Υπάρχουν άνθρωποι που, όταν ανοίγουν τα μάτια τους το πρωί κι αναδύονται απ’ την αχλή του ύπνου, σηκώνονται ακαριαία απ’ το κρεβάτι, ή τον καναπέ, ή την επιφάνεια της αρεσκείας τους και πηγαίνουν στην τουαλέτα ή στην κουζίνα, όπου προτιμάει ο καθένας, για να ξεκινήσουν την ημέρα τους.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που μπαίνουν σ’ αυτό εδώ το site, όμως, κάνουν κάτι άλλο. Δεν σηκώνονται αμέσως. Ακόμα κι αυτοί που ξυπνάν ακαριαία, μάτι γαρίδα, έχουν μιαν άλλη προτεραιότητα: Απλώνουν το χέρι στο κομοδίνο, αρπάζουν μιαν οθόνη που βρίσκεται παρατημένη εκεί (πιθανότατα συνδεδεμένη με ένα φορτιστή) και, πριν σηκωθούν και ξεκινήσουν τη μέρα τους, διαβάζουν. E-mails, tweets, facebook messages, instagrams, νέα, οτιδήποτε ενδιαφέρει τον καθένα -αυτά κοιτάνε πίσω απ’ τις τσίμπλες. Για λίγο, ίσα ίσα για να δουν αν έγινε κάτι επείγον, αν συνέβη κάτι σημαντικό τις λίγες ώρες που μείναν κοιμισμένοι, offline.
Έτσι ζούμε εμείς.
Το ποια είναι η συσκευή με την οθόνη που βουτάει ο καθένας από το κομοδίνο είναι ένα θέμα. Πολλοί χρησιμοποιούν ένα iPhone γι’ αυτή τη δουλειά, άλλοι κινητά Android, άλλοι ιντερνεταμπλέτες (δηλαδή, μην κοροϊδευόμαστε, το iPad). Όπως τον βολεύει τον καθένα.
Τους τελευταίους μήνες -ή μάλλον, καλύτερα, τα τελευταία χρόνια-, στο σπίτι μου μπαινοβγαίνουν διάφορες τέτοιες οθόνες και έχουν όλες περάσει το τεστ του κομοδίνου. Τα τρία iPad, τρία διαφορετικά iPhones, περίπου είκοσι κινητά με Android, κινητά με Windows Phone, τέσσερις ιντερνεταμπλέτες με Android, ε, αυτά νομίζω. Μετά από τόσο καιρό και τόσες δοκιμές, έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα ενδιαφέρον.
Τις τελευταίες εβδομάδες έχω στο κομοδίνο ταυτόχρονα τα δύο καλύτερα Android smartphones της αγοράς: Το HTC One X, που δοκίμασα πρώτα και, πλέον, και το Samsung Galaxy S III, που μου έστειλε να δοκιμάσω η COSMOTE. Και έχω και τα διάφορα άλλα, τα δικά μου. Ετούτο εδώ το review του Samsung Galaxy S III, λοιπόν, θα σου πει τρία πράγματα:
1. Τι σόι πράμα είναι ετούτο το smartphone.
2. Αν είναι καλύτερο από το HTC One X (και το iPhone)
3. Ποιο είναι το καλύτερο μαραφέτι που μπορεί να έχει κάποιος “σαν εμάς” στο κομοδίνο σήμερα.
Για να δούμε.
