Ακούστε: Τα περισσότερα από τα εξαιρετικά επιτυχημένα smartphones της Samsung, είναι σα το φαν Μπόμπι, το γκόμενο της Μόνικα, όταν σταματάει να πίνει.
Βαρετά.
Δεν ξέρω τι φταίει. Ωραιότατα τηλέφωνα είναι. Ίσως μου φταίει το TouchWiz, το skin που έχει φτιάξει η Samsung για να καπακώσει το απείρως ομορφότερο και λειτουργικότερο σκέτο Android. Ίσως να με ενοχλεί η εμμονή στο γλιστερό ή σαγρέ πλαστικό. Μπορεί να με ξενίζει το ότι εδώ και τρία (τέσσερα;) χρόνια μοιάζουν όλα ίδια, ανεπαίσθητες παραλλαγές ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Μπορεί ταυτόχρονα άλλες εταιρείες να κάνουν πιο φανταχτερά ή ενδιαφέροντα πράγματα, έστω και χωρίς την ίδια εμπορική επιτυχία.
Ό,τι και να φταίει, κατά κανόνα με πολλά Samsung πλήττω. Το ομολογώ. Παρ’ όλο που αναγνωρίζω πόσο καλά και γρήγορα είναι, παρ’ όλο που έχω περάσει ένα μεγάλο διάστημα με ένα πιστό Galaxy S4, το ραγισμένο μα ακατάβλητο, τα βρίσκω με τα δεδομένα της εποχής μας βαρετά, επαναλαμβανόμενα μηχανήματα. Ή, έστω, έτσι ήταν μέχρι πρόσφατα -μόλις τις προάλλες δοκίμασα κάτι ελαφρώς αλλιώτικο.
Μα στα ως τώρα, υπήρξε μια εξαίρεση. Πριν από λίγα χρόνια εμφανίστηκε μια άλλου τύπου συσκευή, σαν το προϊόν μας νύχτας μεθυσμένου και παρά φύσει έρωτα ανάμεσα σ’ ένα κινητό κι ένα tablet. Από αυτή την ανίερη ένωση γεννήθηκε το Samsung Galaxy Note. Ετούτο ήταν διάφορα πράγματα -μα σίγουρα δεν ήταν βαρετό.
Εδώ και κάμποσες ημέρες δοκιμάζω το νέο Samsung Galaxy Note 4 που μου έστειλε η COSMOTE. Δεν θα σας ξαναγράψω το ίδιο κείμενο που είχα γράψει στα reviews του Galaxy Note 2 και του Galaxy Note 3 -και σήμερα και στο review του iPhone 6 Plus. Δεν θα σας ξαναγράψω τα ίδια για το μέγεθος και τις συνέπειές του. Εν τάχει το νόημα είναι: Μου αρέσουν αυτές οι συσκευές, είναι πολύ ωραίες για μέσα στο σπίτι και για το γραφείο, έχουν φανταστικές οθόνες, αλλά δεν μπορώ να τις κουμαντάρω καλά εκτός σπιτιού, δε με βολεύουν. Είναι πολύ μεγάλες. Πολύς πολύς κόσμος, όμως, διαφωνεί. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι βολεύονται μια χαρά με γιγάντια smartphones, κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν τους καταλαβαίνω, κι ας μην συμμερίζομαι τη γνώμη τους. Γι΄αυτούς θα γράψω τις παρακάτω κουβέντες, για να τους βοηθήσω να αποφασίσουν αν ετούτο, το Note 4, είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα μεγάλα που κυκλοφορούν ή, έστω, από αυτά που έχω δοκιμάσει.
1. Τα καλά και τα λιγότερο καλά
Το νέο Galaxy Note 4 μοιάζει πάρα πολύ με τα προηγούμενα Notes, μια ραφιναρισμένη εκδοχή του ίδιου σχεδίου είναι, μόνο που αυτή τη φορά χρησιμοποιούνται καλύτερα υλικά και η συσκευή μοιάζει πιο πολυτελής και στιβαρή. Ήταν πάντα παράδοξο: Η Samsung έφτιαχνε αυτά τα θαύματα με το υπέροχο hardware και τα πακετάριζε σε γυαλιστερό πλαστικό της χείριστης υποστάθμης. Δεν το καταλάβαινα ποτέ. Το νέο Note κι αυτό σαγρέ πλαστική πλάτη έχει, βέβαια, αλλά το περίγραμμά του είναι από ωραίο και επίπεδο μέταλλο -ακριβώς όπως στο νέο Galaxy Alpha. Η συσκευή είναι ως εκ τούτου πιο ευχάριστη στο χέρι, πράγμα καλό. Η δε πλαστική πλάτη είναι αποσπώμενη, οπότε υπάρχει και η πρόσβαση στη μπαταρία για να τη βγάλετε άμα σας κυνηγάει το FBI ή κάτι τέτοιο.
