Σύμφωνα με το συναρπαστικό τελευταίο post του Κέβιν Κέλι, η ανθρωπότητα φτάνει σε σημεία που ονομάζει “ασυνέχειες”, κατά τα οποία μια βαθιά εδραιωμένη πεποίθησή της για την πραγματικότητα και την ταυτότητά της αμφισβητείται, και η κοσμοθεωρία του είδους αλλάζει. Γράφει, λοιπόν, πως μέχρι τώρα έχουμε ζήσει τρεις:
Ο Κοπέρνικος μας έδειξε πως δεν είμαστε στο κέντρο του σύμπαντος
Ο Δαρβίνος μας έδειξε πως είμαστε μέρος του ζωικού βασιλείου
Ο Φρόιντ μας έδειξε πως το εγώ μας είναι ένα ακούσιο δημιούργημα του εαυτού μας
Τώρα, λέει, ζούμε την τέταρτη, κατά την οποία καταρρέει η διάκριση ανάμεσα στα ζωντανά όντα και την άψυχη ύλη. Η ασυνέχεια αυτή θα ολοκληρωθεί, προφανώς, όταν θα ‘ρθει η μοναδικότητα.
Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του για την πέμπτη και την έκτη ασυνέχεια: Στην πέμπτη, λέει, θα αμφισβητηθεί η διάκριση ανάμεσα στην ύλη και την άυλη πληροφορία.
As this discontinuity between the realm of the physical and the realm of the immaterial is erased, scientists have began to re-envision the laws of physics as complex algorithms of code. Energy also, is being restated in terms of information. The pulsating stars and iron planets will gradually be seen by science as wisps of intangible nothings. Organisms and technologies, including mega structures such as skyscrapers, starships, and floating cites, will be defined as structures of computation, equivalent to software. Eventually the boundary between the tangible and intangible will be completely permeable, and the special status we assign to our physicality will be seen (again) as only one station on a long continuum. Within the realm of the real, we, the physical, are not set apart, but dwell in a continuum.
Όσο για την έκτη, στην οποία αφιερώνει τις περισσότερες από τις 3500 χιλιάδες λέξεις του post: Θα έχει να κάνει με την επιστροφή της υποκειμενικότας στην επιστημονική παρατήρηση, και την αλλαγή της αντίληψης του χρόνου ως γραμμικής οντότητας.
Ωραία πράγματα.