Έξαλλος είμαι με τα παγκόσμια sites με reviews και τα τοιαύτα. Έξω φρενών. Γιατί διαβάζω για γκάτζετς στα εγγλέζικα τα sites τα έγκυρα και τα δημοφιλή, τα με πολύ καλές σχέσεις με τις εταιρείες, που παίρνουνε reviews και τα δοκιμάζουνε επαγγελματικά και τελεσίδικα, και παρ’ όλα αυτά κανένας από αυτούς και κανένα από αυτά δεν μου είχε πει την αληθινή αλήθεια, δεν μου είχε δειξει την πραγματική εικόνα, δεν μου είχε πει αυτά που έπρεπε να μου πει για το κινητό τηλέφωνο LG G2.
Έπρεπε να το δοκιμάσω από σπόντα μόνος μου, να το πιάσω και να το ζήσω απροετοίμαστος, oblivious, για να καταλάβω ότι ετούτο εδώ είναι ένα από τα καλύτερα του είδους του στον κόσμο, αν όχι το καλύτερο, που μπορεί και να είναι το καλύτερο. Γιατί δεν έχει γίνει χαμός με το LG G2; Γιατί δεν το βροντοφωνάζουν με τις ντουντούκες; Γιατί δε στήνονται ουρές για την πάρτη του;
Δεν έχω καταλάβει.
Αυτά που έχω καταλάβει, είναι τα εξής:
Το LG G2 το γνώρισα επειδή μου το έστειλε η WIND για το project με της ταράτσες. Για να είμαι ειλικρινής, το δέχτηκα επιφυλακτικά. Εγώ ήθελα να βγάλω φωτογραφίες την Ακρόπολη με τα καλύτερα camera phones της αγοράς, τα 5S και τα Nokia-με-41-μεγκαπίξελ, όχι με ένα LG. Αλλά η ζωή είναι γεμάτη συμβιβασμούς, και συμβιβάστηκα, και το έλαβα, και το χρησιμοποίησα.
Τελικά μια χαρά φωτογραφίες βγάζει (θα τα πούμε παρακάτω αυτά), αλλά στην πορεία διαπίστωσα και κάτι άλλο: Είναι απίθανο κινητό τηλέφωνο. Είναι απίθανο. Κάνει πάρα πολλά πράγματα πολύ σωστά, τικάρει υπερβολικά πολλά κουτάκια, είναι αναπάντεχα πλήρες και αποτελεσματικό. Δεν ξέρω αν γίνεται σαφής η έκπληξή μου. Αυτά τα πράγματα περιμένει κανείς να τα δει από τις Samsung κι από τις Apple αυτού του κόσμου.
Δεν περίμενα να τα δω από ένα LG.
Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά, και υπόσχομαι να μετριάσω τους ενθουσιασμούς και τις φανφάρες από τούδε και στο εξής:
1) Το απ’ έξω
Το LG G2, το λοιπόν, είναι ένα κινητό σχετικά μεγάλου μεγέθους, κατασκευασμένο από σκληρό, γυαλιστερό πλαστικό. Είναι συμπαγές και στιβαρό, όχι πολύ βαρύ, με κάποια χαρακτηριστικά πολύ ωραία και κάποια κάπως ασυνήθιστα.
Το LG G2 έχει το μικρότερο περιθώριο γύρω γύρω από την οθόνη που έχω δει σε ηλεκτρονικό μαραφέτι ως τώρα, είναι σχεδόν απ’ άκρου ως άκρο οθόνη, σκέτη οθόνη, μόνο οθόνη, όλο οθόνη. Είναι κάτι εντυπωσιακό και πολύ όμορφο, το πιάνεις και σχεδόν ξεχνάς ότι υπάρχει μηχάνημα από πίσω, νιώθεις ότι πιάνεις μιαν οθόνη μόνο.
Αυτό δεν είναι μόνο πρακτικό θέμα, είναι και αισθητικό. Είναι πολύ όμορφο πράγμα. Το βάζεις δίπλα δίπλα με το S4 και σου μοιάζει σαν την επόμενη, μεταγενέστερη, πιο εξελιγμένη γενιά του -κι ας έχουν μόνο λίγο μήνες διαφορά στην ηλικία. Το τι δείχνει η οθόνη όταν ανάβει θα το συζητήσουμε παρακάτω, προς το παρόν αυτά είχαμε να πούμε για το δεύτερο πιο κραυγαλέο χαρακτηριστικό της συσκευής.
