Μου αρέσουν τα όμορφα πράγματα. Πιστεύω ότι τα όμορφα πράγματα είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους έχουμε αισθητήρια όργανα και ανεπτυγμένο εγκέφαλο. Ένας από τους λόγους για τους οποίους ζούμε είναι το να βλέπουμε, να ακούμε, να γευόμαστε και να αγγίζουμε όμορφα πράγματα. Είμαι πλέον πεπεισμένος γι’ αυτό. Τους καιρούς που ζούμε, που είναι γεμάτοι με ασχήμια, τα όμορφα πράγματα είναι, κατά τη γνώμη μου, ακόμα πιο πολύτιμα.
Περίμενα πως και πως το iPhone 5 επειδή είναι ένα καινούριο γκάτζετ, και θέλω να δοκιμάζω όλα τα γκάτζετς που υπάρχουν, ναι, αλλά και επειδή είχα διαβάσει διθυράμβους για την ομορφιά του. Και ήθελα να το δω και το πιάσω. Ίσως και να το γλείψω λιγάκι, στην ακρούλα, να δω τι γεύση έχει το αλουμίνιο.
Μη με κρίνεις.
Την προηγούμενη εβδομάδα, λοιπόν, η COSMOTE με ειδοποίησε πως έχει ένα τεμάχιο να μου δανείσει για δοκιμή, και έκτοτε το χρησιμοποιώ και το αγγίζω και το κοιτάζω. Είναι, πράγματι, όμορφο.
Υπάρχουν, ωστόσο, θεματάκια. Κάποια εμπόδια στον έρωτά μας. Αμφιβολίες. Ενστάσεις. Ζούμε στο τέλος του 2012, ίσως και στο τέλος του κόσμου, και πλέον τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο κόσμος είναι αλλιώς. Η Apple είναι αλλιώς. Κι εμείς, όπως και να το κάνουμε, είμαστε αλλιώτικοι. Διαφορετικοί. Θέλουμε άλλα από αυτά που θέλαμε, ας πούμε, πρόπερσι, κι εντελώς διαφορετικά από αυτά που θέλαμε ξερωγώ το 2007. Οι καταστάσεις και άνθρωποι αλλάζουν. Και το iPhone αλλάζει. Η ταχύτητά των αλλαγών, όμως, δεν είναι η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις.
Και, πλέον, είμαστε ώριμοι και έμπειροι και ξέρουμε ότι η ομορφιά, σκέτη, είναι σημαντική μεν, αλλά δεν είναι και το παν.
Ετούτο είναι ένα review που ξεκίνησε να γράφεται ενώ είχα ήδη χρησιμοποιήσει το κινητό για πέντε μέρες, και ως εκ τούτου δεν είναι τελεσίδικο. Θα συμπληρώνεται στο κοντινό μέλλον με νέες παρατηρήσεις.
Έχουμε και λέμε:
Το απ’ έξω
[imagebrowser id=47]
Όπως είπαμε, ποταμοί πίξελ έχουν χυθεί (αδόκιμο!) για να γραφτούν οι παιάνες για την ομορφιά του νέου iPhone. Γιατί το νέο iPhone είναι όμορφο, καίτοι όχι πανθομολογουμένως. Είναι ένα αντικείμενο συγκλονιστικά κι αναπάντεχα λεπτό και ελαφρύ, μα ταυτόχρονα στιβαρό και συμπαγές. Είναι πάρα πολύ μικρό. Αν και μία από τις διαστάσεις του είναι μεγαλύτερη από του προηγούμενου μοντέλου -και άλλη μία ολόιδια- μοιάζει ωστόσο εξίσου μικροσκοπικό, και στην πραγματικότητα είναι μικρότερο. Ναι. Ο όγκος του iPhone 5 είναι μικρότερος από τον όγκο του iPhone 4/4S κατά περίπου 20%, κι αυτό το καταλαβαίνεις στο χέρι. Είναι μηδαμινό. Τιποτένιο.
Πράγμα πολύ καλό όταν σου φεύγει απ’ τα χέρια και σου προσγειώνεται στη μάπα μες τη νύχτα, καθώς το κοιτάς και τ’ αναμοχλεύεις ξαπλωμένος.
Από όλα τα φορητά γκάτζετς που μου έχουν πέσει ποτέ στη μάπα, δηλαδή σχεδόν από όλα τα γκάτζετς, ετούτο είναι το ελαφρύτερο.
[motto_right]
Το iPhone 5 είναι μια συμπαγής πλάκα από αλουμίνιο και γυαλί που μοιάζει σχεδόν αψεγάδιαστη στη μινιμαλιστική της μηδαμινότητα.
[/motto_right]
Το μικροσκοπικό του μέγεθος δεν έχει μόνο θετικά, βεβαίως. Πέντε μέρες μετά ομολογώ ότι δεν έχω συνηθίσει να το χουφτώνω κι ακόμα φοβάμαι ότι θα μου πέσει. Υποθέτω ότι άνθρωποι με μεγάλα χέρια θα έχουν πρόβλημα να βρουν καλό και βολικό χούφτωμα με το iPhone 5. Είναι τόσο λεπτό και στενό που είναι κάπως δύσκολο να το βολέψεις στην παλάμη χωρίς να κινδυνεύεις να σου γλιστρήσει. Κι αν αυτό συμβεί, δεν θα είναι καθόλου για καλό.
