Πριν από λίγο η Αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα την ταυτότητα τεσσάρων συλληφθέντων για τις ληστείες δύο τραπεζών στην Κοζάνη, δύο από τους οποίους ήταν ήδη καταζητούμενοι για συμμετοχή σε μια τρομοκρατική οργάνωση με αστείο όνομα. Οι φωτογραφίες αυτές είναι κάτι που δεν θα περίμενε κανείς να δει σε μια χώρα του πρώτου, του δεύτερου, ή και του τρίτου κόσμου. Είναι φωτογραφίες που θα περίμενε από τις Αρχές ενός άλλου κόσμου, του πέμπτου ας πούμε, ίσως και πιο κάτω.
Μπορείς να τις δεις εδώ ή εδώ.
Δεν εννοώ μόνο την κακοποίηση.
Οι τρεις από τους τέσσερις συλληφθέντες έχουν εμφανή σημάδια κακοποίησης στα πρόσωπά τους. Η εικόνα αυτή προκαλεί αποστροφή και ακαριαίους συνειρμούς. Είναι ντροπιαστική και δεν ταιριάζει σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, όπου ακόμα και οι χειρότεροι εγκληματίες αξίζουν την προστασία του νόμου. Κατά τη δική μου γνώμη, όμως, δεν είναι το μόνο εξωφρενικό στοιχείο της ιστορίας. Γιατί μπορεί κάποιος, λέμε τώρα, να σκεφτεί ένα υποθετικό σενάριο στο οποίο το αποκρουστικό αποτέλεσμα αυτής της βίας ήταν αναπόφευκτο (σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, οι τέσσερις ήταν όλοι οπλισμένοι και αντιστάθηκαν στη σύλληψη -οι τρεις είχαν απάγει και έναν πολίτη). Δεν ξέρουμε τι έγινε, αλλά μπορούμε με προϋποθέσεις να δεχτούμε ότι υπάρχει έστω ένα υποθετικό σενάριο που μπορεί να εξηγήσει αυτή την αποκρουστική εικόνα. Μπορεί για τους περισσότερους να μην είναι και το πιο πιθανό, αλλά υπάρχει.
Αυτό που δεν εξηγείται με κανένα απολύτως σενάριο είναι η εμφανής και καταγέλαστα ερασιτεχνική ψηφιακή αλλοίωση των φωτογραφιών.
Είναι προφανές σε οποιονδήποτε έχει δει στη ζωή του εικόνες πως κάποιος -προφανώς άσχετος με τα κομπούτερ- έχει πάρει τις αυθεντικές φωτογραφίες και τις έχει “πειράξει” πριν αυτές δημοσιευτούν. Και οι τέσσερις φωτογραφίες εμφανίζουν σημάδια αλλοίωσης. Για ποιο λόγο αλλοιώθηκαν οι φωτογραφίες; Ποιος πήρε αυτή την απόφαση και για ποιο λόγο; Τα σημάδια της κακοποίησης των συλληφθέντων είναι προφανή -τι άλλο προσπάθησε να κρύψει ο -άσχετος- υπάλληλος που επενέβη στις αρχικές εικόνες;
Μπορώ να φανταστώ έναν αρμόδιο να δικαιολογεί την κακοποίηση των συλληφθέντων επικαλούμενος την αντίσταση που προέβαλλαν κατά τη σύλληψη. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ καμία δικαιολογία για τη δημοσίευση αλλοιωμένων φωτογραφιών.
Η αλλοίωση μιας φωτογραφίας είναι εξ’ ορισμού ένα πράγμα: Ένα ψέμα. Υπάρχουν μικρά ψέματα, όπως οι πειραγμένες φωτογραφίες των ηθοποιών στα περιοδικά, και μεγάλα ψέματα, όπως η εξαφάνιση του Τρότσκι από το πλευρό του Στάλιν. Αλλά είναι όλα ψέματα. Με τη δημοσίευση αυτών των αλλοιωμένων εικόνων η Ελληνική Αστυνομία λέει ψέματα στους πολίτες, τους ίδιους που της έχουν αναθέσει τη διαφύλαξη της ασφάλειας και της τάξης στην κοινωνία.
Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι δεν έχει σημασία, ότι είναι “μικρό ψέμα”, ή ότι είναι θέμα μικρότερης σημασίας από την κακοποίηση καθ’ αυτή ή και την ίδια τη δημοσίευση φωτογραφιών των συλληφθέντων.
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για πολύ σοβαρή υπόθεση.
Σε μια κοινωνία συμφιλιωμένη με τη βία και διαζευγμένη από την αλήθεια, ωστόσο, τέτοια θέματα δεν είναι της άμεσης προτεραιότητας.