Το πιο κραυγαλέο χαρακτηριστικό, με διαφορά, είναι τα κουμπιά. Τα μόνα φυσικά κουμπιά που τα πατάς και κάνουν κλικ, αυτά της έντασης του ήχου και το on-off δεν βρίσκονται περιφερειακά του κινητού, στα πλάγια ή στο πάνω μέρος, αλλά στην πλάτη. Από πίσω. Κάτω από την κάμερα. Εδώ:
Είναι κάπως εκκεντρική η τοποθέτηση των κουμπιών εκεί πέρα, όπως και να το κάνουμε, δεν το αρνείται κανείς αυτό. Κανένα άλλο κινητό δεν το έχει κάνει αυτό το κόλπο, είναι ανοίκειο, σου παίρνει λίγο χρόνο για να το συνηθίσεις και, ακόμα και τότε, μοιάζει αλλόκοτο. Σα λίγο λάθος. Εμένα μου θύμισε το Alien Nation, εκείνη τη σειρά με τους εξωγήινους που είχαν τα γεννητικά όργανα στην πλάτη. Αλλά εμένα το μυαλό μου λειτουργεί μπουρδουκλωμένα, μην σας αποθαρρύνει αυτό.
Η ιδέα της LG βγάζει νόημα, βεβαίως, καθώς είναι πολύ πιθανό το χέρι όντως να πηγαίνει συνήθως στο κέντρο της πλάτης του κινητού, κι έτσι να βολεύει να έχεις εκεί κουμπιά για να πατήσεις. Στην πράξη, όμως, δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό κέρδος από αυτό το πράγμα, και ίσα ίσα χαλάει την ομοιομορφία της γυαλιστερής (αλλά όχι φτηνιάρικης) πλαστικής πλάτης, βάζοντας ένα μεταλλικό καρουμπαλάκι που προστατεύει το κουμπί απ’ τα πρόθυμα να το πατήσουν τραπέζια. Και μερικές φορές μου πατήθηκε και στην τσέπη.
Για τις περιπτώσεις που δεν έχει κάποιος πρόσβαση στο πίσω μέρος της συσκευής, δε (όταν, για παράδειγμα, είναι αφημένη στο τραπέζι), υπάρχει κι άλλος τρόπος να την ανάψεις: Πατώντας δυο φορές με το δαχτυλάκι τη σβηστή οθόνη. Το ίδιο κάνει και το Nokia Lumia 1020. Και στις δύο περιπτώσεις, δε λειτουργεί και πάρα πολύ καλά -μερικές φορές το πατάς και δεν το πιάνει το υπονοούμενο.
Κατά τα άλλα το απ’ έξω του κινητού δεν έχει πολλά πράγματα να κουβεντιάσει κανείς. Είναι λιτό, κομψό, καμπυλωτό, όχι πολύ πολυτελές -πλαστικό δη- μα όμορφο, κι είναι αυτά τα μικροσκοπικά περιθώρια γύρω από την οθόνη που το κάνουν να μοιάζει μοντέρνο και αξιοθαύμαστο. Είναι ένα πολύ ωραίο αντικείμενο. Κι ύστερα το ανάβεις.
2. Το Από Μέσα
Το LG G2 ως κινητό που λειτουργεί και το χρησιμοποιείς κάνει μερικά πράγματα μέτρια, μερικά πράγματα καλά και πολλά πράγματα πάρα πολύ εντυπωσιακά καλά.
Η οθόνη του, όταν την ανάβεις, είναι λαμπερή και φανταχτερή και πολύχρωμη, μεγάλη και φωτεινή, με λιγουλάκι τσιμπημένο το contrast και λίγο πιο φανταχτερά χρώματα από ό,τι θα ήθελα, αλλά με καταπληκτική γωνία θέασης, πάρα πολύ ωραία. Στα μάτια μου είναι καλύτερη από του Samsung Galaxy S4 και πλησιάζει την αδιανόητη ομορφιά που είναι η οθόνη του Galaxy Note III.
