Λοιπόν, εδώ κάποιος λιγότερο ψύχραιμος θα ξεκινούσε ετούτο εδώ το κείμενο με ένα “I TOLD YOU SO” τεράστιο και κεφαλαίο. Όχι εγώ. Δεν έχω κρύψει την επιφυλακτικότητά μου για την ιδέα “περιοδικά στο iPad” -και την ψιλο-απέχθειά μου για όλα τα πρώτα δείγματα της κατηγορίας- αλλά κρατώ στάση ταπεινότητας και αναμονής μπροστά στα νέα στοιχεία που υποστηρίζουν πως οι πωλήσεις των iPad περιοδικών στις ΗΠΑ κατακρημνίζονται μήνα με το μήνα. Αν και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αυτό το μοντέλο, με τις “κλειστές” εφαρμογές και τις in-app αγορές “τευχών” είναι καταδικασμένο να αποτύχει τα επόμενα χρόνια, εξακολουθώ να πιστεύω ότι βραχυπρόθεσμα μπορεί να φτουρήσει -έστω σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Υπάρχει ένας παράγοντας, βλέπεις, αρκετά κρίσιμος: Οι συνδρομές. Οι Αμερικάνοι έχουν συνηθίσει να παίρνουν τα περιοδικά τους πάρα πολύ φτηνά με συνδρομές, κι αυτό το εμπορικό μοντέλο μέχρι τώρα δεν έχει μετακομίσει στο iPad (λόγω της πολιτικής της Apple). Αν κάποια στιγμή αυτό συμβεί, και μπορείς για παράδειγμα να γράφεσαι συνδρομητής στο Wired για 15 ευρώ το χρόνο, αρκετός κόσμος μπορεί και να το κάνει, και για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί κάτι να βγει έτσι.
Βέβαια, αυτός ο κόσμος θα είναι οι παλιοί, όπως εγώ, που έχουν συνηθίσει να διαβάζουν περιοδικά. Οι άλλοι, οι πιο καινούριοι, και όλοι οι καινούριοι που θα έρχονται στο μέλλον, δεν πρόκειται να μπουν καν στη διαδικασία: Θα συνεχίσουν να διαβάζουν κείμενα στο Instapaper και στο Flipboard και στον Safari, μην μπορώντας να κατανοήσουν τη χρησιμότητα των κλειδωμένων “πακέτων” κειμένων, φωτογραφιών και βίντεο μεγέθους εκατοντάδων MB που πρέπει να τα αγοράσεις και που περιέχουν αντίστοιχο -και σε μερικές περιπτώσεις ακριβώς το ίδιο- περιεχόμενο μ’ αυτό που υπάρχει τσάμπα στο Ίντερνετ.
Το μέλλον, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι αλλού.