1. Απ’ έξω
[imagebrowser id=14]
Λοιπόν, κοίτα να δεις. Το Samsung Galaxy S III δεν θα το δεις ποτέ στη μόνιμη συλλογή του MoMA. Ούτε και σε καμιά έκτακτη έκθεση, πιθανότατα. Δεν είναι ένα όμορφο αντικείμενο. Είναι, όπως τα περισσότερα κινητά της κατηγορίας του (της ανώτατης, της ελίτ των smartphones) μια πλακουτσή φλίδα που στη μια πλευρά κυριαρχείται από μια οθόνη. Αλλά, αντίθετα από τον κύριο ανταγωνιστή του, το HTC One X δηλαδή, είναι φτιαγμένο από ένα γυαλιστερό πλαστικό που στο χέρι μοιάζει γλιστερό και φτηνό, το χτυπάς με το νυχάκι και κάνει “τουκ τουκ”, ενώ το One X, που είναι από μαλακό πολυκαρβονικό μέταλλο θερμοπλαστικό πολυμερές, κάνει ένα πολύ πιο κομψό “τοκ τοκ”. Επίσης αντίθετα από το One X, το Galaxy S III ανοίγει, και έτσι μπορείς να του βγάλεις τη μπαταρία, να βάλεις κάρτα Micro SD (η COSMOTE χαρίζει μία 16 GB, που προστίθενται στα 16 ή 32 που έχει ήδη η συσκευή), αλλά μπορείς και να καταλάβεις πόσο πραγματικά φτηνόπραμα είναι αυτό το πλαστικό κάλυμμα. Είναι απίθανα λεπτό και ψεύτικο. Δυο φορές το έβγαλα, και τις δύο ήμουν σίγουρος ότι από στιγμή σε στιγμή σπάει (δεν έσπασε).
[motto_right]
Δεν είναι ένα όμορφο αντικείμενο. Αντίθετα από τον κύριο ανταγωνιστή του, το HTC One X δηλαδή, είναι φτιαγμένο από ένα γυαλιστερό πλαστικό που στο χέρι μοιάζει γλιστερό και φτηνό, το χτυπάς με το νυχάκι και κάνει “τουκ τουκ”.
[/motto_right]
Τέλος πάντων, το φτηνό υλικό είναι το δεύτερο χειρότερο πράγμα στην εμφάνιση του κινητού. Το πρώτο είναι ένα αλλόκοτο περίγραμμα στο χείλος του, το οποίο είναι επίσης πλαστικό, αλλά για κάποιο λόγο είναι βαμμένο με ασημένιο χρώμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς; Ποιος το σκέφτηκε; Σε ποιον φάνηκε ότι μια γραμμή ασημένιας μπογιάς το κάνει, ξέρω γω, πιο σοφιστικέ; Φαντάζομαι το μήτινγκ στα γραφεία της Samsung όταν είδαν το πρωτότυπο το φτιαγμένο από φτηνό πλαστικό και τα μεγάλα κεφάλια της εταιρίας να αναφωνούν: “Χμ, όχι. Δε μοιάζει αρκετά με φτηνή κινέζικη αντιγραφή. Βάλτε μια ψεύτικη ασημένια λωρίδα γύρω γύρω”.
Πέρα από τις αισθητικές παρατηρήσεις, τα υπόλοιπα πράγματα που έχει να δει κανείς είναι το ότι η κάμερα η αποπίσω έχει πολύ μικρό καρούμπαλο, ότι το home button είναι κανονικό κουμπί, το ότι υπάρχει και κουμπί menu (capacitive), πράγμα που θα παίξει ρόλο παρακάτω, αυτά.
Το ζουμί στην εξωτερική εμφάνιση όλων την κινητών αυτής της κατηγορίας, βεβαίως, είναι η οθόνη, κι εδώ θα αρχίσουμε σιγά σιγά τις απευθείας συγκρίσεις με το HTC One X. Ας πούμε, δες:
Το Samsung Galaxy S III έχει μια χαρά οθόνη. Είναι 4,8 ιντσών (0,1 ίντσα μεγαλύτερη από του One X), ανάλυσης 720p, με καλές γωνίες θέασης. Η Samsung κάτι έχει πειράξει στις ρυθμίσεις και το contrast μοιάζει υπερβολικό βέβαια, όλα τα χρώματα πιο έντονα από όσο θα έπρεπε, κάπως κραυγαλέα, αλλά η δουλειά γίνεται. Οταν όμως το βάλεις δίπλα στο HTC One X, χμ, η διαφορά φαίνεται και είναι μεγάλη.