Αγγίζοντάς τη διαπιστώνεις ότι ότι το κινητό είναι καταπληκτικά γρήγορο, όλα ανταποκρίνται ακαριαία, το scrolling από οθόνη σε οθόνη γίνεται με τρομερή ταχύτητα, όλα ανάβουν, φορτώνουν, σκρολάρουν, σβήνουν και κλείνουν αστραπιαία. Είναι χαρά και απόλαυση να το χρησιμοποιείς, μια χαρά αυτονόητη στα iPhones των τελευταίων δυόμισι χρόνων και στα Androids της τελευταίας γενιάς, βεβαίως.
Το LG G2 έχει στα εντόσθια το Android 4.2.2, την παραπροηγούμενη έκδοση του Android δηλαδή, την οποία έχει κάνει εμφανισιακά αγνώριστη η LG. Κάθε οθόνη, δεδομένου ότι υπάρχει μπόλικος χώρος, μπορεί να χωρέσει στο πλάτος πέντε εικονίδια αντί για τα συνήθη τέσσερα. Και κάπου εδώ τελειώνουν οι θετικές συνέπειες της αισθητικής παρέμβασης της LG -γιατί το OS του κινητού αυτού είναι άσχημο. Πολύ άσχημο. Πάρα πολύ άσχημο.
Γκρινιάζω για τις παρεμβάσεις της Samsung και το TouchWiz, αλλά το skin που έχει φτιάξει η LG γι’ αυτό εδώ ξεπερνά οτιδήποτε άλλο σύγχρονο σε ασχήμια. Τα fonts, τα χρώματα, οι γραμμές, οι σκιάσεις, οι λίστες, όλα τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του κινητού μοιάζουν βγαλμένα από το 2009. Δείτε τα εικονίδια στο μενού των settings, ή το εκτρωματικό design του πληκτρολογίου, πιάστε μια συσκευή σε κάνα κατάστημα και ανοίξτε τα, αξίζει τον κόπο, θα σας πάνε σ’ ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, στις απαρχές του mobile design.
Είναι κρίμα που ένα τόσο καλό λειτουργικό σύστημα όπως το Android στις τελευταίες εκδόσεις του και μια τόσο καταπληκτική οθόνη έχουν βιαστεί από ένα τόσο άσχημο σχεδιασμό του software. Βεβαίως, ακριβώς επειδή η οθόνη είναι τόσο καταπληκτική, επειδή το design των apps που χρησιμοποιείς συνήθως είναι ανεξάρτητο του λειτουργικού, κι επειδή όλα λειτουργούν τόσο γρήγορα και αψεγάδιαστα, το ξεπερνάς αυτό το πρόβλημα, εύκολα ή δύσκολα. Αλλά υπάρχει, και ανθρώπους ευαίσθητους σ’ αυτά όπως εγώ, κάπως μας πληγώνει.
Μ’ αυτό ως δεδομένο, και με το Android επίσης ως δεδομένο (έχουμε πει αρκετές φορές πια ότι πρόκειται για ένα μοντέρνο mobile περιβάλλον που δεν υστερεί σε τίποτα άξιο λόγου από το έτερο μοντέρνο mobile περιβάλλον, το iOS) δυο πράγματα μένει να κουβεντιάσουμε πολύ σημαντικά: Την κάμερα και τη μπαταρία.
3. Η Κάμερα
Η κάμερα του LG G2 ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Είναι εφάμιλλη της τελευταίας κάμερας των κορυφαίων Samsung (και το S4 και το Note III βγάζουν καταπληκτικές φωτογραφίες), 13 megapixel κι αυτή, βγάζει λαμπερές φωτογραφίες με λίγο τσιμπημένα τα χρώματα, βεβαίως, αλλά αρκετά υψηλής ανάλυσης και καλής ποιότητας ώστε να επιδέχονται πειράγματος με τα Snapseed και τα VSCOcam ετούτου του κόσμου. Ήταν το πρώτο που πήρα μαζί μου στις ταράτσες, και έμεινα αρκετά ευχαριστημένος.
[field id=”1″]
Η κάμερα βεβαίως υποφέρει στις νυχτερινές λήψεις, όπου καταφέρνει να τραβήξει αρκετό φως και να καταγράψει τα χρώματα με κάμποση λεπτομέρεια, αλλά οι φωτογραφίες βγαίνουν σαν ξεπλυμένες, σαν υπερβολικά επεξεργασμένες από το software, με τις λεπτομέρειες μουτζουρωμένες. Όπως και τα Samsung, υστερεί πολύ του iPhone 5S στις νυχτερινές λήψεις. Αλλά παραμένει μια φωτογραφική μηχανή επαρκέστατη για τις βασικές δουλειές που θέλει κανείς τις φωτογραφικές μηχανές.
