Πάει κι αυτό, ο πλανήτης που μας μεταφέρει στο σύμπαν έκανε άλλη μια γύρα γύρω από τον ήλιο, κι ενώ γυρνούσε πολλά συναρπαστικά και ενδιαφέροντα συνέβαιναν στην επιφάνειά του.
Όπως κάθε χρόνο.
Εγώ έκανα διάφορα πράγματα το 2014 (τις 100 ταράτσες, το Bookworm, ένα newsletter, ένα podcast, ένα e-book) κι οι υπόλοιποι Homo sapiens έκαναν πολλά πράγματα επισης, από ό,τι φαίνεται.
Αλλά ας τα δούμε λίγο συνοπτικά.
στον κόσμο
Το 2014 ήταν η χρονιά μιας νέας, πιο έντονης και παρατεταμένης έξαρσης του ιού Εμπόλα και μιας νέας, ακόμα πιο φριχτής έξαρσης του μίσους. Στην κορύφωση της παρατεταμένης Ουκρανικής κρίσης, η Ρωσία μπούκαρε και κατέλαβε τη ρομβοειδή χερσόνησο της Κριμαίας. Οι Ταλιμπάν, ο ISIS και οι Μπόκο Χαράμ, μεταξύ άλλων αφιονισμένων τρομοκρατών, έσπειραν το θάνατο σε αλλόδοξους. Από την άλλη πλευρά, Επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ δημοσίευσε μια έκθεση που αποδεικνύει ότι η CIA έκανε βασανιστήρια σε κρατούμενους. Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι συνέχισαν να πολεμούν στη Γάζα αφήνοντας πίσω τους οι μεν χιλιάδες, οι δε εκατοντάδες νεκρούς.
Η Μαλάλα πήρε το Νόμπελ Ειρήνης. Αμερικάνοι αστυνομικοί δολοφόνησαν αθώους χωρίς συνέπειες, κι ο κόσμος εξεγέρθηκε. Κόσμος επίσης εξεγέρθηκε στη Βενεζουέλα, στην Τουρκία, στο Χονγκ Κονγκ, για διάφορους λόγους. Η ανθρωπότητα προσεδάφισε διαστημόπλοιο σε κομήτη. Η Ισπανία άλλαξε βασιλιά. Η Σκοτία δεν αποσχίστηκε από την Αγγλία. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχτισε ένα φαραωνικό παλάτι. Χάκερ εκβίασαν αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία για να μην κυκλοφορήσει ταινία η υπόθεση της οποίας δεν άρεσε στη Βόρεια Κορέα. Ασυνήθιστα πολλά αεροπλάνα έπεσαν, πολλά καράβια χάλασαν/βούλιαξαν, ένα στο τέλος της χρονιάς και με Έλληνες επιβάτες. Ακόμα, έγινε το καλύτερο Μουντιάλ που έχουμε δει ποτέ, Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, ο κόσμος αυτομπουγελώθηκε για την ALS και το ίντερνετ έγινε mainstream.
στην Ελλάδα
Η ελληνική τραγωδία της πτώχευσης συνεχίστηκε για τέταρτη χρονιά. Πάλι ένας θίασος από ανεπαρκείς και νούμερα κυριάρχησε στην ειδησεογραφία, κυρίως με τις αστείες, άστοχες, απονεννοημένες τους προσπάθειες να σώσουν ή να σαμποτάρουν, ανάλογα, μια οικονομία (και μια χώρα) χαμένη. Δημιουργήθηκαν μερικά καινούρια πολιτικά κόμματα, το Ποτάμι, η Τελεία, οι Ρίζες και, αν κατάλαβα καλά, πρακτικά έπαψε να υπάρχει ένα άλλο, η ΔΗΜΑΡ. Ή όχι. Μάλλον όχι. Δεν ξέρω. Υπάρχει ΔΗΜΑΡ; Υπήρξε ποτέ, στ’ αλήθεια; Στα πολιτικά είχαμε την πρόσφατη γελοία υπόθεση απόπειρας δωροδοκίας του βουλευτή Παύλου Χαϊκάλη από συνεργάτη του, και κάμποσες άλλες γελοίες ιστορίες με Ταμήλους, Νικολόπουλους, Μιχελογιαννάκηδες και άλλες φυσιογνωμίες της πολιτικής σκηνής που κανείς δε θέλει να θυμάται, αλλά τέλος πάντων είναι όλες καταγεγραμμένες.
Το 2014, βεβαίως, ήταν η χρονιά που ανοίχτηκε ο τάφος στην Αμφίπολη και είδαμε τα ωραία πράγματα που είχε μέσα.
[field id=”5″]
Επίσης, τρομοκράτες κάψανε την Athens Voice. Ο νεαρός ληστής Νίκος Ρωμανός κάνοντας απεργία πείνας προκάλεσε την κάλυψη ενός νομικού κενού, μια υπηρεσία πολύ χρήσιμη στη δημοκρατία που μισεί. Σε άλλες φυλακές, φύλακες βασάνισαν και δολοφόνησαν κρατούμενο που νωρίτερα είχε δολοφονήσει συνάδελφό τους.
Τι άλλο;
Έγιναν ευρωεκλογές και δημοτικές/περιφερειακές εκλογές στην Ελλάδα.
Και ήταν υπέροχες.
εδώ στα δικά μας
To 2014, κι αυτό είναι σημαντικό, έμαθα για πρώτη φορά ποιοι είστε σεις. Σας ρώτησα και μου απαντήσατε. Είστε πολύ αξιόλογοι άνθρωποι. Να σας χαίρεστε.