Το νέο iPhone πλέον δεν είναι μπρος-πίσω εύθραυστο γυαλί, αλλά αποτελείται κυρίως από μια φλοίδα αλουμίνιο το οποίο είναι πιο ελαφρύ, ασφαλώς και πιο όμορφο, αλλά ως γνωστόν χαράζει εύκολα. Πια είναι πιο δύσκολο να σπάσει αν σου πέσει, αλλά αν πέσει είναι πια σχεδόν σίγουρο ότι θα αποκτήσει λαβωματιές. Πολλοί φρέσκοι κάτοχοι, δε, αναφέρουν πως η συσκευή είχε ήδη γρατζουνίτσες και φαγωματάκια μέσα απ’ το κουτί. Στο δικό μου τεμάχιο δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, ούτε το έχω ρίξει κάτω τις τελευταίες μέρες (ρεκόρ) αλλά το σίγουρο είναι ότι φοβάμαι λιγάκι όταν το μεταχειρίζομαι. Δεν είναι σαν αυτά τα γκάτζετς που τα πιάνεις και δε σε νοιάζει, είναι θηρία, έχεις εμπιστοσύνη. Ετούτο εδώ μοιάζει ευάλωτο.
UPDATE: Μετά από δέκα ημέρες χρήσης έχουν αρχίσει να εμφανίζονται μικρογρατζουνίτσες στο γυαλιστερό κομμάτι γύρω απ’ την οθόνη.
Η προέλευσή τους είναι άγνωστη: Το τηλέφωνο ούτε μου έχει πέσει ούτε έχει υποστεί κακομεταχείριση, μόνο στοργή και θωπεία και βόλτες σε τσέπες. Μάλλον αυτό, οι βόλτες στις τσέπες προκαλούν αυτά τα μικροσκοπικά ψεγάδια, που είναι εμφανή, όχι πολύ ενοχλητικά, και μάλλον αναπόφευκτα.
Πέρα από αυτό, διαπίστωσα ότι υπάρχουν κάποιες ατέλειες στα κουμπιά, ανεπαίσθητες μεν, αλλά απούσες στο προηγούμενο μοντέλο. Τα κουμπιά + και – για τον ήχο στο πλάι και το on/off στο πάνω μέρος έχουν έναν ελαφρύ, ανεπαίσθητο τζόγο, μια μικροσκοπική δυνατότητα εγκάρσιας κίνησης μέσα στη θεσούλα τους, που γίνεται ελάχιστα προφανής, αλλά σου χαλάει λιγάκι την εντύπωση της στιβαρής κατασκευής. Αυτό το φαινόμενο δεν το έχω διαβάσει αλλού, αλλά εμένα μου έκανε εντύπωση. Μετά από περισσότερα από 2 χρόνια χρήσης, το iPhone 4 που έχει τα συγκεκριμένα κουμπιά καρφωμένα στο ατσαλένιο του περίβλημα, δεν έχει κανένα τέτοιο πρόβλημα.
Κατά τα άλλα, όμως, πρόκειται για ένα αντικείμενο αξιοθαύμαστο. Το πιάνεις και καταλαβαίνεις τη δουλειά και την αφοσίωση αυτών που το έχουν φτιάξει και τον ιδρώτα που έχουν χύσει για να το κάνουν ακριβώς έτσι, εξεπίτηδες. Φαίνεται στις λεπτομέρειες, τις γυαλιστερές πλαγιαστές γωνίτσες, το ομοιόμορφο μαύρο χρώμα της πρόσοψης. Το γυαλί της οθόνης πλέον εξέχει ελάχιστα από τη συσκευή. Όλα τα ανοίγματα είναι μικρότερα. Η υποδοχή για το καλώδιο είναι μικρότερη, η υποδοχή για τη SIM είναι μικρότερη, η ίδια η SIM που παίρνει το iPhone είναι νέα, φυσικά μικρότερη. Η υποδοχή για το μικρόφωνο έμεινε ίδια, προφανώς, και μετακόμισε στο κάτω μέρος, και πλέον έχει πλάτος σχεδόν ίδιο με του κινητού. Το iPhone 5 είναι μια συμπαγής πλάκα από αλουμίνιο και γυαλί που μοιάζει σχεδόν αψεγάδιαστη στη μινιμαλιστική της μηδαμινότητα.
Είναι πολύ παρόμοιου σχήματος με το προηγούμενο iPhone, βεβαίως, και σε πολύ κόσμο το συγκεκριμένο σχήμα δεν αρέσει και πολύ. Εγώ ποτέ δεν ήμουν φανατικός οπαδός. Μα ο λόγος που μου αρέσει τελικά αυτή η συσκευή δεν έχει να κάνει τόσο με την αντικειμενική ή υποκειμενική της ομορφιά, όσο με το ότι μοιάζει ένα προϊόν τελεσίδικο. Τετελεσμένο. Έτοιμο. Σα να το ‘φτιαξε ο τεχνίτης, να το πάλεψε, να το ζάλισε, να έκανε δοκιμές κι απόπειρες και, χρόνια μετά, να σήκωσε τα χέρια ψηλά λέγοντας “Αυτό είναι. Δε μπορώ καλύτερα”. Κάπως έτσι μοιάζει απ’ έξω το iPhone 5.
