Η πρώτη φορά που την άγγιξα ήταν στη Νέα Υόρκη, και θα το θυμάμαι για πάντα.
Όχι τόσο για το πώς ήταν η ίδια -αν και ωραιότατη- έχω αγγίξει κι άλλες, αν μη τι άλλο, δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το άγγιγμα που θα θυμάμαι, είναι οι συνθήκες, ο περίγυρος, οι περιστάσεις. Η συγκυρία. Θα θυμάμαι για πάντα τη συγκυρία.
Ήμασταν στη Νέα Υόρκη, το λοιπόν, ήταν σούρουπο, στα έγκατα του θεάτρου με τον πορτοκαλή διάκοσμο και, μετά από αναμονή μακρά (πολλοί περίμεναν στην ουρά), ζαλισμένος από την ορθοστασία και την κούραση και το τζετ λαγκ -που εμένα με πιάνει και στο πήγαινε και στο έλα-, άγγιξα την οθόνη του Samsung Galaxy S4.
Έστω και για λίγο.
Τώρα, τέσσερις μήνες μετά, κι αφού μεσολάβησαν άλλες, ήρθε η ώρα να την αγγίξω και πάλι, πιο ώριμα και μεστά, πιο επιμελώς και μακροσκελώς, πιο τρυφερά μα και πιο άγρια, πιο πολυποίκιλα, και να το σκεφτώ και να το κλωθογυρίσω και να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα που μετά από εκείνη τη σύντομη συνεύρεσή μας στη Νέα Υόρκη θα ήταν πρώιμο, βιαστικό, ανασφαλές: Θέλω να την αγγίζω ακόμα;
Κυρίες και κύριοι, αυτό είναι το review του πολυθρύλητου και πολυδιαφημισμένου Samsung Galaxy S4.
[imagebrowser id=88]
1) Το απ’ έξω
Υπάρχουν κινητά φτιαγμένα από σφριγηλά αλουμίνια και εξωγήινα πολυκαρβονικά εύπλαστα πλαστικά, αντικείμενα που είναι μικροσκοπικά έργα τέχνης, τα πιάνεις και λές “μμμ” και “τι ωραίο, μμμ”. Ετούτο εδώ δεν είναι ένα τέτοιο κινητό. Το Samsung Galaxy S4, όπως και το best-selling Samsung Galaxy SIII, είναι φτιαγμένο από ένα πλαστικό που μοιάζει κάπως δευτεροκλασάτο, λεπτό, εύθραυστο. Επίσης έχει την ιδαίτερη και πολύ ασυνήθιστη ιδιότητα να μοιάζει να γλιστράει, σα να είναι μονίμως καλυμμένο από κάτι υγρό μα αόρατο. Πολλά έχουν γραφτεί για την ποιότητα κατασκευής του, όπως πολλά είχαν γραφτεί για την ποιότητα κατασκευής του προκατόχου του. Ότι δεν είναι δυνατό, εφτακοσίων ευρώ κινητό, να είναι φτιαγμένο από τέτοια υλικά.
Επίτρεψέ μου να πάω λίγο κόντρα στην καθεστηκυία τάξη σ’ αυτό το θέμα. Όχι πολύ, λίγο.
Το Galaxy S4 είναι, πράγματι, φτιαγμένο από αυτό το πλαστικό το οποίο δεν είναι και το καλύτερο πράγμα στον κόσμο, αλλά:
α) Δεν είναι εύθραυστο. Είχα την ευκαιρία -σιγά μη δεν είχα- να το ρίξω (καταλάθος) στην καυτή άσφαλτο του Ιούλη, και δεν έσπασε, δε ράγισε, μόνο δυο τσικ στο πλαστικό του το περίβλημα έπαθε τα οποία, ακριβώς επειδή πρόκειται για ένα φτηνό, πλαστικό περίβλημα- δε σε νοιάζουν κιόλας.
UPDATE: Να πως γίνεται ένας άνθρωπος προληπτικός. Λίγους μήνες μετά, από το review, το κινητό μου ξανάπεσε, κι αυτή η φορά ήτανε μοιραία. Ξέρεις πού βρισκόμουν; Στη Νέα Υόρκη.
β) Είναι, κι όμως, κάπως πιο καλοφτιαγμένο από τον προκάτοχο. Ο οποίος, αν το καλοσκεφτείς, ήταν όλος καμπύλες και περιττά καρούμπαλα. Το S4 είναι πιο ευθύγραμμο, η (μεγαλύτερη) οθόνη έχει μικρότερο περίγραμμα σε όλες τις διαστάσεις και, τελικά, όταν το κρατάς στο χέρι, είναι πιο στιβαρό και ωραίο από ό,τι ήταν το SIII. Αυτό είναι κάτι που είχα προσέξει στη Νέα Υόρκη, αλλά μπορώ να επιβεβαιώσω ότι ισχύει και τώρα που το έχω δοκιμάσει κάμποσες ημέρες.
