Στις 25 Μαρτίου -ή μάλλον καλύτερα τα ξημερώματα της 26ης, γύρω στις 4 το πρωί πρέπει να ήταν- πάλευα να βρω κάτι αστείο να γράψω για το θέμα του Nitro (αυτού που κυκλοφορεί τώρα) με τους πολιτικούς. Είχα φτιάξει ένα κείμενο για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά με δυσκόλευε κάπως το θέμα του του πρωθυπουργού που, λίγες μέρες πριν, είχε δηλώσει στο Νίκο Χατζηνικολάου πως είναι κουρασμένος. Είναι λίγο δύσκολο να γράψεις κάτι αστείο και πρωτότυπο και πέρα από τα προφανή για κάτι τέτοιο, ειδικά στις 4 τα ξημερώματα, οπότε έκανα αυτό που κάνω πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κωλυσιεργούσα χαζεύοντας στο Ίντερνετ, και κάπως έτσι ξεκίνησε το Twitter του Κώστα Καραμανλή.
Το ξεκίνησα μόνο και μόνο για να πάρω το print screen, αλλά μισή ώρα αργότερα ήμουν εθισμένος, καταλαβαίνεις πώς είναι αυτά τα πράγματα, και ίσως και λίγο μεθυσμένος από τις δυνατότητες πλάκας που μου ανοίγονταν, κι έτσι το συνέχισα για περίπου δέκα μέρες, γράφοντας περισσότερα από εκατό updates. Το πείραμα είχε αρκετή επιτυχία, και το twitter.com/kostakaramanlis απέκτησε εκατοντάδες followers, και αναφέρθηκε σε blogs, εφημερίδες και περιοδικά (όχι μόνο στα δικά μου -και σε ξένα). Έχοντας επιτελέσει το στόχο του, βεβαίως, στις αρχές του μήνα το άφησα. Δεν ήταν και πολύ εύκολο να συνεχίσω να το ενημερώνω, καθώς έπρεπε κάθε μέρα να παρακολουθώ τι κάνει ο πρωθυπουργός για να γράφω σχετικά πράγματα, με αστείο ύφος. Ναι, αλήθεια είναι ότι δεν κάνει και πολλά πράγματα, αλλά εγώ κάνω, οπότε δυσκολεύτηκα κάποια στιγμή. Αν μη τι άλλο μέσα από αυτή τη διαδικασία κατάλαβα λίγο τι περνάει: Κουράστηκα.
Ωστόσο, το Twitter του kostakaramanlis εξακολουθεί και υπάρχει και, καθώς εκλογές, ανακατατάξεις και αναμπουμπούλες έρχονται, είναι πολύ πιθανό ο Κώστας Καραμανλής να ξανανιώσει την ανάγκη να εκφραστεί με 140 χαρακτήρες το πολύ στο εγγύς μέλλον.
Ως τότε μπορείς να διαβάσεις τα σώψυχά του όπως τα έβγαλε στο twitter, κι αν σε μπερδεύει το χρονολογικά ανάποδο του θέματος, τα έχω ανεβάσει κι εδώ με τη σωστή σειρά, απ’ την αρχή προς το τέλος.