τίνος πρόκειται: Οι άνθρωποι είναι τρολ. Είναι αυτά τα καταχθόνια πλάσματα του Ίντερνετ που βρίσκουν στο δίκτυο την ιδανική πλατφόρμα έκφρασης της άρρωστης ιδιοσυγκρασίας τους, ένα πεδίο όπου μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν προσβάλλοντας και βρίζοντας χωρίς κίνδυνο σοβαρών συνεπειών. Είναι ο καρκίνος του Ίντερνετ.
Βέβαια, όλοι οι εθνικιστές ή οι αμόρφωτοι δεν είναι τρολ. Το να εκδηλωθείς ως τρολ είναι και θέμα ανατροφής και προσωπικών ψυχολογικών προβλημάτων. Αλλά πολλοί είναι, καθώς μια από τις προϋποθέσεις για να τρολάρεις είναι να έχεις μικρό και κλειδωμένο μυαλό, που χωράει πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα και τίποτα άλλο.
Το να συζητάς με ένα τρολ είναι σαν να συζητάς με έναν τοίχο που δεν απορροφά τίποτα απ’ όσα του λες. Είναι ανώφελο και μπορεί να γίνει επίπονο και επώδυνο, όχι μόνο γιατί μʼ αυτό τον τρόπο έρχεσαι σε επαφή με την ακραία παλιανθρωπιά, πράγμα ικανό να σου ανοίξει χαώδεις πύλες υπαρξιακής θλίψης, αλλά κι επειδή έτσι τροφοδοτείς το τρολ, επιβεβαιώνεις την ύπαρξή του, του δίνεις ένα λόγο να σηκωθεί απʼ την αποχαύνωσή του, να ανοίξει το κομπιούτερ, και να σου απαντήσει. Όταν απαντάς στο τρολ, το ταΐζεις.
Κι αυτό ήταν το λάθος που έκανε ο Τατσόπουλος. Αντιμετώπισε αυτούς τους ανθρώπους λες και είναι το ίδιο με τους κανονικούς, θεώρησε τα λεγόμενά τους ως απόψεις, και μπήκε στη διαδικασία διαλόγου. Είπε και το αστείο για τον Κολοκοτρώνη, έφτασε στο σημείο να απολογηθεί στην τηλεόραση γιʼ αυτό, όλα πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν είχε ακολουθήσει τον πολύ απλό και πολύ σημαντικό πρώτο κανόνα του Ίντερνετς.
Ποτέ.
ΠΟΤΕ.