γ) Αυτό που μοιάζει να γλιστράνε τα πάντα από πάνω του -χέρια, τσέπες, επιφάνειες τραπεζιών- εν μέρει ισχύει, αλλά ξέρεις τι άλλο μοιάζει να γλιστράει από πάνω του; Η βρώμα. Δεν ξέρω πώς γίνεται και αν είναι ιδέα μου, αλλά τα περισσότερα λευκά κινητά αργά ή γρήγορα συσσωρεύουν δαχτυλιές, κακαδάκια ή αυτή την αλλόκοτη διάφανη ιδρωτίλα βρώμας που δεν ξέρω πως λέγεται ή από πού προέρχεται αλλά είναι μια αηδία και με έχει κάνει να σκουπίζω κινητά σε πανιά και βετέξ πολλάκις στο παρελθόν. Ε, στο S4 δεν υπάρχουν αυτά, για κάποιο λόγο το κινητό ετούτο μοιάζει να μένει καθαρό από μόνο του παρά την καθημερινή κακοποίηση στα στοιχεία της φύσης, δεν ξέρω γιατί, πρώτη φορά παρατηρώ κάτι τέτοιο σε consumer product, ό,τι ξέρετε ξέρω.
2) Η οθόνη
Το θέμα του μεγέθους της οθόνης των smartphones είναι ένα θέμα πολυσυζητημένο και, πια, λίγο πολύ ξεκάθαρο. Περάσαν τα χρόνια, δοκιμάστηκαν συνταγές, ο κόσμος αποφάσισε με το πορτοφόλι του, που λένε, επιβράβευσε, καταδίκασε (αλλά κυρίως επιβράβευσε), και το συμπέρασμα βγήκε: Όλες καλές είναι. Αλλά οι μεγαλύτερες είναι οι καλύτερες.
Τα τελευταία χρόνια τα smartphones τα κορυφαία, τα top of the line που λέμε, έχουνε όλο και μεγαλύτερες οθόνες, και πλέον με τη νέα γενιά μοιάζουν να έχουν βρει το όριο. Κοντά στις 5 ίντσες. Τόσο χρειάζεται.
Δε θα κάνω λογοπαίγνια, αν περιμένατε τέτοια δε με ξέρετε καλά.
Το Samsung Galaxy S4, το λοιπόν, έχει μιαν οθόνη σχεδόν 5 ίντσες σε διαγώνιο, κάπως πιο μεγάλη από του SIII, και υπολογίσιμα πιο μεγάλη από του HTC One. Αυτό είναι το όριο, μάλλον. Μέχρι εκεί πάνε οι οθόνες των κινητών. Παραπάνω δεν έχει, ξεφεύγεις, πας σε phablet κατάσταση, υβριδική, μεσοβέζικη, σαν το Galaxy Note II. Πιάσαμε ταβάνι.
Και είναι ένα ταβάνι ευρύχωρο.
Έδωσα σε γνωστό μου το Samsung Galaxy S4 να το δει, του άνοιξα το Twitter και του λέω, διάβασε, και διάβασε, το πήρε στα χεράκια του και διάβαζε, κι όταν τελείωσε του λέω, πάρε τώρα το δικό σου κινητό και δες. Και πήρε το άλλο κινητό, ένα iPhone 4S, και άνοιξε κι εκεί το Twitter, και είπε:
“Α”, είπε.
“Είναι σα να ήμουν στην Αμερική και ξαφνικά γύρισα στην κομμουνιστική Ρουμανία”.
Αυτό είπε.
Κάπου εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Αυτή είναι η αξία της μεγάλης, λαμπερής, 1080p (ή και 720p, σιγά τη διαφορά, μην κοροϊδευόμαστε) οθόνης. Το S4 έχει μια 1080p οθόνη πολύ ωραία και ευανάγνωστη και ακαριαία στην απόκριση, και όλα αυτά. Δεν είχα την ευκαιρία να το δοκιμάσω δίπλα δίπλα με το HTC One, αλλά δίπλα στο SIII η διαφορά είναι αρκετά αισθητή.