[imagebrowser id=48]
Πολύς κόσμος λέει πως, έχοντας πιάσει το iPhone 5, η επιστροφή στο προηγούμενης γενιάς iPhone είναι οδυνηρή. Το έχω διαβάσει αυτό. Ξαναπιάνεις λέει το παλιό και νιώθεις ότι πιάνεις κάτι βαρύ και ξεπερασμένο. Εγώ διαφωνώ. Το νέο iPhone είναι εντυπωσιακό ματζαφλάρι, το πιάνεις και το χαίρεσαι, μα επιστρέφοντας στο παλιό διαπιστώνεις ότι δεν είναι πάρα πολύ μεγάλο το χάσμα που τα χωρίζει, και κατά συνέπεια εκτιμάς κάπως περισσότερο χαρακτηριστικά του προηγούμενου μοντέλου που κάπως τα θεωρούσες αυτονόητα και λίγο παρακατιανά. Αλλά ταυτόχρονα σου δημιουργείται και μια άλλη αίσθηση, όχι ευχάριστη.
Αν ετούτο το πράγμα είναι τόσο τελεσίδικο και τέλειο, κι αν για να φτάσουμε σ’ αυτό χρειαζόταν μόνο ένα ταπεινό βήμα, κι όχι άλμα στην τεχνική και την τεχνολογία, τότε μήπως αυτό σημαίνει ότι η εξέλιξη αυτών των αντικειμένων φτάνει σε ένα plateau, σε ένα equilibrium, σ’ ένα καταλάγιασμα (θα βρώ τη λέξη που ψάχνω), σε ένα ξεφούσκωμα, σε μιαν αποκλιμάκωση, επιπεδοποίηση, στασιμότητα;
Αυτό το πολύ ανησυχητικό συναίσθημα το ένιωσα βλέποντας και το απομέσα της συσκευής.
Το απομέσα
Η ταχύτητα
Άκου να δεις: Το iPhone 5 είναι όλα όσα είπαμε παραπάνω, και είναι άλλο ένα πράγμα: Γρήγορο. Είναι πάρα πολύ γρήγορο. Εδώ τώρα δε θα σου αραδιάσω νούμερα και benchmarks, δεν είμαστε το περιοδικό RAM το 1994. Δεν θα σου μιλήσω καν για το μαλακό και ακαριαίο σκρολάρισμα του UI όταν πας από σελίδα σε σελίδα ή όταν περιηγείσαι σε μενού και εφαρμογές. Αυτά είναι αυτονόητα. Στο iPhone 5 όμως είναι γρήγορα τα πάντα. Πράγματα που στο iPhone 4S έπαιρναν δυο-τρία δευτερόλεπτα για να γίνουν (όπως για παράδειγμα η εφαρμογή μιας επεξεργασίας σε μια φωτογραφία με το Snapseed), στο 5 γίνονται σε λιγότερο από ένα. Οι εφαρμογές ανοίγουν ακαριαία και αυτά που κάνουν τα κάνουν ακαριαία. Φίλτρα στο Instagram; Ακαριαία. Μετάβαση από το ένα tab του Chrome στο άλλο; Ακαριαία. Ακόμα και οι δουλειές που χρειάζονται το ίντερνετ μοιάζουν να γίνονται πιο γρήγορα σε σχέση με προηγούμενα iPhone, ακόμα και χρησιμοποιώντας την ίδια σύνδεση. Το iPhone 5 είναι τόσο γρήγορο που ελαττώνει ακόμα και τις συνέπειες του προβλήματος του iOS στο θέμα του multitasking (δεν έχει), μια μόνιμη και διαρκής γκρίνια μου.
Δεν ξέρω αν με κατάλαβες: Είναι γρήγορο.
Η οθόνη
Κατά τα άλλα, το άλλο σημαντικό πράγμα που έχει αλλάξει, και το πιο οφθαλμοφανές, είναι η οθόνη. Καθώς η υπόλοιπη αγορά των smartphones έχει μετακινηθεί μαζικά προς όλο και μεγαλύτερες οθόνες, το iPhone παρέμενε στάσιμο στο ίδιο ακριβώς μέγεθος, 3,5 ίντσες διαγώνιος από το 2007 που πρωτοκυκλοφόρησε. Τα άλλα κορυφαία smartphones πέρασαν σταδιακά στις 3,7 ίντσες (παραπρόπερσι), στις 4 (πρόπερσι) στις 4,3 (πέρυσι) και πλέον τα περισσότερα είναι ανάμεσα 4,5 (Nokia Lumia 920) με 4,8 (Samsung Galaxy SIII), με εξαιρέσεις που πάνε ακόμα παραπάνω (Samsung Galaxy Note). Το iPhone εκεί, 3,5 ίντσες, οθονούλα γραμματόσημο.
Ε, όχι πια.
Το iPhone 5 έχει μια νέα οθόνη σε νέο σχήμα και νέο μέγεθος, το ξέρεις προφανώς, το έχεις ακούσει. Η οθόνη έχει διαγώνιο 4 ιντσών και σε σχέση με του προηγούμενου μοντέλου έχει μεγαλώσει μόνο σε μία από τις δύο διαστάσεις. Είναι πιο μακρόστενη, και για να γίνει πιο μακρόστενη και ταυτόχρονα να μην μειωθεί η πυκνότητα των πίξελ, η Apple απλά πρόσθεσε μερικά στο πάνω μέρος (ή στο κάτω, όπως το βλέπει κανείς) κι όξω απ’ το σπίτι. Αυτό έχει το εξής καλό: Τα εφτακόσες χιλιάδες apps που υπάρχουν διαθέσιμα στο App Store παίζουν όπως είναι από την πρώτη μέρα και στο νέο iPhone, αφήνοντας μόνο λίγο μαύρο κενό πάνω και κάτω, σα να βλέπεις ταινία widescreen σε παλιά τηλεόραση.
Η νέα οθόνη και το νέο της μέγεθος έχουν και κάποια άλλα καλά και έχουν και κάποια κακά.
