Πότε πότε περνούν μήνες ολόκληροι χωρίς να γράψω κάτι πραγματικά ενδιαφέρον (για μένα, τουλάχιστον). Και υπάρχουν και εποχές που πέφτουν όλα μαζεμένα. Για το τεύχος Μαΐου 2008 του Esquire πήρα συνέντευξη από τρεις Έλληνες -οι δύο Ελληνοαμερικανοί, ο ένας γηγενής- οι οποίοι ήταν εξίσου συναρπαστικοί, και ταυτόχρονα δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους.
Την ιστορία του Τόνι Λαγκουράνη τη δούλεψα για περίπου δύο μήνες. Ο Τόνι ήταν ανακριτής στο Ιράκ, όπου έμεινε ένα χρόνο, είδε από κοντά τα βασανιστήρια του Αμερικανικού στρατού στους Ιρακινούς κρατούμενους, τους κακομεταχειρίστηκε κι ο ίδιος, και αντιμετώπισε τον παραλογισμό της γραφειοκρατίας και της έλλειψης πολιτικής στο πεδίο μάχης. Μετά την επιστροφή του, ο Λαγκουράνης αποστρατεύτηκε εξαιτίας σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων που του προκλήθηκαν από την παραμονή του στο στράτευμα. Μιλήσαμε πολλές φορές στο τηλέφωνο, διάβασα το βιβλίο που έγραψε για τις εμπειρίες του εκεί, και μίλησα και με τον ξάδερφό του στην Αθήνα, τον Ηλία Τσαουσάκη, ο οποίος με έπεισε να αλλάξω τίτλο στο άρθρο μου. Είχα αποφασίσει, βλέπεις, να το ονομάσω "Ο Βασανιστής". Αλλά η 90χρονη γιαγιά του, που μένει στην Αθήνα, θα στεναχωριόταν πολύ.
Διάβασε την ιστορία του Τόνι Λαγκουράνη εδώ. Είναι νομίζω το μεγαλύτερο κείμενο που έχω γράψει για το Esquire -περίπου 7000 λέξεις.
Φέτος συμπληρώθηκαν και 40 χρόνια από το Μάη του ’68, και τα έντυπα πλημμύρισαν από αφιερώματα για τα γεγονότα της εποχής εκείνης και τις συνέπειές τους. Ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης ήταν στο Παρίσι τότε, αυτοεξόριστος επειδή τον κυνηγούσε η χούντα, και έζησε τα πράγματα από πολύ κοντά. Τον συνάντησα στο σπίτι του στο Χαλάνδρι και μιλήσαμε για αρκετές ώρες. Είναι ένας τύπος θαυμάσιος, όλο ζωή και όρεξη, που μοιάζει τουλάχιστον 15 χρόνια νεότερος από τα 73 του.
Διάβασε την ιστορία του Κώστα Φέρρη στο Παρίσι εδώ.
Τον ίδιο καιρό, δε, συνάντησα στο Κολωνάκι τον συγγραφέα Ντέιβιντ Σεντάρις. Είναι πολύ γνωστός για τα αυτοβιογραφικά του διηγήματα και το ξερό του χιούμορ, τον διαβάζω τακτικά στον New Yorker και πάντα τον θαύμαζα. Ήρθε στην Ελλάδα για να παρουσιάσει τα βιβλία του, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Μελάνι", και έτσι μπόρεσα να του μιλήσω για μια ωρίτσα, για να μου πει μερικά "Μαθήματα Ζωής". Είναι ένας πολύ ενδιαφέρων, συμπαθητικός και χαμογελαστός τύπος. Αν το καλοσκεφτείς, είναι ο δεύτερος διασημότερος άνθρωπος απ’ τον οποίο έχω πάρει συνέντευξη, μετά την Πάμελα Άντερσον.
Διάβασε τα μαθήματα ζωής του Ντέιβιντ Σεντάρις εδώ.