Βεβαίως, για να δεις τα πράγματα όπως πρέπει θα χρειαστεί να κάνεις κάποιες ρυθμίσεις πρώτα, να αλλάξεις το mode της οθόνης που είναι by default βαλμένο σε μια προδιαγραφή ψυχεδέλειας, και μιας κι είσαι εκεί να αλλάξεις και τα fonts. Αλλά αυτά είναι θέματα που αφορούν στο Touchwiz και τις software επιλογές της Samsung, τις οποίες θα συζητήσουμε ευθύς αμέσως στο
3) Το απομέσα
Η σημαντικότερη παρατήρηση που είχα για την παρουσίαση του Samsung Galaxy S4 στη Νέα Υόρκη ήταν το ότι η Samsung έμοιαζε να δίνει πολλή μεγάλη σημασία σε δυνατότητες του κινητού που ελάχιστοι χρησιμοποιούν. Η εταιρεία έχει γεμίσει το smartphone της με εργαλεία που δεν υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιήσεις ποτέ, καθώς και με άλλα που θα δοκιμάσεις μία φορά, θα δείξεις στους φίλους σου (όπως αυτό το κόλπο με το δάχτυλο που αιωρείται πάνω από την οθόνη, ή το άλλο που σκρολάρεις με τα μάτια) και δεν θα ξαναδοκιμάσεις, είτε επειδή δεν είναι πάρα πολύ χρήσιμα, είτε επειδή τρώνε μπαταρία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το S4 είναι ένα κορυφαίο smartphone, με το καλύτερο hardware που υπάρχει σ’ αυτή την κατηγορία προϊόντων, και το πλήρες και ώριμο και θαυμάσιο Android 4.2.2. Εκεί χρειάζεται η έμφαση.
Αλλά που ξέρω εγώ από αυτά, θα μου πεις.
Τέλος πάντων, στο θέμα της χρήσης έχω να πω ότι με το S4 πέρασα μια αρχική τρομάρα, αλλά μόνο πρόσκαιρη. Την πρώτη ημέρα χρήσης, λοιπόν, το κινητό ήταν αργό και η μπαταρία του τα ‘φτυσε πάρα πολύ γρήγορα, και δεν ήξερα τι συμβαίνει. Αυτό που συνέβαινε, βέβαια, ήταν ότι κατέβασε ολόκληρο το είναι μου από το Play Store και επίσης ότι ήταν ολοκαίνουριο και η μπαταρία ήθελε έναν-δυο κύκλους για να έρθει στα ίσα της.
Βλέπεις, όποιος έχει λογαριασμό στη Google και έχει ξαναχρησιμοποιήσει Android, έχει όλες του τις εφαρμογές αποθηκευμένες στο cloud, κι έτσι όταν παίρνει ένα νέο Android (και πολύ συχνά δοκιμάζω νέα, όπως έχεις δει), ολόκληρο το προφίλ του με τα apps και τα settings και τις επαφές και τα passwords και όλα κατεβαίνει στο νέο σχεδόν άμεσα. Απλά είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο. Και, αφού ολοκληρώθηκε, κι όλα ήρθαν στη φυσιολογική τους λειτουργία, και στάνιαρε κι η μπαταρία, το S4 μπήκε σε φάση φυσιολογικής λειτουργίας, και όλα πήγαν καλά.
Πολύ καλά.
Πάρα πολύ καλά.
Το Galaxy S4, είπαμε, έχει μέσα κορυφαία τεχνολογία, τετραπύρηνο επεξεργαστή, 2GB μνήμη, αξιοσέβαστη 2600 mAh μπαταρία, της παναγιάς τα μάτια, και φυσιολογικά κι αναμενόμενα τα κάνει όλα ακαριαία και αστραπιαία. Όπως και ο προκάτοχός του, εδώ που τα λέμε, και χωρίς τα μικροκομπιάσματα που είδα στο HTC One ή, μετά από εντατική χρήση, και στο Nexus 4. Είναι πολύ γρήγορο σε όλα και ως εκ τούτου είναι ιδανικό μαραφέτι για κομοδίνο. Αλλά θα τα πούμε παρακάτω αυτά.
Μια σημείωση που θέλω να κάνω είναι η εξής. Έχω πει διάφορα για τη συνήθεια των εταιρειών να φορτώνουν δικά τους skins στο Android της Google, έτσι για να διαφέρουν, και η γνώμη μου είναι ότι πια πάντα τα κάνουν χειρότερα έτσι. Η Samsung έχει βάλει το TouchWiz της μέσα, έτσι το λέει, κι είναι ένα πράγμα που, που δουλεύοντας καθημερινά με το κινητό, θα προσπαθήσεις να περιορίσεις ή να αγνοήσεις όσο γίνεται. Πρόβλημα δεν δημιουργεί, αλλά δεν προσθέτει και τίποτα ουσιαστικό, αν εξαιρέσει κανείς τα φίλτρα και τα εργαλεία επεξεργασίας φωτογραφιών που έχει η εφαρμογή της κάμερας. Το σημαντικό είναι ότι στο αμερικάνικο Google Play μπορεί κανείς πλέον να αγοράσει ξεκλείδωτα Samsung Galaxy S4 (και HTC One) τα οποία τρέχουν γυμνό Android 4.2.2 (σύντομα και 4.3). Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, κι ας μην μας αφορά αυτή τη στιγμή. Υπάρχει εκεί έξω ένας τρόπος να αγοράσει κανείς το κορυφαίο hardware σε κινητά τηλέφωνα με το καλύτερο λειτουργικό σύστημα που είναι διαθέσιμο γι’ αυτά. Και, βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι για τους περιπετειώδεις και τους θαρραλέους, υπάρχουν πλέον ROMs.
