Εδώ και λίγες δεκάδες ώρες κάνει το γύρο των Ελληνόφωνων Ίντερνετς αυτό εδώ το άρθρο της εκ Σουηδίας ορμώμενης Καΐσα Έκις Έκμαν (ελπίζω να το γράφω σωστά) η οποία ταξίδεψε πρόσφατα στην Ελλάδα και έγραψε σε μεγάλη εφημερίδα της χώρας τη γνώμη της γι’ αυτά που είδε. Μπορείς να διαβάσεις μια Ελληνική μετάφραση εδώ (δεν μπορώ να κρίνω την ποιότητά της, γνώστες των Σουηδικών μπορούν να με διαφωτίσουν).
Πήγαινε και μετά τα ξαναλέμε, περιμένω.
Λοιπόν: Η γνώμη της είναι, λίγο πολύ, όσα λέει το “κίνημα” των αγανακτισμένων, η αριστερά, η δεξιά, όλοι οι υπερασπιστές της Ελληνικής αθωότητας σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία που μας πολεμάνε δηλαδή, αλλά απέκτησε δυναμική και συζητιέται πολύ επειδή ο άνθρωπος που τα γράφει είναι μια ξένη, και δη από τη σοσιαλιστική Σουηδία, και άρα ουδέτερη, και άρα πιο αξιόπιστη.
Τα επιχειρήματα είναι τα γνωστά: Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες, δουλεύουν πιο πολύ απ’ όλους τους Ευρωπαίους, πληρώνονται ψίχουλα, τα δάνεια δεν χρησιμοποιούνται για το καλό του λαού αλλά κρύβονται και χάνονται και κανείς δεν ξέρει πού πάνε, και η χώρα υποφέρει στη θηλιά του ευρώ που δεν υποτιμάται κατά βούληση, τα γνωστά. Το πρόβλημα με όλα αυτά, φυσικά, είναι ότι αν και περιέχουν και αλήθειες, πρόκειται για αλήθειες μισές, και άρα παραπλανητικές, και άρα ανακριβείς.
Οι Έλληνες, ας πούμε, πράγματι δουλεύουν περισσότερες ώρες από τους Ευρωπαίους, όπως αναφέρει. Δεν αναφέρει όμως ότι είναι προτελευταίοι σε παραγωγικότητα, δηλαδή δουλεύουν είτε κακά είτε του κάκου. Πράγματι, οι Έλληνες δεν παίρνουν σύνταξη στα 40 όπως λένε κάτι λαϊκιστές βορειοευρωπαίοι, αλλά κατά μέσο όρο στα 61, κι αυτό το υπογραμμίζει. Αλλά οι Γερμανοί (που μας πληρώνουν) παίρνουν στα 65 ή τα 67, ενώ οι συμπατριώτες της Σουηδοί στα 65 -κι αυτό δεν το αναφέρει καθόλου. Γράφει ότι “ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος” αλλά αγνοεί εντελώς το πελατειακό σύστημα της Ελληνικής δημοκρατίας που επανδρώνει το δημόσιο με ρουσφέτια, και για το οποίο είναι συνυπεύθυνο το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό και τα εκατομμύρια των πολιτών που πωλούν την ψήφο τους έτσι. Δεν αναφέρει ότι “τα δάνεια” πήγαν κατευθείαν στην εξυπηρέτηση αυτού του μηχανισμού διαφθοράς και αδιαφάνειας. Δεν αναφέρει επίσης ότι αν η Ελλάδα δεν είχε το σκληρό ευρώ σήμερα θα είχε ακόμα 20% πληθωρισμό και το βιοτικό μας επίπεδο θα ήταν αντίστοιχο αυτού που είχαμε το 1982, ή αυτού που έχει η Αργεντινή τώρα (αλλά, εντάξει, θα ήμασταν “ανταγωνιστικοί”).
Γενικά το άρθρο αναπαράγει μόνο πράγματα που άκουσε από την επίσκεψή της στο Σύνταγμα τον περασμένο Ιούλιο, όταν το “κίνημα” είχε ατονήσει και πήγαιναν μόνο λίγοι και συγκεκριμένοι, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναπαράγει διάφορες παλαβομάρες όπως ότι “στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία” και “τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής”. Αυτές οι δύο προτάσεις από μόνες τους (αν έχουν αποδοθεί σωστά στα Ελληνικά), καταβαραθρώνουν την αξιοπιστία του άρθρου στο επίπεδο του Λαζόπουλου, όπως καταλαβαίνεις.
Αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι οι εκθειαστικές αντιδράσεις από διάφορες γωνιές του Ελληνικού Ίντερνετς, οι του τύπου “πες τα κοπέλα μου” και “μας έβαλε τα γυαλιά η Σουηδέζα”. Είναι εύκολο να ερμηνευτούν: Οι Έλληνες ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν την κατάρρευση της οικονομίας τους με μια τυφλή εξωστρεφή οργή, και οτιδήποτε έρχεται να επιβεβαιώσει το μύθο της αθωότητάς τους (ειδικά από εξωτερικές, αντικειμενικές πηγές) το αγκαλιάζουν με ενθουσιασμό. Η συμπαθής Σουηδέζα ανάμεσα στις μισές αλήθειες και την αγάπη έγραψε στην εφημερίδα της τα λογάκια που θέλουμε όλοι να ακούμε, ότι δηλαδή κακοί ξένοι και εγχώριοι εγκάθετοι μας πολεμάνε και μας συκοφαντούν, εμείς δουλευταράδες είμαστε, μια χαρά τα κάναμε όλα, ότι μας κατατρύχουν τα ξένα τα συμφέροντα και οι οίκοι αξιολόγησης και η Μέρκελ και οι πολιτικοί που εκλέγουμε ελεύθερα εδώ και 37 χρόνια είναι ανίκανοι και εγκληματίες και κατέστρεψαν τη χώρα μόνοι τους μαζί με τα ξένα συμφέροντα και τους οίκους αξιολόγησης και γενικά γι’ αυτό που ζούμε φταίνε όλοι, όλος ο κόσμος και το σύμπαν, τα πάντα εκτός από εμάς.
Δυστυχώς αρκετοί από εμάς ακόμα μπορούν να το πιστεύουν αυτό το παραμύθι.