Το αγαπημένο μου τεστ είναι να ανοίγω το Kindle app, που είναι λίγο πολύ ίδιο σε όλα τα κινητά, και να βάζω τις οθόνες δίπλα δίπλα. Οι διαφορές είναι πάντα εξώφθαλμες -ακόμα και το iPhone 4 με το iPhone 4S έχουν μεγάλη διαφορά. Εδώ βλέπεις τα δύο κινητά με την φωτεινότητα (και στις ρυθμίσεις της συσκευής και στις ρυθμίσεις του app) στο μέγιστο:
Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά, ωστόσο πρέπει να τονίσω πάλι πως κανείς δεν κυκλοφορεί με δυο κινητά στην τσέπη, συγκρίνοντας τις οθόνες (εκτός από εμένα, πότε πότε). Αν έχεις το S III και κοιτάς μόνο τη δικιά του οθόνη, μια χαρά θα σου φανεί. Είναι χειρότερη από του One X (η οποία είναι μάλλον η καλύτερη που έχω δει σε κινητό), αλλά επαρκέστατη. Και πρόσεξε και κάτι άλλο: Στην αποπάνω φωτογραφία παρατηρείς ασφαλώς ότι το S III δείχνει μια γραμμή κειμένου παραπάνω. Στη θέση της η οθόνη του One X δείχνει μια μαύρη μπάρα με τρεις τελίτσες. Αυτό οφείλεται στο ότι το One X δεν έχει ειδικό κουμπί μενού εκτός οθόνης, οπότε τα apps που το χρειάζονται σου κοτσάρουν πάντα εκεί μια μαύρη μπάρα με τρεις τελίτσες, τρώγοντας μέρος από την οθόνη. Είναι λίγο ενοχλητικό, ομολογώ. Το S III, που έχει κουμπάκι (αόρατο, capacitive, αριστερά από το κανονικό κουμπί), δεν έχει αυτό το πρόβλημα.
Ας δούμε τώρα πώς δείχνει το Kindle κι άλλο ένα δημοφιλές smartphone, επίσης με τέρμα τη φωτεινότητα στο φουλ, δίπλα σ’ αυτά τα θηρία:
[motto_left]
Tip: Αν αγοράσεις ένα από τα δικά της smartphones, η HTC σου δίνει 25GB δωρεάν στο Dropbox για δύο χρόνια. Αν αγοράσεις το Galaxy S III, η Samsung σου δίνει 50. Πενήντα.
[/motto_left]
Συμπέρασματικά, για ολοκληρώνουμε τα της εξωτερικής εμφάνισης, λέμε τα εξής: Το Samsung Galaxy SIII έχει σχεδόν ολόιδιες διαστάσεις με το HTC One X, λίγο μεγαλύτερη αλλά χειρότερη οθόνη, πολύ χειρότερη ποιότητα κατασκευής, και πολύ χειρότερη αίσθηση στο χέρι. Ζυγίζει περίπου το ίδιο, είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα, αλλά κοιτώντας και πιάνοντας αυτά τα δύο προϊόντα η αίσθηση είναι τόσο διαφορετική που σου δίνουν την εντύπωση ότι ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία. Κι αυτά είχα να πω για το απ’ έξω της ιστορίας.
[imagebrowser id=15]
2. Το Απομέσα
Η Samsung και η HTC είναι οι εταιρίες που φτιάχνουν τα δημοφιλέστερα Android κινητά του κόσμου. Και αυτές, και οι Sony Ericsson και LG που τις ακολουθούν από μακριά, έχουν μια πολύ πολύ κακή συνήθεια: Παίρνουν το λειτουργικό σύστημα της Google και του αλλάζουνε τα πρέκια. Του φοράνε δικά τους αισθητικά τσαλιμάκια, δικά τους fonts, δικά τους widgets, δικά τους μενού, και δίνουν στο κινητό ένα διαφορετικό χαρακτήρα, που νομίζουν ότι τους προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στη Γη που να έχει πει “Α, εγώ αγοράζω μόνο Samsung, γιατί έχει το φανταστικό TouchWiz” δέχομαι να αλλάξω το smartphone με ένα Nokia 3110 για ένα μήνα.
