Η συζήτηση συνεχίζεται για το φαινόμενο της εξαφάνισης της αξίας του δημιουργικού περιεχομένου (κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο) στα media, και την επίδραση που θα έχει στη δημοσιογραφία και τα άλλα συγγενικά επαγγέλματα. Να τρία σχετικά και ενδιαφέροντα άρθρα που διάβασα πρόσφατα.
1) Οι φωτογράφοι έχουν πρόβλημα
Το πρώτο άρθρο περιγράφει πώς φωτογράφοι που είχαν συνηθίσει να βγάζουν χιλιάδες δολάρια από αναθέσεις του τύπου “πήγαινε και φωτογράφισε ένα ηλιοβασίλεμα” βλέπουν τις δουλειές τους να εξαφανίζονται από sites όπως το iStockphoto.
Last April, Time paid $30 for an iStockphoto shot of a jar of change (illustrating “The New Frugality”) that ran on the magazine’s cover. Other photographers complained that a Time cover in the past (commissioned, not stock) might have paid thousands. Britain’s Independent newspaper recently pulled photos of snow scenes off Flickr and declined, for a time, to pay, even though the photographer clearly labeled the shots with a copyright. The Times uses stock photos sparingly; when it does, it typically pays $100 or more per picture. Spokane, Wash.-based photographer Al Berger e-mailed me about his frustration in seeing once-lucrative event sessions slip away to the “do it yourself” crowd.
Η γκρίνια τους, βέβαια, είναι παρόμοια με τη γκρίνια αυτών που κατασκεύαζαν άμαξες. Πάει, τελείωσε, ανακαλύφθηκε το αυτοκίνητο, δεν γίνεται να συνεχίσεις να δουλεύεις όπως είχες συνηθίσει, προχώρα παρακάτω. Το θέμα είναι, βέβαια, τί μπορούν να κάνουν. Ξαφνικά ολόκληρος ο πληθυσμός του Δυτικού κόσμου κυκλοφοράει με μια φωτογραφική μηχανή στην τσέπη και πρόσβαση στο flickr. Τι το διαφορετικό μπορούν να προσφέρουν αυτοί; Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ψάξουν μόνοι τους. Και σύντομα.
2) Οι δημοσιογράφοι δεν αρκεί να ξέρουν ορθογραφία
Σ’ αυτό το άρθρο ο τύπος αναλύει το γιατί το γράψιμο όπως το ξέραμε στις εφημερίδες (κυρίως) και σε κάποια περιοδικά πλέον δεν έχει καμια αξία -γιατί οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει.
Journalists who wish to continue earning a living from their work must bring something else to the table. For some, it might be superlative writing ability. Great storytellers always will be able to command income for their work, but let’s not forget that there are thousands of starving would-be auteurs for every James Cameron. Reporting skill and knowledge provide a more feasible route. While millions can write and shoot well enough to communicate with a broad audience, significantly fewer have the expertise to discover and analyze fresh information of interest to those audiences. Many folks will be able to report the news when it happens in front of them, but there remains great market value in knowing how to dig up news when it’s not out in the open. To do that, the stenography model of journalism must die. Many random people off the street will be able to paste together a “he said, she said” story. What the hyperliterate media marketplace needs are experts who can analyze, and advocate for, information in the public interest.
3) Κάποιοι πιστεύουν ακόμα ότι θα πληρώσω για να διαβάσω κείμενα στο Ίντερνετ
Διάβασε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον web editor του Harper’s. To site του καλού περιοδικού είναι πίσω από paywall (τα άρθρα του τρέχοντος τεύχους είναι διαθέσιμα μόνο στους συνδρομητές).
I’ve always worked with the business side on the website. Things here are more about what’s possible rather than what people like or don’t like. I mean, advertising would like HUGE TRAFFIC and circ would like MORE SUBS but the only easy way to get more traffic is to give everything away and then we wouldn’t get more subs (well, some people say so, but we’re cautious), so at the end of the day not everyone gets what they want, but such is life.
Θυμήσου τι έλεγε ένας οικονομολόγος του Google για το θέμα τις προάλλες.
Ακόμα: Η Θεωρία “Rock and Roll” του Κόρι Ντόκτοροου
Επίσης: Οι παραγωγοί περιεχομένου πολεμάνε την τεχνολογία εδώ και 100 χρόνια
Τέλος: Ο εκμηδενισμός της αξίας του περιεχομένου μου στο Ίντερνετ