Στα καλά της εξωτερικής εμφάνισης οπωσδήποτε πρέπει να υπολογίζεται η εξαφάνιση των ψεύτικων “ραφών σε δέρμα” που είχε το Note 3 στην δική του πλαστική πλάτη, καθώς και ένα γενικότερο σουλούπωμα που δεν μπορώ να περιγράψω καλά, αλλά κάνει τη συσκευή να μοιάζει πιο σφιχτή και συμπαγής. Αν το πιάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ.
Και το Galaxy Note 4, όπως και τα υπόλοιπα, έχει ένα φυσικό κουμπί στο κάτω μέρος της πρόσοψης, ΟΚ, κατανοητό, ευτυχώς αντίθετα με του iPhone είναι και πλακουτσό και δεν πιάνει και πολύ χώρο. Αριστερά και δεξιά από αυτό, ωστόσο, υπάρχουν δύο αόρατα capacitive buttons, ένα “back” και ένα άλλο που βγάζει τα ενεργά apps.
Αυτά τα δύο κουμπιά τα πατάω συνέχεια κατά λάθος. Συνέχεια.
Τρεις φορές την ημέρα τουλάχιστο. Όταν κρατάω τη συσκευή οριζόντια για να δω βίντεο. Όταν την κρατάω με το ένα χέρι για να σκρολάρω το Twitter. Όποτε το μαλακό κομμάτι της παλάμης κάτω απ’ τον αντίχειρα πλησιάζει την πρόσοψη της συσκευής, ένα από τα κουμπιά πατιέται. Είναι βάσανο. Σε μια εποχή που το Android έχει μετακομίσει εξ’ ολοκλήρου σε κουμπιά πάνω στην οθόνη, δεν υπάρχει κανένα νόημα να συνεχίζεται αυτή η εμμονή της Samsung. Αυτά είχα να πω γι’ αυτό το θέμα.
Δύο μεγάλες αλλαγές στο Note 4 μπορεί κανείς να τις καταχωρήσει στις καλές -η μία είναι πολύ καλή.
Η οθόνη του Note έχει πλέον την εξωφρενική ανάλυση 2560×1440, νούμερο που ταιριάζει καλύτερα σε high-end οθόνες υπολογιστών, όχι σε smartphones. Είναι μια υπέρλαμπρη και πεντακάθαρη οθόνη, μια ομορφιά, τα δείχνει όλα κρυστάλλινα, ειδικά αν επιλέξεις και μια πιο γήινη και φυσιολογική ρύθμιση για τα χρώματα και το contrast στα settings. Η οθόνη είναι θαυμάσια, πολλοί λένε ότι είναι η καλύτερη που υπάρχει σε smartphone, και εγώ τείνω να συμφωνήσω, θεωρώντας βέβαια και την οθόνη του iPhone 6 Plus εφάμιλλη.
Αυτή ήταν η καλή αλλαγή.
Η πολύ καλή, όπως διαπίστωσα, βρίσκεται από την άλλη πλευρά: Η κάμερα.
Τα κινητά της Samsung παραδοσιακά έχουν πολύ καλές κάμερες. Το Note 4 έχει την ίδια κάμερα που έχει και το S5, αλλά για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα οι φωτογραφίες που τράβηξα μαζί της μου φάνηκαν πιο καθαρές, με λιγότερο θόρυβο και καλύτερη λεπτομέρεια από τις φωτογραφίες του S5. Ποιος ξέρει γιατί. Η κάμερα του Note 4 είναι θαυμάσια, καλύτερη από του Note 3, μια από τις κορυφαίες που έχω συναντήσει σε κινητό.
Υποθέτω ότι στα καλά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς και την κάποια ωρίμανση του TouchWiz, που πλέον δεν είναι η αποκρουστική φαντασμαγορία που ήταν κάποτε. Όπως και να ‘χει, ωστόσο, η πραγματικότητα παραμένει: Το Note 4 είναι τίγκα στο άχρηστο software και φορτωμένο με ένα μέτριο design, τη στιγμή που έχει κυκλοφορήσει το πεντάμορφο γυμνό Android 5.0 Lollipop. Είναι κρίμα. Είναι σα να έχεις μια Ferrari και να της βάζεις LEDάκια ν’ αστραποβολάνε κι ένα σεμεδάκι στο παρμπρίζ. Βεβαίως, μιλάμε για Android, κι ένας κομψός launcher είναι, υποθέτω, πάντα μια κάποια λύση. Ακόμα και η Nokia έχει βγάλει έναν που έχει ενδιαφέρον.
Τέλος, στα καλά πρέπει να αναφέρουμε την ιλιγγιώδη ταχύτητα της συσκευής, την ωριμότητα του Android και του οικοσυστήματός του, τα αυτονόητα οφέλη μιας μεγάλης οθόνης και, α, ναι. Το στυλό. Μέσα στα έγκατα της συσκευής ζει ένα πλαστικό ραβδάκι που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για να ζωγραφίσει στην οθόνη ή για να πλοηγείται στο λειτουργικό μ’ αυτό αντί για το δάχτυλο. Δουλεύει καλά και είμαι σίγουρος ότι κάποιος κάπου θα έχει μια καλή χρησιμότητα υπ’ όψιν του γι’ αυτό.