[motto_left]
Όποτε βγάζει καινούριο λειτουργικό η Google τα κινητά που τρέχουν το “γυμνό” Android παίρνουν το upgrade σχετικά άμεσα. Τα smartphones με τα περίπλοκα skins, όμως, μπορεί να αργήσουν και μήνες να αναβαθμιστούν.
[/motto_left]
Κάποτε αυτού του τύπου οι αλλαγές, βεβαίως, είχαν νόημα. Μέχρι και το Android 2 – 2.1, το software των κινητών αυτών ήταν αισθητικά κάπως άθλιο. Οπότε αυτά τα skins προσέφεραν βελτιώσεις ενίοτε ουσιαστικές. Τώρα, όμως, το Android είναι μια χαρά. Το 4.0 (το επονομαζόμενο Ice Cream Sandwich) είναι ωραιότατο, μίνιμαλ, κομψότατο. Γιατί να το αλλάξεις; Γιατί να του κοτσάρεις τζιριτζάτζουλες περίεργες; Και, εντάξει, το Sense της HTC πες ότι είναι και κάπως όμορφο. Ετούτο εδώ της Samsung είναι ένα χάλι μαύρο. Παιδικά fonts, έντονα χρώματα, άσχημα widgets, είναι από όλες τις απόψεις χειρότερο από το γυμνό Android. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί;
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι, βέβαια, το θέμα του upgrade. Όποτε βγάζει καινούριο λειτουργικό η Google τα “επίσημα” κινητά, αυτά δηλαδή που τρέχουν το γυμνό Android, παίρνουν το upgrade σχετικά άμεσα. Αυτά όμως τα smartphones με τα περίπλοκα skin μπορεί να αργήσουν και μήνες να αναβαθμιστούν στην τελευταία έκδοση του λειτουργικού. Το περυσινό και πάρα πολύ ωραίο Samsung Galaxy SII αναβαθμίστηκε σε Android 4.0 μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, με καθυστέρηση περίπου επτά μηνών, και ήταν και μια αναβάθμιση γεμάτη με προβλήματα και δυσλειτουργίες. Τις προάλλες η Google ανακοίνωσε τη νέα έκδοση του Android, την 4.1, την επονομαζόμενη Jelly Bean. Το Samsung Galaxy S III, το ολοκαίνουριο, πιθανότατα θα πάρει αυτή την αναβάθμιση το 2013. Όπως αντιλαμβάνεσαι, αυτό είναι πρόβλημα.
Παρακάμπτοντάς το και προχωρώντας στη χρήση καθ’ αυτή του κινητού, διαπιστώνεις ότι είναι μια χαρά. Όλα σκρολάρουν γρήγορα, όλα δουλεύουν σβέλτα, τα κακάσχημα μενού είναι σχετικά λειτουργικά και, το καλύτερο απ’ όλα: Οι εφαρμογές ανοίγουν ακαριαία. Το Samsung Galaxy S III είναι κι αυτό τετραπύρηνο (όπως και το HTC One X), τρομερά γρήγορο, κι αυτό φαίνεται. Πουθενά δεν είδα δυσκολίες και κολλήματα. Το κινητό αυτό λειτουργεί αψεγάδιαστα.
Για την ποικιλία των εφαρμογών ισχύουν όσα έγραψα και στο review του One X. Μπορεί το Google Play να υστερεί ακόμα σε ποικιλία σε σχέση με το iTunes, αλλά πλέον όλες οι σημαντικές εφαρμογές που χρησιμοποιεί ο περισσότερος κόσμος υπάρχουν και εκεί, από το Zite και το Flipboard μέχρι το Instagram και το Instapaper. Οι δε εφαρμογές της Google είναι σχεδόν όλες πολύ καλύτερες στο Android, από το Chrome μέχρι το Gmail κι από τους Maps μέχρι το Google Talk.
