Μέσα στα βάθη της κρατικής μηχανής υπάρχει ένα μυστικό αόρατο και επτασφράγιστο: Μια μικρή μειοψηφία νέων, φιλόδοξων και μορφωμένων ανθρώπων που δουλεύει. Τους γνώρισα, τους μίλησα, κι έγραψα ένα πολύ μεγάλο κείμενο που εξηγεί πού πάσχει ο δημόσιος τομέας και πώς, ίσως, μπορεί να φτιαχτεί κάποτε.
Με μικρότερη, πιο εύπεπτη μορφή του κειμένου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού “Υποβρύχιο”.
Μπορείς να διαβάσεις όποιο από τα δύο θέλεις, δε θα σε κρίνω. Εδώ, τώρα, θα ήθελα να θίξω ένα σοβαρό θέμα. Στο κείμενο αναφέρω τη “Λευκή Βίβλο για τη διακυβέρνηση“, ένα white paper που λέμε, το οποίο περιέχει πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα στοιχεία για την κεντρική διοίκηση του κράτους. Η δεύτερη σελίδα του, που είναι το θέμα που θέλω να θίξω, είναι η εξής:
Και ερωτώ: Τι είναι αυτό; Τι; Η δεύτερη σελίδα της “Λευκής Βίβλου για τη διακυβέρνηση”, τι δείχνει; Είναι άνθρωπος; Δημόσιος υπάλληλος; Γιατί έχει απλωμένα τα χέρια; Και γιατί έχει τόσο μεγάλο στήθος;
Αυτές τις απορίες ήθελα να μοιραστώ μαζί σου.
Τώρα διάβασε.