4) Η κάμερα
Η κάμερα του Galaxy S4 είναι θαυμάσια. Τραβάει φωτογραφίες ακαριαία, και οι φωτογραφίες είναι καλές. Δεν είναι πάρα πολύ καλύτερες από του Galaxy SIII, λέει το γυμνό μου μάτι, αλλά αυτό δε σημαίνει και τίποτα -κι εκείνο ήταν ένα πολύ καλό camera phone. Είναι πολύ καλύτερες από αυτές που είχα τραβήξει με το HTC One, πάντως, και για το Instagram και για το Flickr φτάνουν και περισσεύουν.
5) Το συμπέρασμα
Μετά από όλα αυτά φτάνουμε το συμπέρασμα και το συμπέρασμα σ’ αυτά τα θέματα όπως και σε τόσα άλλα βγαίνει πάντα στο κρεβάτι.
Το τεστ του κομοδίνου, για το οποίο σου είχα γράψει εδώ, είναι το σημαντικότερο για τέτοια reviews, όπου καλούμαι να διαλέξω τι να σου προτείνω να πάρεις. Γιατί πώς αλλιώς να προτείνω; Σε ξέρω; Ξέρω τις ιδιομορφίες, τις παραξενιές, την ιδιοσυγκρασία σου; Ξέρω τι μουσική άκουγες μικρός; Αν ήσουν με την Amiga ή με τον Atari ST; Τίποτα δεν ξέρω. Πώς να σου προτείνω τι να κουβαλάς στην τσέπη σου όλη μέρα;
Μπορώ όμως να σου πω ότι εγώ τις τελευταίες ημέρες κοιμάμαι με ένα iPhone 5, ένα iPad Mini κι ένα Samsung Galaxy S4 στο κομοδίνο και, όταν ξυπνάω κι απλώνω το χέρι για να δω τι έχει συμβεί στο μάτριξ τις ώρες που ήμουν offline, το χέρι πηγαίνει στο S4. Δεν ξέρω αν αυτό σου προκαλεί έκπληξη, εμένα καθόλου, τους λόγους τους είχα εξηγήσει τότε.
Το συμπέρασμά μου αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το S4 είναι καλύτερο από το iPhone. Βλέπεις, πλέον τα πράγματα έχουν μπουρδουκλωθεί τόσο πολύ στην αγορά των κινητών που δεν νομίζω ότι αυτά τα δύο είναι ίδιας κατηγορίας συσκευές. Το iPhone 5, καίτοι πανάκριβο, πια θα τα συνέκρινα περισσότερο με το επερχόμενο HTC One Mini ή -ίσως- το επερχόμενο Moto X. Smartphones όπως το S4 ή το HTC One (το μεγάλο), είναι πια άλλη κατηγορία, και λόγω μεγέθους.
Ποιο από τα δύο προτείνω;
Οποιοδήποτε.
Αυτή είναι η πρότασή μου.
Αυτή είναι πάντα η πρότασή μου.
Αν δεν έχεις ένα smartphone ή αν χρειάζεσαι ένα smartphone, πάρε ένα smartphone. Πάρε οποιοδήποτε, αλλά αν μπορείς κι αν σε παίρνουν τα οικονομικά σου, πάρε καλύτερα ένα από τα καλά. Το Samsung Galaxy S4 είναι εξαιρετικό. Αλλά και όλα όσα ανάφερα σ’ αυτό το άρθρο καλά είναι. Κανένα δεν θα σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι στην κομμουνιστική Ρουμανία. Και όλα θα σε συνδέσουν με τον κόσμο και με τα υπόλοιπα και με την ανθρώπινη γνώση και με ασχολίες και δυνατότητες που δεν φανταζόσουν ότι υπήρχαν διαθέσιμες τόσο γενναιόδωρα σε όλους τους ανθρώπους που έχουν δάχτυλα.
Κι αυτό είναι κάτι το θαυμάσιο, ανεξάρτητα από τη συγκυρία.
[imagebrowser id=89]
Βαθμολογία: 7.25
Άλλα χρήσιμα reviews:
HTC One
iPhone 5
Nexus 4
Samsung Galaxy Note II
Samsung Galaxy SIII
και επίσης, μιας κι είμαστε εδώ:
Ιστορίες της Νέας Υόρκης
[field id=”1″]