Τα καλά είναι ότι τώρα μπορεί να χωρέσει και πέμπτη σειρά από εικονίδια, έτσι για να ‘χεις περισσότερα κουμπιά να πατάς, το ότι μπορείς να βλέπεις πιο καλά τα 16:9 βίντεα που μπορεί να έχεις στην κατοχή σου, και το ότι τα applications που εκμεταλλεύονται όλο το ύψος της οθόνης σου δείχνουν πιο πολύ πράμα. Έτσι μπορείς να δεις ένα παραπάνω email στη λίστα με τα emails, ή ενάμιση παραπάνω tweet, ή τρεις γραμμές κειμένου επιπλέον. Αυτό. Επίσης θεωρείται καλό το ότι, αν και μεγαλύτερη, η νέα οθόνη παραμένει εξίσου στενή, οπότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις το κινητό σχεδόν εξίσου εύκολα και με το ένα χέρι. Αυτό για τους ανθρώπους που θεωρούν σημαντικό το να μπορείς να χρησιμοποιήσεις το κινητό με το ένα χέρι. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς.
Από την άλλη, ωστόσο, το σημαντικότερο κακό είναι επίσης το ίδιο: Η οθόνη παραμένει εξίσου στενή. Κι αυτό είναι κατά τη γνώμη μου καίριο. Γιατί μπορεί τώρα να βλέπεις μερικά πράγματα παραπάνω (εικονίδια, γράμματα, tweets) αλλά αυτά που βλέπεις έχουν ακριβώς το ίδιο μέγεθος με πριν. Το πλάτος 640 πίξελ ήταν 640 πίξελ είναι. Η οθόνη 5 εκατοστά πλάτος είχε, 5 εκατοστά πλάτος έχει. Το νόημα του να έχεις μεγάλη οθόνη, ειδικά σε τέτοιες μικροσκοπικές συσκευές που τις φέρνεις κοντά στη μούρη για να διαβάσεις τι γράφουν, είναι το να δείχνουν τα πράγματα μεγαλύτερα. Μεγαλύτερα. Γι’ αυτό μεγαλώνουν οι οθόνες, για να δείχνουν τα γράμματα και τα sites μεγαλύτερα. Το iPhone 5 δείχνει τα γράμματα και τα sites ακριβώς στο μέγεθος που τα έδειχνε και το προηγούμενο iPhone, απλά δείχνει λίγο περισσότερα από δαύτα ταυτόχρονα. Και το ίδιο μικρά. Αυτό εμένα δε μου αρέσει καθόλου.
Κατά τα άλλα η οθόνη, όπως βλέπεις και στις φωτογραφίες, μοιάζει πιο λαμπερή από του iPhone 4 που του έχω δίπλα. Είναι αρκετά πιο φωτεινή, και πιο “ρηχή” -δηλαδή το τζάμι που μεσολαβεί ανάμεσα στο δαχτυλάκι και τα λαμπερά εικονίδια είναι πια σχεδόν μηδαμινό. Είναι σα να ακουμπάς τα πίξελ. Ωστόσο, παραμένει κάπως πιο κιτρινωπή, το ίδιο φαινόμενο που είχα διαπιστώσει και στο iPhone 4S. Σε σχέση με αυτά τα μοντέλα το iPhone 4 που έχω εγώ δείχνει τα χρώματα πιο ψυχρά και αληθινά. Βεβαίως, αυτό είναι κάτι που προσέχεις μόνο όταν έχεις και τα δύο και τα βλέπεις δίπλα δίπλα -κάτι που κανείς δεν κάνει ποτέ.
Το iOS
To iPhone 5 έρχεται με την τελευταία έκδοση του λειτουργικού φορητών συσκευών της Apple, το iOS 6. Πρόκειται για μια μέτριας κλίμακας αναβάθμιση σε σχέση με το iOS 5, που είχε φέρει κάποιες κάπως φανταχτερές καινοτομίες, όπως τη Siri, που κανείς δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Η καινούρια έκδοση φέρνει πιο μικρές αλλαγές, όπως τη δυνατότητα να κάνεις share πράγματα στο Facebook, μικροαλλαγές εδώ κι εκεί, και κάπως πιο ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις στην κάμερα και τους χάρτες, πράγματα για τα οποία θα γράψω παρακάτω. Εδώ όμως θα γράψω για το πρόβλημα του iOS, που είναι το ίδιο που ένιωσα βλέποντας το απ’ έξω της συσκευής: Τη στασιμότητα.
Άκουσέ με:
Το iPhone κάποτε ήταν η αιχμή της καινοτομίας, το γκάτζετ που άλλαξε μια ολόκληρη -τιτάνια- αγορά, αυτή των κινητών τηλεφώνων. Ήρθε -τσουπ- το 2007 και μας έδειξε πως γίνεται, κι από τότε και μέχρι πρόσφατα οι ανταγωνιστές έτρεχαν από πίσω, αλαφιασμένοι και μιμούμενοι.
Αυτό πια έχει τελειώσει.
Το iPhone εδώ και νομίζω δυο χρόνια δεν είναι το γκάτζετ που καινοτομεί και ηγείται στην αγορά ετούτη. Οι τελευταίες εκδόσεις του λειτουργικού του συστήματος είναι μικροβελτιώσεις ενός τεχνολογικού υπόβαθρου που στην πραγματικότητα έχει μείνει σχεδόν ολόιδιο από το 2007. Αν ο χρήστης του iPhone από το 2007 μεταφερόταν αυτόματα στο 2012 και έπιανε στα χέρια του ένα iPhone 5, θα έβλεπε σχεδόν το ίδιο πράγμα: Μια οθόνη με τετράγωνα κουμπάκια με καμπυλωτές γωνίες. Θα περίμενε κανείς σε πέντε χρόνια ξέφρενης τεχνολογικής εξέλιξης το προϊόν αυτό, κάτι που ο καθένας μας κουβαλάει κάθε μέρα πάνω του και χρησιμοποιεί για να κάνει διάφορες πτυχές της ζωής του καλύτερες, να έχει εξελιχθεί πιο ραγδαία. Δεν έχει. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μου αρέσει.
