Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κι αν τα υπολογίζω σωστά, στις εκλογές της 6ης Μαΐου περισσότεροι άνθρωποι θα ψηφίσουν τους Ναζί από ό,τι τα φιλελεύθερα κόμματα, τις Δράσεις και τις Δημιουργίες και τις Συμμαχίες.
Σκέψου το αυτό λιγάκι.
Αν τα νούμερα αυτά είναι ακριβή, δείχνουν ότι η κοινωνία μας έχει περισσότερους Ναζί από ό,τι φιλελεύθερους.
Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό κι αναμενόμενο.
Πιστεύω ότι το καλύτερο πράγμα που θα προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου είναι το μέτρημα. Θα έχουμε την ευκαιρία, εμείς οι Έλληνες, για πρώτη φορά ίσως να μετρηθούμε ανάλογα με τα πολιτικά μας πιστεύω. Μέχρι τώρα αυτό δεν γινόταν. Τα τελευταία σαράντα χρόνια οι εκλογές δεν ήταν πολιτικές, ήταν μόνο μέρος του κρατικού μηχανισμού συνδιαλλαγής. Τα δύο κόμματα δεν εξέφραζαν πολιτικά το 80% του Ελληνικού λαού που τα ψήφιζε. Απλά εξαγόραζαν την ψήφο του με ανταλλάγματα -ενίοτε και με ψέμματα. Τα προηγούμενα χρόνια Ναζί και φιλελεύθεροι μπορεί να ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία, ψεκασμένοι Ανεξέλληνες μπορεί να ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Και δεν ξέραμε πόσοι είναι.
Τώρα ο κρατικός μηχανισμός συνδιαλλαγής καταρρέει, όχι επειδή ο λαός ξύπνησε ή επειδή οι πολιτικοί απέκτησαν ξαφνικά ηθική, αλλά επειδή τα λεφτά τελείωσαν, κι έτσι τα κόμματα δεν έχουν με τι να αγοράσουν ψηφοφόρους. Έτσι στις 6 Μαΐου, ίσως για πρώτη φορά, οι Έλληνες θα ψηφίσουν στ’ αληθινά αυτά που πιστεύουν. Κι επειδή, κακά τα ψέματα, έχουμε εδώ και σαράντα χρόνια μια αληθινά ελεύθερη δημοκρατία, από αυτές που οι περισσότερες άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου μόνο να ονειρεύονται μπορούν, η καταμέτρηση αναμένω να είναι αρκετά ακριβής.
Ένα πρόβλημα που έχουμε όλοι -κι όταν λέω όλοι εννοώ όλοι- σ’ αυτή τη χώρα, είναι ότι ακούμε τη φωνή που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας πάρα πολύ δυνατά. Κάθε άνθρωπος ζει κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια, δε γίνεται αλλιώς, το καταλαβαίνω. Κρίνουμε τους άλλους με το μόνο κατανοητό κριτήριο που έχουμε, τον εαυτό μας. Αλλά νομίζω ότι αυτό εμείς εδώ το κάνουμε λίγο πιο έντονα από όσο θα έπρεπε. Δεν καταλαβαίνουμε και δεν αποδεχόμαστε εύκολα ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι εκεί έξω δεν είναι σαν εμάς. Δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, δεν έχουν την ίδια γνώμη, και πιθανότατα όσο και να τους τσιγκλήσεις δεν πρόκειται ποτέ να καταλήξουν στο ίδιο σημείο που βρίσκεσαι εσύ για όλα τα θέματα που υπάρχουν στη Γη.
Αυτή είναι μια αλήθεια που για κάποιο λόγο μας είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αρνούμαστε να την αποδεχτούμε. Πιστεύουμε πως κάποιοι εξωγενείς παράγοντες έχουν επηρεάσει τους άλλους ανθρώπους (οι πολιτικοί, η τηλεόραση, το lifestyle ή δεν ξέρω τι άλλο), και δεν σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σκεφτόμαστε εμείς. Αυτό, βεβαίως, δεν ισχύει. Το τι έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι δεν διαμορφώνεται από απλοϊκούς εξωγενείς παράγοντες -διαμορφώνεται από πολύπλοκους εξωγενείς κι ενδογενείς παράγοντες, σταδιακά και περίπλοκα και γενικά εντελώς ακατανόητα. Δεν γίνεται να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο κόσμος με το έτσι θέλω. Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα.
Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμώνεις ή να τρομάζεις για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο για το τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων που υπάρχουν γύρω σου, ούτε κανένας άλλος έχει, κι αν το 6% αυτών είναι Ναζί, το 6% αυτών είναι Ναζί*.
Αν το 67% των Ελλήνων είναι “κατά του Μνημονίου”, δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνεσαι. Σύμφωνοι, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι το Μνημόνιο και για ποιο λόγο επιβλήθηκε. Αυτό δεν πρέπει να σε θυμώνει, γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις. Δεν μπορείς να πας σε έναν έναν και να του εξηγήσεις το τι και το πώς. Αν δοκιμάσεις να συζητήσεις με μερικούς από αυτούς θα διαπιστώσεις ότι είναι μάταιο. Οι περισσότεροι είτε δεν θα καταλάβουν τι λες, είτε ακούν τη φωνή που έχουν στο κεφάλι τους υπερβολικά δυνατά, και είναι εντελώς αδύνατο να τους αλλάξεις γνώμη, ακόμα κι αν καταλαβαίνουν τις λέξεις σου, ακόμα κι αν συμφωνούν μαζί τους**.
Τόσα χρόνια δεν υπήρχε κανένας τρόπος να καταλάβουμε πόσοι είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται σαν εμάς. Οι περισσότεροι ζούμε σε μια κοινωνική φούσκα που περιλαμβάνει ανθρώπους που μας μοιάζουν, έτσι η εικόνα μας για την ευρύτερη κοινωνία είναι στρεβλή. Νομίζουμε ότι αφού το περιβάλλον μας είναι έτσι, όλη η χώρα είναι έτσι, ή περίπου έτσι. Οι εκλογές αυτές είναι μια ευκαιρία να καταλάβουμε, επιτέλους, πως αυτό δεν ισχύει καθόλου. Θα δούμε πόσοι πιστεύουν πως η Ελληνική πτώχευση είναι μια συνομωσία των ξένων, πως μας ψεκάζουν και υπάρχουν εξωγήινα ανθρωπάκια κάτω από τη Γη. Θα δούμε πόσοι είναι οι αγανακτισμένοι αντιμνημονιακοί και πόσοι οι νοσταλγοί του δικομματισμού. Θα μετρήσουμε και πόσοι είναι οι Ναζί.
Φυσικά υπάρχουν αστερίσκοι και εξαιρέσεις και προσεγγίσεις και γενικεύσεις. Τα αποτελέσματα δεν θα είναι χρήσιμα ως απόλυτοι αριθμοί γι’ αυτή τη δουλειά. Αλλά θα μας δώσουν μια εικόνα. Μια ιδέα. Μια τάξη μεγέθους.
Κι ανάλογα με το τι λέει η φωνή στο κεφάλι του καθενός, θα καταλάβουμε και διαφορετικά πράγματα, και θα καταλήξουμε σε διαφορετικά συμπεράσματα.
Εγώ είμαι ήδη προετοιμασμένος για το αποτέλεσμα.
Έχω αποφασίσει από τώρα: Δεν θα θυμώσω.
Διάβασε: Όλα όσα έχω γράψει για την Ελληνική Κρίση, μαζεμένα
*Για να μην μπερδεύεσαι με τους ορισμούς: Όποιος ψηφίζει τους Ναζί, είναι Ναζί.
** True story