Βρήκα ετούτον εδώ τον πίνακα (εδώ από εδώ) και δε μπορούσα να μη τον μοιραστώ. Δείχνει τη μεταβολή της διαφημιστικής δαπάνης τους τελευταίους δύο μήνες στα ελληνικά ΜΜΕ. Συγκεκριμένα, το δίμηνο Ιανουάριος-Φεβρουάριος η δαπάνη έπεσε σε σχέση με το αντίστοιχο δίμηνο πέρυσι κατά 28%. Μόνο το Φεβρουάριο (που είναι ο λιγότερο προσοδοφόρος μήνας του χρόνου), η δαπάνη έπεσε το ιλιγγιώδες 32%.
Σκέψου το: Τα ελληνικά ΜΜΕ, επιχειρήσεις ζημιογόνες ή μετά βίας κερδοφόρες τις καλές τις εποχές, εισέπραξαν 32% λιγότερα λεφτά το Φεβρουάριο του ’12 σε σχέση με τον (ήδη καταστροφικό, εν μέσω κρίσης) Φεβρουάριο του ’11. Και βέβαια το “εισέπραξαν” είναι μια λέξη σχετική, καθώς οι διαφημιστικές δεν πληρώνουν, αλλά και να πλήρωναν η πτώση είναι τόσο κατακλυσμιαία, τόσο γιγάντια, που κάνει τις συνέπειες που βλέπουμε εκεί έξω να μοιάζουν ήπιες. Για τέτοιο καταποντισμό οι κατασχέσεις και τα λουκέτα και τα άρθρα 99 και τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων με απολειφάδια του παλιού πολιτικού κατεστημένου, και η υπεράσπιση γελοίων κεκτημένων σαν τη δημοσίευση των ισολογισμών από τα παραδοσιακά μαγαζιά είναι φαινομενα λίγα, είναι ήπια, είναι ένα τίποτα.
Γιατί τετοια νούμερα δεν δείχνουν μια αγορά σε κρίση: Δείχνουν μια αγορά που πρακτικά δεν υφίσταται, που νομίζει ότι υπάρχει μόνο και μόνο εξαιτίας της αδράνειας.
(α, και μια σημείωση: Όπως συνήθως, στη λίστα δεν υπάρχει αναφορά στο Ίντερνετ, το οποίο είναι άλλο πράγμα, δεν ανήκει στα media, είναι κάτι ξένο, εξωτικό, από άλλον πλανήτη. Κι εκεί, παρ’ όλη την κατά τα άλλα εξάπλωση της διείσδυσης κλπ, τα παραδοσιακά φουσκωμένα νούμερα είναι για φέτος ανησυχητικά ξεφούσκωτα, απ’ ό,τι ακούω)