To 2004, μετά τον τελικό του Euro, κατέβηκα μαζί με φίλους στην Ομόνοια. Εκεί, εκτός από τις αναμενόμενες εκδηλώσεις χαράς -το να στέκεσαι δηλαδή ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους που δε γνωρίζεις μόνο και μόνο επειδή είστε όλοι χαρούμενοι για τον ίδιο λόγο- ακούσαμε χιλιάδες Έλληνες να τραγουδάνε “δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ”, εν χορώ, μέσα σε μια έκσταση ενθουσιασμού και πάθους και μίσους.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, στο Ολυμπιακό Στάδιο, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες καθυστέρησαν την εκκίνηση του τελικού των 200 μέτρων επειδή φώναζαν ρυθμικά το όνομα Έλληνα αθλητή που είχε σκηνοθετήσει τροχαίο για να αποφύγει εξέταση για ντόπινγκ. Στο τέλος του αγώνα, γιούχαραν το νικητή.
Οκτώ χρόνια μετά, το 2012, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ψήφισαν σε εθνικές εκλογές ένα ακροδεξιό κόμμα ναζιστικών αποχρώσεων. Δύο φορές.
Σήμερα μια κοπελίτσα 22 χρονών, αθλήτρια του τριπλούν, που ετοιμάζεται να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, ανέβασε στο Twitter το εξής ρατσιστικό “αστείο”.
Κι όμως: Κόσμος εξακολουθεί να πέφτει από τα σύννεφα.
Άνθρωποι βαθιά χωμένοι στη φούσκα τους εξακολουθούν να εκπλήσσονται για το επίπεδο του πολιτισμού στην Ελλάδα.
photo via
Διάβασε επίσης κι αυτή την άποψη για τον ελληνικό αθλητισμό.