Αν δεν το πήρες χαμπάρι τις λίγες μέρες που κάνει τη γύρα στα Ίντερνετς, διάβασε αυτό το μακρύ και θαυμάσιο άρθρο πρόσφατου τεύχους του περιοδικού New York, στο οποίο γνωρίζουμε την επόμενη γενιά πιτσιρικάδων που θα φτιάξουν τα τρομερά apps που θα χρησιμοποιούμε όλοι το 2015 και θα γίνουν δισεκατομμυριούχοι και θα τους ξέρουν όλοι και που σήμερα είναι το πολύ είκοσι χρονώ.
Zuckerberg doesn’t code much for Facebook anymore, the same way that Steve Jobs never hand-coded software for the iPhone. But, as the Groups team was adding the finishing touches to its product, Zuckerberg said he wanted to write a few lines. “Everybody was like, Ohhhh, Zuck’s gonna write code,” says Feross. Someone set up an easy bug for him to fix—adding a link to a picture, or something—and he went to work. Five minutes passed. Twenty minutes. An hour. “It took him like two hours to do something that would take one of us who’s an engineer like five minutes,” says Feross. It was like a retired slugger coming back for one last at-bat, for old time’s sake, and finding he’d lost more of his game than he’d reckoned. Still, he got props from Feross & Co. for getting his hands dirty.
Είναι ωραιότατο ανάγνωσμα, και σου δίνει μια πολύ ωραία εικόνα αυτού του περιβάλλοντος γόνιμης ζύμωσης όπου λεφτά υπάρχουν, περιθώρια για αποτυχίες υπάρχουν, ευκαιρίες υπάρχουν και το μόνο που αναζητείται (λυσσαλέα) είναι ιδέες. Τα πιτσιρίκια αυτά μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γίνονται άνθρωποι, κι έτσι αναπτύσσουν έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας από εμένα και εσένα. Δεν ξέρω τί είδους προσωπικότητες θα βγούν από εκεί μέσα (και πόσο ακόμα θα αντέξει αυτό το τόσο μαζικό -και συγκεντρωμένο- περιβάλλον ακατάσχετης δημιουργίας και προσφοράς κεφαλαίου), αλλά αν κρίνουμε από τύπους σαν τον 20χρονο Φερος Αμπουκαντίτζε, που έχει το Facebook, τη Google και το Twitter να τον παρακαλάνε να δουλέψει γι’ αυτούς και αρνείται, σίγουρα θα είναι αρκετά διαφορετικές από εμάς.