Ίσως, πράγματι, να μην υπάρχουν παρα πολλά πράγματα που να μπορούν να γίνουν με το UI μιας μικρής φορητής συσκευής. Ίσως η Apple να πέτυχε την τελειότητα με την πρώτη και πράγματι να έχουμε φτάσει σε κάποια όρια (τεχνολογικά, σχεδιαστικά) του τι μπορεί να κάνει ένα κινητό τηλέφωνο, κι έτσι μόνο μικροβελτιώσεις να έχουμε να περιμένουμε πλέον. Αυτό θα είναι ακόμα πιο λυπητερό. Μα αν ρίξεις μια ματιά παραδίπλα, διαπιστώνεις ότι μπορεί και να μην είναι έτσι.
[motto_right]
Το iPhone εδώ και νομίζω δυο χρόνια δεν είναι το γκάτζετ που καινοτομεί και ηγείται στην αγορά ετούτη.
[/motto_right]
Αν παίξεις με ένα από τα καινούρια Windows Phone 8 κινητά, ας πούμε, θα διαπιστώσεις ότι μια συσκευή μπορεί να είναι εύχρηστη και λειτουργική και χωρίς πανομοιότυπες οθόνες γεμάτες κουμπάκια. Κι αν ζήσεις με ένα από τα τελευταία Android κινητά θα διαπιστώσεις πως ένα κινητό τηλέφωνο με αληθινό multitasking και λειτουργικά notifications μπορεί να χρησιμοποιείται με αναζωογονητικά διαφορετικό τρόπο από ό,τι ένα iPhone. Και τελικά να είναι ακόμα πιο χρήσιμο.
Τα τελευταία τρία χρόνια αν το υπολογίζω σωστά έχουν περάσει από τα χέρια μου περίπου είκοσι κινητά τηλέφωνα και έχω καταλάβει δύο πράγματα:
Πρώτον, οι συσκευές αυτές, οι πανίσχυρες και μικροσκοπικές, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων με απόλυτα ουσιαστικούς τρόπους. Δεύτερον, για να γίνει αυτό πρέπει να συνεχίσουν να αλλάζουν και να βελτιώνονται, να γίνονται πιο φιλικές και ισχυρές και εύχρηστες, να αποκτούν νέες δυνατότητες και να ενθυλακώνουν νέες καινοτομίες που δημιουργικοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο σκαρώνουν διαρκώς.
Είμαι πια σχεδόν πεπεισμένος ότι η Apple, η εταιρεία που έδωσε το έναυσμα γι’ αυτή τη φορητή τεχνολογική επανάσταση, δεν θα είναι ο ηγέτης σ’ αυτή την πορεία. Μπορεί να κάνω λάθος. Μπορεί όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός μετά το χαμό του Στιβ Τζομπς να υπάρξει μια νέα έκρηξη δημιουργικότητας από το Κουπερτίνο και να δούμε νέα φαντασμαγορικά πράγματα, ένα ριζικά ανανεωμένο iOS 9, (κάποτε και τη φημολογούμενη τηλεόραση ας πούμε), ή κάτι άλλο. Προς το παρόν το 75% των smartphones που πωλούνται στη Γη είναι Android. Από εκεί περιμένω τα περισσότερα πλέον.
Η Κάμερα
Επιστρέφοντας στη δράση, μια πομπώδης φράση:
Η κάμερα του iPhone 5 είναι η καλύτερη κάμερα που έχω δοκιμάσει σε κινητό. Εντάξει, μαζί μ’ αυτή του Samsung Galaxy SIII. Αλλά κορυφαία. Τραβάει ωραίες φωτογραφίες 8 megapixel, οι οποίες δεν είναι πάρα πολύ καλύτερες από εκείνες που τραβά το iPhone 4S, αλλά κοίτα: Τις τραβάει γρήγορα. Αυτό το κινητό όλα τα κάνει πιο γρήγορα, και τις φωτογραφίες τις τραβάει σχεδόν ακαριαία. Δεν κάνει αυτό το κόλπο που κάνουν τα τελευταία Android, που τραβάνε τόσο γρήγορα που το viewfinder δεν κάνει παρά έναν ανεπαίσθητο λόξιγκα και σχεδόν δεν καταλαβαίνεις ότι τράβηξε φωτογραφία, αλλά είναι αρκετά γρήγορο για να μην έχεις παράπονο.