Επίσης στα πολύ καλά της συσκευής: Η κάμερα.
Όπως και στο HTC One X, η κάμερα λειτουργεί ακαριαία, πατάς το κουμπί και τραβάει τη φωτογραφία χωρίς κανένα κόμπιασμα, χωρίς διακοπή, χωρίς καλά καλά να καταλάβεις ότι τράβηξε τη φωτογραφία. Και το S III σου δίνει πολλά εργαλεία για να πειράξεις τις φωτογραφίες επί τόπου, στο app της κάμερας, ενώ έχω να πω πως οι φωτογραφίες, με μια πρώτη ματιά, μοιάζουν καλύτερες από του One X, με λιγότερο θόρυβο. Είναι μια πάρα πολύ καλή κάμερα.
Κατά τα άλλα, το S III έχει μεγαλύτερη μπαταρία από το One X, αλλά στην πράξη εγώ δεν κατάλαβα διαφορά: Και τα δύο με το ζόρι έβγαζαν τη μέρα.
3. Το Συμπέρασμα
Συνοψίζοντας λοιπόν: Το Samsung Galaxy S III είναι ένα θαυμάσιο κινητό, πάρα πολύ γρήγορο, με θαυμάσια κάμερα, και μεγάλη λαμπερή οθόνη. Δεν είναι όμορφο ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά, αλλά κάνει τη δουλειά του πάρα πολύ καλά. Το αν αξίζει να το αγοράσεις (κάνει 670 ευρώ χωρίς σύνδεση) και το αν είναι καλύτερο από το HTC One X και το iPhone 4S είναι ένα θέμα που χωράει συζήτηση.
Το HTC One X είναι πιο όμορφο από κάθε άποψη, έχει πολύ ωραιότερη οθόνη, τραβάει λίγο χειρότερες φωτογραφίες και κοστίζει 30 ευρώ παραπάνω. Και τα δύο μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη κατηγορία από το iPhone, παρ’ όλο που έχουν παρόμοια τιμή. Φυσικά, εδώ ερχόμαστε στο θέμα του μεγέθους. Α, το θέμα του μεγέθους. Το θέμα του μεγέθους είναι πολυσυζητημένο και ο καθένας μοιάζει να έχει διαφορετική άποψη γι’ αυτό, ανάλογα με τα γούστα και το μέγεθος των χεριών του. Είναι μια κουβέντα που έχει γίνει πολλές φορές, αυτή. Και εγώ πιστεύω ότι για τον περισσότερο κόσμο η νέα φουρνιά των κινητών με τις οθόνες κοντά στις 5 ίντσες έχει ξεπεράσει τα όρια της χρηστικότητας (που βρίσκονταν μάλλον κατά τις 4-4,3 ίντσες) και φτάνει στην υπερβολή. Βεβαίως, οι συσκευές αυτές είναι τόσο λεπτές και μαζεμένες που δεν σου επιβαρύνουν την τσέπη. Χωράνε παντού. Και, από τη στιγμή που προσάρμοσα τα χέρια μου στην οθόνη, μπόρεσα να τα συνηθίσω και τα δύο μια χαρά, και να τα χρησιμοποιώ και με το ένα χέρι όταν χρειάζεται. Αυτό που παραμένει σίγουρο είναι πως η οθόνη του iPhone, ίδια σε μέγεθος από το 2007, είναι πια πολύ πίσω από τον ανταγωνισμό. Λαμπερή και ευκρινής μπορεί να είναι, αλλά αν συνηθίσεις να χειρίζεσαι ένα μεγάλο κινητό, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιστρέψεις σε εκείνην. Είδες; Παρασύρθηκα κι εγώ. Όχι, δεν θα το θίξουμε εδώ αυτό το θέμα. Ας το θίξουμε στα σχόλια, αν είναι απόλυτη ανάγκη. Ή όχι.