4. Η Μπαταρία
Η πιο ευχάριστη έκπληξη όλης αυτής εδώ της εμπειρίας μου με το LG G2, και ο λόγος για μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού της εισαγωγής, είναι η μπαταρία. Έχω θέμα με τις μπαταρίες των κινητών, θέμα σοβαρό. Ως χρήστης βαρέων βαρών είμαι απογοητευμένος οικτρά από τις δυνατότητες των φορητών συσκευών σήμερα, συντετριμμένος από την υστέρηση της εξέλιξης της τεχνολογίας των μπαταριών σε σχέση με την εξέλιξη όλων των άλλων τεχνολογικών κλάδων που συμμετέχουν στην κατασκευή των smartphones. Γι’ αυτό όταν πέφτουν στα χέρια μου συσκευές που έχουν μέσα μπαταρίες που τους επιτρέπουν να τις χρησιμοποιώ ολόκληρη την ημέρα χωρίς να κυνηγάω πρίζες ή άλλων μορφών φορτιστήρια, ενθουσιάζομαι. Γι’ αυτό λάτρεψα και την γκουμούτζα που λέγεται Galaxy Note III. Γι’ αυτό αγάπησα και το LG G2.
[motto_right]
Το LG G2 κάνει μερικά πράγματα μέτρια, μερικά πράγματα καλά και πολλά πράγματα πάρα πολύ εντυπωσιακά καλά.
[/motto_right]
To LG G2 έχει μέσα του μια μπαταρία χωρητικότητας 3000 mAh, και γι’ αυτό είναι λίγο πιο παχουλό από κάποιους ανταγωνιστές. Η χωρητικότητα της μπαταρίας έχει γίνει για εμένα κρίσιμο και κορυφαίο κριτήριο για ένα κινητό, πιο σημαντικό από τα μεγκαπίξελ της κάμερας ή την ανάλυση της οθόνης, πλέον. Δε φτάνει από μόνη της για να βγάλεις συμπέρασμα για τις αντοχές του κινητού, βεβαίως, αλλά λαμβάνοντας την υπ’ όψιν παρέα με τα άλλα κριτήρια, το μέγεθος της οθόνης κυρίως και την γενιά του επεξεργαστή, μπορείς να καταλάβεις μέσες-άκρες αν η συσκευή θα αντέχει στη βαριά χρήση, ή αν θα τα φτύνει πριν δύσει ο ήλιος.
Το iPhone 5S, ας πούμε, έχει μικρούτσικη οθόνη συγκριτικά χαμηλής ανάλυσης, διπύρηνο επεξεργαστή και ένα σωρό σοφτγουερικές ρυθμίσεις, αλλά έχει μια μπαταριούλα 1440mAh χωμένη στο μικροσκοπικό κορμάκι του, λιγότερο από μισή αυτής του LG G2. Και έτσι το iPhone 5S με τα χίλια ζόρια τη βγάζει την ημέρα.
Το Galaxy Note III, από την άλλη, έχει μια μπαταριάρα 3200 mAh αλλά βέβαια και πολύ μεγαλύτερη οθόνη και τετραπύρηνο επεξεργαστή. Είναι αρκετή: Βγάζει την ημέρα εύκολα και μένει και λίγο περιθώριο να βρεις πρίζα το επόμενο πρωί.
Η συμπεριφορά του LG G2 είναι πολύ πιο κοντά στου Note III από ό,τι στου Samsung Galaxy S4 (που έχει μπαταρία 2600mAh), κι αυτό είναι σημαντικό. Η μπαταρία του τη βγάζει τη μέρα με τη χρήση που του κάνω εγώ, κι αυτό χωρίς μεγάλες θυσίες στο μέγεθος της συσκευής. Από ό,τι διαπίστωσα δεν αντέχει ακριβώς όσο το θηρίο το Note III, αλλά δεν χρειάζεται και ειδική τσέπη για να χωρέσει. Είναι το καλύτερο “κινητό” κινητό από αυτή την άποψη.