Να δίπλα δίπλα φωτογραφίες που τράβηξα από το ίδιο μέρος και με συνθήκες περιορισμένου φωτισμού με ένα 4 και με το 5:
Για την κάμερα του iPhone 5 υπήρξε αρκετή μουρμούρα σχετικά με μια πορφυρή άλω που εμφανιζόταν σε φωτογραφίες που είχαν φάτσα τον ήλιο ή άλλη φωτεινή πηγή. Δοκίμασα να βγάλω μια τέτοια, και τίποτα πορφυρό δεν είδα. Να:
Ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό του iOS 6 είναι το Panorama, ένα κόλπο δηλαδή για να τραβάς πανοραμικές φωτογραφίες. Φυσικά υπάρχουν apps που κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και χρόνια, αλλά η λύση της Apple δουλεύει καλύτερα από όλα οσα έχω δοκιμάσει, και δίνει εντυπωσιακές φωτογραφίες. Το μέγεθός τους, βεβαίως, είναι ένα θέμα: Πάνε κοντά 17 MB η μία. Αλλά μπορείς να τις τυπώσεις σε αφίσα, τόσο μεγάλες είναι. Δες μία που τράβηξα τις προάλλες, όχι σε φυσικό μέγεθος:
UPDATE: Έβγαλα άλλη μια πανοραμική φωτογραφία σε ένα μέρος που είναι φτιαγμένο για να βγάζεις πανοραμικές φωτογραφίες. Να, σε αρκετά μεγάλο μέγεθος, η πόλη κι η Ακρόπολη:
Βεβαίως το Android 4.2 πάει το κόλπο αυτό ένα βήμα παραπέρα, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να βγάλεις φωτογραφίες όχι μόνο στον οριζόντιο άξονα, αλλά στη σφαιρική ολότητα των πάντων, γύρω γύρω, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία που η Google χρησιμοποιεί στο Google Street View. Αλλά τέλος πάντων, αυτό είναι άλλο θέμα, μη τα μπλέκουμε. Η κάμερα του iPhone 5 είναι θαυμάσια. Και τώρα που είπα “Google Street View”, θυμήθηκα κάτι άλλο, καθόλου θαυμάσιο:
Οι χάρτες
Ένα από τα νέα χαρακτηριστικά του iOS 6, όπως έχεις προφανώς ακούσει, είναι το νέο Maps app, που πλέον δε χρησιμοποιεί τους χάρτες της Google, αλλά άλλους, της Tom Tom και άλλων εταιρειών, που τους μάζεψε η Apple για να μην εξαρτάται από το μισητό της αντίπαλο. Μεγάλη βαβούρα και πολύ νταβαντούρι έγινε για το πόσο άθλιοι είναι και πώς σε στέλνουν σε ποτάμια και ανύπαρκτες τοποθεσίες. Η Apple η ίδια αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη για την ποιότητα του προϊόντος της (πού έχουμε φτάσει) ενώ η απομάκρυνση ενός από τους κορυφαίους executives της εταιρείας είχε εν μέρει να κάνει και με το συγκεκριμένο φιάσκο.
Εγώ χρησιμοποιώ τους χάρτες της Google πάρα πολύ συχνά, καθώς συνήθως δεν ξέρω πού πάω, και ποτέ μα ποτέ δεν καταδέχομαι να ζητήσω οδηγίες από γνωστούς ή περαστικούς. Για μένα το Google Maps είναι η σωτηρία, μια πυξίδα σε έναν κόσμο γεμάτο μονόδρομους και αδιέξοδα. Όπως καταλαβαίνεις, η αλλαγή ετούτη με έχει ταράξει πολύ, σε βαθμό που να μην έχω βάλει ακόμα το iOS 6 στο παλιό μου iPhone. Οπότε είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τους νέους χάρτες της Apple μόλις τώρα, στο iPhone 5, για να διαπιστώσω με τα μάτια μου το πρόβλημα.
Το πόσο κακοί είναι, είναι πέρα από κάθε φαντασία.
Και δεν αναφέρομαι στα πασιφανή λάθη που έχουν φτιαχτεί ολόκληρα tumblr για να τα δείχνουν και να γελάει ο κόσμος. Αυτά, αναλογικά με την επιφάνεια του πλανήτη, είναι λίγα. Στην πραγματικότητα οι χάρτες της Apple τους περισσότερους δρόμους -και εδώ στην Αθήνα- τους δείχνουν σωστά. Το πρόβλημα είναι άλλο: Η αναζήτηση. Το χάρτη στο κινητό συνήθως δεν τον χρησιμοποιείς για να δεις τους δρόμους γύρω σου, αλλά για να βρεις ένα δρόμο (ή ένα αξιοθέατο, ή μια τοποθεσία) που ψάχνεις και μετά να βρεις τον καλύτερο δρόμο για να φτάσεις εκεί από το σημείο που βρίσκεσαι. Οι χάρτες της Apple πολύ απλά δεν έχουν αναζήτηση. Δεν βρίσκουν τίποτα. Για παράδειγμα, αν βάλεις “Πατριάρχου Ιωακείμ Κολωνάκι” στο Google Maps, σου βγάζει το εξής αποτέλεσμα:
Αν βάλεις “Πατριάρχου Ιωακείμ Κολωνάκι” στο Apple Maps σου βγάζει:
Και δε μιλάμε για καμία κρυπτική και μυστήρια τοποθεσία, για κεντρικότατο δρόμο της Αθήνας μιλάμε.
Στις μέρες που δοκιμάζω το iPhone 5 χρειάστηκε να κάνω τρεις διαδρομές: Και στις τρεις οι χάρτες της Apple μου ήταν εντελώς άχρηστοι, και στις τρεις ο χάρτης της Google μου έδειξε τον προορισμό μου και τον καλύτερο δρόμο για να φτάσω εκεί. Το λέω χωρίς υπερβολή: Αν είσαι σαν εμένα, και χρησιμοποιείς πολύ τους χάρτες του κινητού σου για να κινηθείς σ’ αυτό τον κόσμο και σε τούτη εδώ τη ζωή, μην αναβαθμίσεις το iOS σου και μην πάρεις το iPhone 5 μέχρι να βγάλει (αν βγάλει) (UPDATE: ΕΒΓΑΛΕ) καινούριο app η Google. Αν το κάνεις, θα πρέπει μετά να αρχίσεις να ρωτάς για οδηγίες τους περαστικούς.