2. Το κακό
Μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ να της προσάψω της συσκευής αυτής, ένα μόνο. Όλα τα άλλα καλά, ένα με απογοήτευσε: Η μπαταρία. Ήταν το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό στο Galaxy Note III, μια πηγή ενθουσιασμού για εμένα που δίνω σ’ αυτά τα πράγματα σημασία. Μα αλίμονο: Το Note 4 έχει ακριβώς την ίδια μπαταρία με τον προκάτοχό του, μα η λαμπερή του οθόνη έχει σχεδόν τα διπλάσια πίξελ για να δείξει, κι αυτά τρώνε μπαταρία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το Note 4 να αντέχει λιγότερο. Εδώ να πω την αλήθεια: Δεν είχα διαθέσιμο ένα καινούριο 3 για να το δοκιμάσω παράλληλα με ένα καινούριο 4. Η εντύπωση που μου δόθηκε, ωστόσο, ήταν αυτή: Η μπαταρία του 4 κρατάει λιγότερο. Δεν είναι πια ο ακατάβλητος βεεμώθ που ήταν το προηγούμενο Note. Κρατάει λιγότερο ακόμα και από του iPhone 6 Plus -το οποίο δοκίμαζα παράλληλα.
Αυτό με πλήγωσε λίγο, με κλόνισε.
3. Τα υπόλοιπα και το συμπέρασμα
Όπως έχουμε πει, η Samsung γέννησε ολόκληρη αγορά με εκείνο το προ-τριετίας Note, και πλέον κινητά σ’ αυτά τα κυβικά βγάζουν διάφοροι. Η Google έβγαλε το Nexus 6, η Huawei έχει φτιάξει ένα αντίστοιχο, το One Plus One έχει δημιουργήσει πολύ ντόρο. Κανένα από αυτά δεν έχω δοκιμάσει. Τα άλλα δύο απευθείας ανταγωνιστικά που κυκλοφορούν σήμερα είναι το LG G3 και το iPhone 6 Plus.
Στην περίπτωση που αποφασίσει κανείς να πάρει ένα τέτοιο (είπαμε, δεν θα θίξω εδώ ξανά το θέμα του μεγέθους, έστω ότι τα έχεις διαβάσει, έχεις σκεφτεί, τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και έχεις καταλήξει), ποιο να διαλέξει;
Το LG G3 είναι το μικρότερο και ελαφρύτερο από τα τρία, και επίσης είναι και μακράν το φτηνότερο (από 550 ευρώ επισήμως). Εχει όμως και τη χειρότερη μπαταρία και τη χειρότερη κάμερα. Το iPhone 6 Plus είναι εξίσου μεγάλο και βαρύ με το Note 4, έχει εφάμιλλη, αν όχι καλύτερη κάμερα (καίτοι με τα μισά megapixels), η μπαταρία του δείχνει να κρατάει περισσότερο (καίτοι μικρότερη), δεν έχει στυλό και κοστίζει σχεδόν το ίδιο (το 16GB -το 64GB κοστίζει 130 ευρώ περισσότερο).
Εγώ που τα έχω δοκιμάσει και τα τρία έχω να σας πω ότι θα έβλεπα σοβαρά το LG λόγω τιμής αλλά, αν κάνουμε στην άκρη για λίγο την τιμή, μάλλον προτιμώ το iPhone. Είναι πολύ μικρές οι διαφορές, φυσικά, αλλά η μπαταρία και ενδεχομένως και η μεταπωλητική αξία είναι ίσως κρίσιμοι παράγοντες.
Βεβαίως, εγώ ούτως ή άλλως δεν θα διάλεγα ένα smartphone τέτοιου μεγέθους. Το είπαμε αυτό. Το εξηγώ κι εδώ. Οι άνθρωποι που θα διάλεγαν ένα τέτοιο μπορεί να έχουν διαφορετικά κριτήρια από τα δικά μου, να βλέπουν τα πράγματα αλλιώς. Και βέβαια, μπορεί να κοιτάν το Galaxy Note 4 και να ριγούν από πόθο. Να εκστασιάζονται με κάτι που, τώρα, στην τέταρτη πια εκδοχή του, πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο ακόμα, μα ακόμα λίγο-πολύ ίδιο, να μοιάζει κατά τη δικιά μου γνώμη να οδεύει προς τη μοίρα των άλλων προϊόντων της εταιρείας. Μια μοίρα σα του φαν Μπόμπι όταν σταματάει να πίνει.
Βαθμολογία: 7.1
Περισσότερες κριτικές κινητών
iPhone 6 Plus
iPhone 6
Samsung Galaxy Alpha
Sony Xperia Z3 & Z3 Compact
LG G3
HTC One (M8)
Samsung Galaxy S5
Google Nexus 5
LG G2
Samsung Galaxy Note 3
iPhone 5S