Τώρα ας προχωρήσουμε στο ζουμί: Μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για το ποιο είναι το καλύτερο από τα smartphones της αγοράς, μόνος έγκυρος κριτής: ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Ναι. Ορίστε. Ούτε καν κοντά δεν πέφτει. Πρόσεξε όμως: Το Samsung Galaxy S III στη βαθμολογία μου το χαντακώνει, ουσιαστικά, η “ομορφιά”. Που είναι κριτήριο υποκειμενικό πολύ, και στο οποίο έχω δώσει και βαρύτητα σεβαστή -για άλλους δεν είναι τόσο σημαντικό. Εγώ καταλήγω πως προτιμώ το HTC One X (και, βεβαίως, το iPhone 4S, για άλλους λόγους) από το Samsung Galaxy S III, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα κορυφαίο smartphone που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα στον οποιονδήποτε. Το προτείνω. Είναι μια χαρά. Και είναι ό,τι πρέπει για αυτό που λέγαμε στην αρχή και αυτό που θα πούμε αμέσως τώρα: Το κομοδίνο.
[imagebrowser id=16]
4. Το κομοδίνο
Μετά από όλα αυτά, που ήταν πολλά, αυτό που θέλω να σου γράψω είναι το εξής: Το καλύτερο πράγμα που πρέπει να έχεις στο κομοδίνο για να διαβάζεις πρωί πρωί, είναι μια συσκευή με Android και μεγάλη οθόνη. Αυτό. Ένα Samsung Galaxy S III ή ένα HTC One X είναι ό,τι πρέπει. Ένα Nexus 7, αν έχεις κάνα φίλο να στο φέρει από την Αμερική, θα είναι μια χαρά. Ακόμα και κάτι με παλιότερο λειτουργικό, όπως το Galaxy Note, είναι ικανοποιητική λύση.
[motto_right]
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που μπαίνουν σ’ αυτό εδώ το site, απλώνουν το χέρι στο κομοδίνο, αρπάζουν μιαν οθόνη που βρίσκεται παρατημένη εκεί και, πριν σηκωθούν και ξεκινήσουν τη μέρα τους, διαβάζουν.
[/motto_right]
Υπήρξαν μέρες που στο κομοδίνο μου υπήρχαν τα δύο Android τα προαναφερθέντα, το iPhone 4 και το iPad και, το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, το χέρι πήγαινε κατευθείαν για τα Android. Ο λόγος είναι ένα θέμα που έχω ξαναγράψει πολλές φορές: Τα notifications και το multitasking του Android σου επιτρέπουν να καταλαβαίνεις με μια ματιά τι συμβαίνει στη συσκευή σου, και με ένα άγγιγμα να διαβάσεις λεπτομέρειες. Αυτό είναι κάτι που το iOS δεν το κάνει καθόλου καλά. Στο Android, αν δεις ότι έχεις νέα emails, μπορείς να πατήσεις το notification και να σου ανοίξει απευθείας το email. Στο iOS βλέπεις την ειδοποίηση, πατάς, και μετά περιμένεις να κατέβει το email, γιατί φυσικά εν τω μεταξύ η εφαρμογή δεν λειτουργούσε. Η διαφορά στη χρηστικότητα και την ταχύτητα είναι πολύ μεγάλη, και τώρα που οι Android συσκευές είναι πάρα πολύ γρήγορες και έχουν και όλα τα apps που χρησιμοποιώ, τα πρωινά δεν είχα απολύτως κανένα λόγο να πιάσω το (προσωπικό μου, με τη SIM μου) iPhone. Το δε iPad, δυο χρόνια μετά, είναι αρκετά αργό, άσε που μια τόσο μεγάλη οθόνη τόσο πρωί σε στραβώνει, ρε παιδί μου, ακόμα δεν άνοιξε το μάτι καλά καλά.
Οπότε αυτό είχα να σου πω σήμερα. Android με μεγάλη οθόνη. Για καλύτερο ξύπνημα. Για έναν καλύτερο κόσμο.
Καλημερούδια.