Εμένα η χρονιά με βρήκε στις ταράτσες. Έτσι ξεκίνησε το 2014. Από 1η Ιανουραρίου και μέχρι τις 10 Απριλίου, για 100 ημέρες, ανέβαζα μία φωτογραφία της Ακρόπολης όπως φαίνεται από μια από 100 ταράτσες της πόλης. Οι φωτογραφίες ανέβαιναν στο 100taratses.com, στο Instagram και τελικά και σε ένα σωρό άλλα μέρη. Προέκυψαν συμπεράσματα. Υπήρξαν δημοσιεύσεις, αναδημοσιεύσεις, αναφορές και συνεντεύξεις.
[field id=”6″]
Στο τέλος, χάρισα και τα κινητά που τράβηξαν τις φωτογραφίες σε τυχερούς, και πήγαμε παρακάτω.
[field id=”2″]
[field id=”3″]
Ενάμιση μήνα μετά, φτιάχτηκε το Bookworm.
Τεχνικά αυτό είναι λάθος: Το Bookworm υπάρχει χρόνια, ήταν το μπλογκ για βιβλία που είχα κάποτε. Όταν άρχισα να μαζεύω τα πράγματα που γράφω σ’ αυτό εδώ το site, το Bookworm παροπλίστηκε, αλλά το 2014 ήταν ο καιρός να αποχτήσει έναν άλλο ρόλο: Μιας λέσχης ανάγνωσης.
Το 2014 το Bookworm συγκέντρωσε 1600 μέλη τα οποία διάβασαν 7 βιβλία και συμμετείχαν σε 4 συναντήσεις σε βιβλιοπωλεία (όπου κέρδισαν 51 βιβλία-δώρα και γνώρισαν δύο συγγραφείς). Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για τα μέλη και το ποιόν τους εδώ.
Στα πλαίσια του Bookworm, δε, φτιάξαμε και ένα web app με όλες τις δανειστικές βιβλιοθήκες της Ελλάδας, για να μπορεί όποιος θέλει να τις βρει.
Την άνοιξη άρχισα να στέλνω κι ένα εβδομαδιαίο newsletter στους αναγνώστες, με μερικές κουβέντες, νέα, και λινξ που μου φαίνονταν ενδιαφέροντα. Το στέλνω ακόμα κάθε Παρασκευή. Έχουνε γραφτεί λίγο παραπάνω από 2200 άνθρωποι μέχρι τώρα, άμα θέλετε να το παίρνετε γραφτείτε και σεις εδώ.
[field id=”4″]
Φέτος, δε, άρχισα να σας τα λέω και προφορικά. Τα Σάββατα ηχογραφώ ένα δίωρο podcast στο Amagi Radio και εσείς μπορείτε να ακούσετε τι έχει γραφτεί ως τώρα εδώ κι εδώ. Κάνω διάφορες δοκιμές για να καταλάβω πώς λειτουργεί η φόρμα, και δε λειτουργούν καλά όλες, αλλά μερικές λειτουργούν, ενίοτε. Να, εδώ, ένα ενδεικτικό επεισόδιο στο οποίο μίλησα με δυο ανθρώπους για ταινίες.
[field id=”7″]
To 2014 συνέχισα να γράφω κάθε Παρασκευή στην Καθημερινή. Τα πρώτα 50 κείμενα τα συγκεντρώσαμε σε ένα δωρεάν e-book το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε από όλα τα συνήθη μέρη. Λέγεται “Πράγματα Που Σκέφτομαι Στο Ντους“, γιατί αυτό είναι.
Εξάλλου, τα άρθρα που διαβάστηκαν περισσότερο φέτος σ’ αυτό το site ήταν τα εξής:
10. Τo Golden Hall, Ο Λένιν Και Η Σύγχυση Του Επαναστάτη
9. Μερικά Πράγματα Που Έχω Να Πω Σε Ανθρώπους Που Είναι 15 Χρονών
8. iPhone 6: To Review
7. Πόσοι Ενήλικες Ηλικίας 25-34 Ζουν Με Τους Γονείς Τους;
6. iPhone 5S: To Review
5. Τι Να Ψηφίσεις Στις Ευρωεκλογές
4. Nexus 5: To Review
3. Υπέροχες Ελληνικές Εκλογές ΙΙΙ
2. 50 Shades of Grey: Το Review
1. LG G2: To Review
Αυτά που λέτε. Και τώρα; Παρακάτω; Η Ελλάδα θα ξεκινήσει το 2015 τρέχοντας ξανά στις κάλπες, οπότε πάλι θα απολαύσουμε τη βούληση του λαού μας, που θα εκλέξει αυτούς που πραγματικά θέλει κι αυτούς που τον εκφράζουν.
Θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα γίνει bank run; Θα μας πετάξουν από την ευρωζώνη; Θα γίνουμε μια σοσιαλιστική ουτοπία/μπανανία; Ή θα συνεχίσουμε να ζούμε σ’ αυτό το μαρτυρικό καθαρτήριο; Εγώ, να σας πω την αλήθεια, έχω αρχίσει να το συνηθίζω. Δε θυμάμαι πώς ήταν πριν.
Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, αν θα υπάρχει ιδιωτική οικονομία ή ευρώ στην Ελλάδα όταν θα μπαίνει 2016, ή αν θα είμαστε λίγο-πολύ όπως είμαστε τώρα, πτωχευμένοι και ζορισμένοι, αλλά ένα χρόνο πιο ώριμοι, λίγο πιο διαβασμένοι, λίγο πιο έτοιμοι γι’ αυτά που θα ‘χει να μας σερβίρει η επόμενη χρονιά, η σίγουρα συναρπαστική, όπως όλες.
Για να δούμε.
