Και τώρα, επειδή δεν έχουμε περιγράψει αυτό που ζούμε με αρκετούς ευφάνταστους τρόπους, μια παρομοίωση.
Εδώ και πολλά χρόνια, κοιτάμε προς τα μέσα.
Γυρνάμε γύρω από τον εαυτό μας
τόσο πολύ, και τόσο γρήγορα
που ζαλιζόμαστε κάπως, και βλέπουμε τα πράγματα θολά
Ξέρεις τι δύναμη αναπτύσσεται όταν κάτι στριφογυρίζει πολύ πολύ γρήγορα;
Σπρώχνει τα πάντα μακριά απ’ το κέντρο,
Κι όλα τείνουν να μαζευτούν στα άκρα.
Και στο κέντρο, που μένει ακίνητο, ψύχραιμο, και βλέπει καλύτερα τριγύρω;
Στο κέντρο δεν μένει τίποτα.