Κουράστηκα μόνο που το έγραψα.
Η μπαταρία
Τα παλιά τα χρόνια το κινητό τηλέφωνο το φόρτιζες κάθε πέντε μέρες, το θυμάσαι; Θυμάσαι εκείνες τις εποχές; Βεβαίως, τότε είχε πράσινη οθόνη με τέσσερις-πέντε γραμμές κειμένου, και το πιο εφετζίδικο πράγμα που μπορούσες να κάνεις μ’ αυτό ήταν να παίξεις φιδάκι. Ωραίο ήταν το φιδάκι. Τέλος πάντων, τα χρόνια άλλαξαν, μετά βγήκαν κινητά τηλέφωνα που έπρεπε να τα φορτίζεις κάθε τρεις ημέρες, και μετά βγήκαν τα smartphones και μπήκαμε στη διαδικασία να τα φορτίζουμε όταν φορτίζουμε και τον εαυτό μας, δηλαδή κάθε νύχτα. Αυτό είναι ένα μαρτύριο. Η τεχνολογία των μπαταριών, βλέπεις, εξελίσσεται πολύ πιο αργά από όλες τις υπόλοιπες τεχνολογίες στον πλανήτη.
Αυτό που μόλις έγραψα μπορεί και να μην ισχύει ακριβώς.
[motto_right]
O λόγος που μου αρέσει τελικά αυτή η συσκευή δεν έχει να κάνει τόσο με την αντικειμενική ή υποκειμενική της ομορφιά, όσο με το ότι μοιάζει ένα προϊόν τελεσίδικο. Τετελεσμένο. Έτοιμο.
[/motto_right]
Αλλά η ουσία είναι ότι οι μπαταρίες βελτιώνονται πολύ αργά, ενώ τα γκάτζετς βελτιώνονται πολύ πιο γρήγορα. Έτσι αν είσαι πολύ δραστήριος χρήστης ενός smartphone, έχεις πρόβλημα. Εγώ κάθε φορά που βγαίνω απ’ το σπίτι μου για να πάω σε δουλειά ή σε ραντεβού, πρέπει οπωσδήποτε να κουβαλάω μαζί και φορτιστή, γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας θα αναζητήσω πρίζα για το ρημάδι. Αν το ζαλίζεις συνέχεια με το Twitter και τα emails και τα Instagram και τις φωτογραφίες η μπαταρία ενός μοντέρνου smartphone θα τα φτύσει πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Εμένα μου συμβαίνει συνέχεια.
Η μεγαλύτερη ένστασή μου για την εξωτερική εμφάνιση του iPhone 5 είναι η εξής: Δεν χρειαζόταν.
Δεν χρειαζόταν να είναι τόσο λεπτό και τόσο ελαφρύ. Δεν ήταν ανάγκη. Αν ήταν 1mm πιο παχύ και 20 γραμμάρια πιο βαρύ δεν θα ήταν χειρότερο κινητό, και θα ήταν μόνο ελάχιστα ασχημότερο. Τότε, όμως, η Apple θα μπορούσε να του χώσει μέσα μια μεγαλύτερη μπαταρία ώστε το μαραφέτι να αντέχει να βγάλει μια μέρα εντατικής χρήσης. Η Apple επέλεξε να το κάνει όσο το δυνατό μικρότερο, αντί να του δώσει μεγαλύτερη αυτονομία από καλώδια και ρεύμα. Και γι’ αυτή την επιλογή πιθανότατα δε φταίει αυτή. Εσύ φταις.
Σύμφωνα με μια έρευνα που έκανε η εταιρεία HTC, οι καταναλωτές παγκοσμίως ενδιαφέρονται πιο πολύ για το πάχος της συσκευής παρά για την αντοχή της μπαταρίας. Είναι αλήθεια. Τους νοιάζει να είναι λεπτό το κινητό, κι ας αδειάζει η μπαταρία στις δέκα ώρες.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Μερικές φορές νιώθω ότι έχω έρθει από άλλο πλανήτη.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα κινητά να γίνονται όλο και πιο λεπτά και οι μπαταρίες να μη φτουράνε. Το iPhone 5 είναι ελαφρύ και μικροσκοπικό, τα είπαμε, αλλά όσο το χρησιμοποιώ εντατικά διαπιστώνω ότι η μπαταρία του αντέχει ακριβώς όσο αντέχει και η μπαταρία ενός iPhone 4 ηλικίας δύο χρονών. Και είναι κρίμα.
UPDATE: Τα ακουστικά
Κάτι που ξέχασα να αναφέρω: Το iPhone 5 (όπως και το νέο iPod Touch) έρχεται με τα νέα ακουστικά της Apple που είναι ολοκαίνουριου σχήματος. Υποτίθεται ότι προσφέρουν καλύτερο ήχο και καλύτερα μπάσα, και πράγματι είδα διαφορά, αλλά δεν καταλαβαίνω αν αυτή οφείλεται στα ακουστικά καθαυτά ή στο ότι με το νέο τους σχήμα χωράνε στα αυτιά μου (και στέκονται εκεί) πολύ καλύτερα. Γιατί κουμπώνουν άψογα, και έτσι λιγουλάκι κόβουν και τη φασαρία του κόσμου τριγύρω, και έτσι ο ήχος που βγάζουν μου ακούγεται λίγο καλύτερα. Καθώς τα αυτιά των ανθρώπων είναι πολυποίκιλα, δεν ξέρω αν τα νέα ακουστικά θα σε βολέψουν και σένα το ίδιο. Αν έχεις ολόιδια αυτιά με τα δικά μου θα τα απολαύσεις μια χαρά, πάντως. Επίσης, αν έχεις ολόιδια αυτιά με τα δικά μου υπάρχει πιθανότητα να είσαι ο χαμένος δίδυμος αδερφός/κλώνος μου. Σε ψάχνω. Στείλε email.
