Δέκα χρόνια πριν η Αργεντινή έζησε το μύθο της χρεωκοπίας με όλα τα επακόλουθα, την υποτίμηση του νομίσματος, τη δέσμευση των καταθέσεων, την πολιτική αναταραχή και, τελικά, την ολοκληρωτική εξαφάνιση της μεσαίας εργατικής τάξης, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα, παρ’ όλο που πρόκειται για μια χώρα με φυσικό πλούτο και παραγωγή πρώτων υλών, να μην έχει ορθοποδήσει. Αλλά οι λέξεις αυτές δεν αρκούν, νομίζω, για να σε τρομάξουν όσο πρέπει για την αναπόφευκτη μοίρα της δικιάς μας της χώρας. Είναι ένα πρόβλημα αυτό με τις λέξεις. Συχνά δε φτάνουν. Ας δούμε αν θα το καταφέρει η εικόνα:
[field name=”code”]
Το βίντεο ετούτο είναι το πρώτο μέρος ενός ντοκιμαντέρ που βρίσκεται ολόκληρο στο YouTube και αποτελείται από 12 βιντεάκια. Μπορείς να το δεις συνεχίζοντας εδώ. Δεν το κάνω embed όλο επειδή έχει άβολα έντονο λαϊκιστικό και ιδεολογικό χαρακτήρα και ελάχιστο ρεπορτάζ, πράγμα που μου προκαλεί αμφιβολίες για την αξιοπιστία των στοιχείων και των συμπερασμάτων του. Έχει, πάντως, αρκετά ωραία αποσπάσματα από συνεντεύξεις Αργεντίνων αγανακτισμένων στο δρόμο. Σε κάποιες περιπτώσεις η ποιότητα των ανθρώπων (δες την κυρά στο 7:30 του δεύτερου μέρους) είναι συγκλονιστική και, δυστυχώς, εξαιρετικά σπάνια στα δικά μας μέρη.