Μ’ αυτά οφείλω να πω πως ακόμα και οι συσκευές αυτές, οι πολύ καλές, απέχουν έτη φωτός από μια βέλτιστη χρήση. Τα κινητά τηλέφωνα είναι φτιαγμένα για να τα κουβαλάμε στην τσέπη, ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε να θέλουν φόρτιση κάθε μέρα. Θα έπρεπε να αντέχουν πολλές ημέρες, αν όχι εβδομάδες. Η φόρτιση δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας για μια συσκευή που κουβαλάμε διαρκώς επάνω μας. Φανταστείτε παλιά που φοράγαμε ρολόγια να έπρεπε να τα φορτίζουμε κάθε απόγευμα για να μην πάψουν να λειτουργούν. Κανένας δεν θα έκανε τον κόπο.
Το LG G2 σ’ αυτή τη μη βέλτιστη κατάσταση είναι η καλύτερη επιλογή. Και μ’ αυτό λήγω την πραγματεία μου περί μπαταριών.
5. Το Συμπέρασμα
Το LG G2 είναι μια συσκευή που κυκλοφορεί εδώ και μερικούς μήνες στην αγορά. Το συμπέρασμά μου συνοψίζεται σ’ αυτή την ερώτηση: Γιατί δεν το έχουν αγοράσει περισσότεροι άνθρωποι; Είναι ένα smartphone που κάνει τα περισσότερα πραγματα σωστά, είναι πολύ γρήγορο, πολύ όμορφο, με καλή μπαταρία. Εντάξει, έχει ασχημότερο και προγενέστερο OS από το ανταγωνιστικό Galaxy S4, και έχει κι αυτά τα αλλόκοτα κουμπιά στην πλάτη, και δεν παίρνει και εξωτερικές κάρτες μνήμης, αλλά έχει καλύτερη μπαταρία, μεγαλύτερη οθόνη, και κοστίζει 90 ευρώ λιγότερο. Κοστίζει 140 ευρώ λιγότερο από το iPhone 5S. Δεν λέω ότι είναι για όλους καλύτερη επιλογή από οποιοδήποτε από αυτά τα κινητά τηλέφωνα, αλλά θα περίμενε κανείς ότι για κάποιους είναι. Το LG G2 είναι ένα πάρα πολύ καλό smartphone. Θα περίμενε κανείς να είναι μια τρομερή εμπορική επιτυχία, να το βλέπεις στα χέρια και τ’ αυτιά ανθρώπων έξω συνέχεια.
Τέλος πάντων, εγώ το προτείνω. Όχι ανεπιφύλακτα γιατί είπαμε, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κι έχει αλλιώτικες ανάγκες. Το LG G2 είναι ένα θαυμάσιο κινητό τηλέφωνο και κοστίζει 600 ευρώ χωρίς σύνδεση και αν το πάρεις θα κάνεις τις δουλειές σου ωραιότατα, αλλά το ίδιο θα συμβεί αν προτιμήσεις να δώσεις παραπάνω λεφτά για να πάρεις οποιοδήποτε από τα παραπάνω, ή και το βεεμώθ των φορητών συσκευών που κάνουν κλήσεις στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, το Note III.
Ή μπορείς να κάνεις το άλλο.
Τις προάλλες η WIND ανακοίνωσε ότι φέρνει στην Ελλάδα το Nexus 5, το “επίσημο” κινητό της Google, το οποίο έχει την τελευταία έκδοση του Android και το οποίο έχει επίσης κατασκευάσει η LG, χρησιμοποιώντας εν πολλοίς το hardware του LG G2. Η τιμή του Nexus 5 χωρίς σύνδεση είναι 400 ευρώ.
Ναι, €400.
Οπότε αν ψάχνεις καινούριο smartphone μπορείς να αγοράσεις το LG G2 ή οποιοδήποτε άλλο από τα προαναφερθέντα και να είσαι ευτυχισμένος και πλήρης, ή μπορείς να περιμένεις το review του Nexus 5, το οποίο δοκιμάζω αυτή τη στιγμή (UPDATE: Νάτο).
Ό,τι θες.
βαθμολογία: 7,4
Περισσότερα σχετικά reviews:
iPhone 5S
Samsung Galaxy Note III
Samsung Galaxy S4
HTC One