Το συμπέρασμα
Μετά από όλα αυτά πρέπει κάποια στιγμή να φτάσουμε και στο δια ταύτα. Αλλά τι μορφή να έχει αυτό; Εσύ πιθανότατα διαβάζεις αυτό το πράγμα καθώς η Ελλάδα βράζει στη χύτρα του τρίτου μνημονίου. Το να διαβάζεις για κινητά τηλέφωνα κόστους εκατοντάδων ευρώ μπορεί και να δρα λίγο χαλαρωτικά, να λειτουργεί ως καταπραϋντικό, να σε βοηθάει να ξεφύγεις για λίγο (το να γράφεις γι’ αυτά σίγουρα το επιτυγχάνει), αλλά τελικά το συμπέρασμα ποιο είναι;
Τι να σου πω εγώ τώρα.
Ο κόσμος αλλάζει, τα είπαμε. Κι οι άνθρωποι αλλάζουν, κι οι συνθήκες αλλάζουν. Αυτό εδώ το κινητό κοστίζει 740 ευρώ στην έκδοση των 16GB. Είναι 2012. Ο βασικός μισθός είναι 580 ευρώ. Ίσως το συμπέρασμα αυτής της κριτικής, οποιοδήποτε κι αν είναι, να μην αφορά αυτή τη χώρα.
Αλλά τέλος πάντων, προς χάριν συζήτησης, ας αναλογιστούμε το θέμα: Είναι το iPhone 5 το καλύτερο κινητό στην Ελληνική (ο Στιβτζόμπς να την κάνει) αγορά;
Για να δούμε.
[motto_right]
Το πιάνεις και καταλαβαίνεις τη δουλειά και την αφοσίωση αυτών που το έχουν φτιάξει και τον ιδρώτα που έχουν χύσει για να το κάνουν ακριβώς έτσι, εξεπίτηδες.
[/motto_right]
Το iPhone 5 είναι ένα πολύ όμορφο και μικρό αντικείμενο. Ως κινητό είναι πάρα πολύ γρήγορο. Αυτά που κάνει δεν είναι ιδιαίτερα επαναστατικά ή καινοτόμα, αλλά τα κάνει πολύ καλά και πολύ γρήγορα. Είναι και πολύ καλή φωτογραφική μηχανή. Η μπαταρία του θα έπρεπε να κρατάει περισσότερο, και η οθόνη του είναι μικρή σε σχέση με του ανταγωνισμού. Και είναι εξωφρενικά, αδιανόητα πανάκριβο. Αλλά είναι ένα ωραίο κινητό.
Ο ανταγωνισμός σήμερα αποτελείται κυρίως από κάποια μεγάλα και δημοφιλή Android smartphones. Το HTC One X και το best seller Samsung Galaxy SIII είναι και τα δύο πολύ γρήγορα. Το πρώτο έχει την καλύτερη οθόνη κινητού τηλεφώνου που έχω δει, το δεύτερο είναι εξίσου γρήγορο με το iPhone 5 κι έχει και εξίσου καλή και γρηγορότερη κάμερα. Και τα δύο είναι αρκετές δεκάδες ευρώ φτηνότερα από το iPhone 5. Ποιο είναι το καλύτερο; Τα έβαλα κάτω και τα μέτρησα.
Επειδή οι εποχές αλλάζουν και οι άνθρωποι αλλάζουν, άλλαξα και τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογώ τα κινητά με τρόπους που έχουν νόημα για εμένα αλλά που δεν ενδιαφέρουν κανέναν άλλο (π.χ. το “πληκτρολόγιο” δεν είναι πια ξεχωριστή κατηγορία -εντάσσεται στο UI-, προστίθεται η κατηγορία “ταχύτητα” ενώ αυξάνεται η βαρύτητα της “κάμερας” και της “μπαταρίας” ενώ μειώνεται η βαρύτητα της “ομορφιάς”). Κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξω και το κακάσχημο σχέδιο αυτού του πίνακα. Μέχρι τότε, το αποτέλεσμα είναι τελεσίδικο και είναι το εξής:
Αυτό σημαίνει ότι το iPhone 5, με βαθμό 7.15 στα 10, είναι το καλύτερο κινητό στην ελληνική αγορά -με απειροελάχιστη διαφορά από τους ανταγωνιστές του, πάντως. Το τελικό μήνυμα, με άλλα λόγια, είναι: Πάρε όποιο να ‘ναι. Σκέψου αυτά που έγραψα παραπάνω, κι αν έχεις λεφτά για να δώσεις για κινητό τηλέφωνο αυτή την εποχή σ’ αυτή τη χώρα, πάρε όποιο από αυτά σου κάθεται καλύτερα στο χέρι και στο μάτι, και επίσης να είσαι καλά και να φροντίζεις τους δικούς σου ανθρώπους και, όσο μπορείς, να βοηθάς και άλλους γύρω σου που αυτό τον καιρό μπορεί να περνάνε δύσκολα.
Τέλος, και μετά από όλα αυτά τα πολλά, μένει μόνο ένα άλλο πράγμα να συμπληρώσω:
Το αλουμίνιο δεν έχει καμία γεύση.