Προχτές η Google ανακοίνωσε την κυκλοφορία του Nexus One, ενός θαυμάσιου νέου κινητού τηλεφώνου με το λειτουργικό σύστημα Android. Πριν περάσουν λίγα λεπτά, το Twitter και τα μεγάλα τεχνολοwebsites γέμισαν με σχόλια-παραλλαγές του “πφ, το δικό μας είναι καλύτερο, σιγά” από τους iPhoneάδες (προφέρεται “αηφονιάδες”). Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο: Πολλοί κάτοχοι iPhone έχουν μετατραπεί σε μουτζαχεντίν του κινητού τους τηλεφώνου, παίρνοντας το θέμα της διαφήμισής του και της υπεράσπισής του απέναντι σε (φανταστικούς;) εχθρούς πολύ προσωπικά. Προς αυτούς απευθύνω την παρακάτω επιστολή.
Αγαπητέ iPhonιά
1. Το iPhone είναι ένα τηλέφωνο. Δεν το έφτιαξες, το αγόρασες. Οπότε σταμάτα να είσαι τόσο χαρούμενος που το έχεις.
2. Το iPhone είναι ένα καταπληκτικό κινητό. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν και άλλα κινητά, για άλλους ανθρώπους. Πρέπει να τους αναγνωρίσεις το δικαίωμα να μην θέλουν iPhone.
3. Πρέπει, ακόμα, να καταλάβεις ότι μπορεί, μπορεί λέω, να υπάρχει εκεί έξω και ένα κινητό που είναι καλύτερο από το iPhone. Πρέπει να αναγνωρίσεις αυτή την πιθανότητα. Εσύ έχεις ένα κινητό, κι αυτό το κινητό είναι το iPhone, αλλά ταυτόχρονα δεν έχεις όλα τα άλλα κινητά. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρεις αν είναι καλύτερα από το δικό σου. Πρέπει να αποδεχτείς το ενδεχόμενο ένα, έστω ένα από όλα αυτά να είναι καλύτερο.
4. Αν το #3 σου κάθεται περίεργα, δεν μπορείς να το αποδεχτείς, ή σου δημιουργεί συναισθήματα οργής, αμφιβολίας και ανικανότητας, είναι φυσιολογικό. Έχεις πάθει αυτή την ψυχοπαθολογική κατάσταση κατά την οποία ταυτίζεσαι με ένα αντικείμενο γιατί θέλεις η αρτιότητά του να αντανακλάται σε κομμάτια της προσωπικότητάς σου που χωλαίνουν. Πράγμα που όλοι μας περνάμε. Στην εφηβεία.
5. Πρέπει ακόμα να καταλάβεις ότι αυτό που έχεις πάθει φαίνεται. Το καταλαβαίνουν όλοι. Και είναι κρίμα, γιατί προκαλεί το σύνδρομο “Porsche Cayenne”. Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο οι καταναλωτές καταλήγουν να προσδίδουν χαρακτήρα στο προϊόν, την ώρα που οι ίδιοι πιστεύουν ότι ισχύει το αντίθετο. Κι αυτό είναι κρίμα για τους υπόλοιπους. Γιατί το iPhone είναι πολύ ωραίο gadget, και κινδυνεύει να γίνει χαρακτηριστικό γνώρισμα και αποκλειστικό κτήμα των απανταχού douchebags, όπως η Cayenne, ένα ωραιότατο αυτοκίνητο.
<Διάλλειμα για αληθινή ιστορία>
Τις προάλλες είδα τύπο στο ΙΚΕΑ που μίλαγε στο τηλέφωνο κι έλεγε: “Έλα ρε φίλε, πάρε με γιατί δεν έχω μονάδες”. Και είχε iPhone. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
</Διάλλειμα για αληθινή ιστορία>
6. Και εγώ είμαι γκατζετάκιας, πιθανότατα πολύ περισσότερο από σένα. Έχω κι εγώ κινητό που μπαίνει στο Ίντερνετ και κατεβάζει applications και είναι γρήγορο και χρήσιμο και το δουλεύω με τα δάχτυλα κι έχει γίνει προέκταση του χεριού μου και είναι όμορφο και το αγαπώ -και δεν το λένε iPhone. Επίσης, δεν πιστεύω ότι με κάνει με οποιονδήποτε τρόπο καλύτερο ή εξυπνότερο από κάποιον που δεν έχει τέτοιο κινητό. Και το θέμα είναι το εξής: Κάποτε ένιωθα ακριβώς όπως νιώθεις εσύ τώρα. Ήμουν κι εγώ ερωτευμένος με ένα τεχνολογικά άρτιο κομμάτι από πλαστικό και μέταλο, το οποίο με έκανε να νιώθω ανώτερος από τους γύρω μου. Μου άρεσε να τα βάζω με αυτούς που είχαν διαφορετικής μάρκας κομμάτι από πλαστικό και μέταλο, να προσπαθώ να τους πείσω ότι είμαι καλός κι αξίζω να με αγαπάνε και να με θαυμάζουν το δικό μου είναι καλύτερο. Το κομμάτι λεγόταν Amiga 500, και ήταν φυσικά πολύ καλύτερη από τον μισητό Atari ST, και ήταν 1990 και πήγαινα γυμνάσιο. Τι μεσολάβησε και δεν παθαίνω πια την ίδιας μορφής ψύχωση με τις ηλεκτρονικές συσκευές;
Τι άλλο: Η ενηλικίωση.