Κοίτα!
Μια αναμπουμπούλα απλώνεται στη χώρα, μια αντάρα. Το φαινομενικά ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι τελειώνει, και μαζί του τελειώνει και κάτι που έμοιαζε με διάλειμμα στο διαρκές ελληνικό δράμα, ένα διάλειμμα διάστικτο με μαύρες παρενθέσεις, μα κατά τ’ άλλα μουδιασμένα ράθυμο.
Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Το βλέπεις. Τα μέτρα κοντεύουν. Το δράμα κορυφώνεται. Η κατσαρόλα βράζει πάλι.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σκέφτεται πάλι να φτιάξει καινούριο κόμμα. Μοιάζει σαν τον ψυχοπαθολογικά άπιστο σύζυγο: Δεν κερατώνει τη γυναίκα του μόνο όταν τη βαριέται (Πολιτική Άνοιξη) την κερατώνει ακόμα κι όταν όλα πάνε μια χαρά, και τον έχει στα ώπα ώπα.
Ο Πάνος Καμμένος καλεί το ΣΥΡΙΖΑ να ενώσουν τους βουλευτές τους και να παραιτηθούν όλοι μαζί για να πέσει η κυβέρνηση. Πράγμα που δεν προβλέπεται πουθενά από ένα πράγμα που λέγεται Σύνταγμα της Ελλάδος. Αλλά, βέβαια, το Σύνταγμα ισχύει στην πραγματικότητα. Αν είναι ένα πράγμα οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες” του Πάνου Καμμένου, είναι ανεξάρτητοι από την πραγματικότητα.
Εν τω μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ, μυρίζοντας μια πιθανή εξουσία στο όχι μακρινό μέλλον, γίνεται κανονικό, ενιαίο κόμμα, απορροφώντας τις συνιστώσες και αποκτώντας μια σφιχτή Κεντρική Πολιτική Επιτροπή 301 μελών. Ένα περισσότερο από τα μέλη της Βουλής. Είναι πολύ λογικό νούμερο. Ίσως θα έπρεπε να είναι και μεγαλύτερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο ετερόκλητο και περίπλοκο μόρφωμα από την Ελλάδα.
Τις προάλλες, στο “you don’t say” νέο της ημέρας, οι Ναζί παραδέχτηκαν ότι είναι Ναζί. Τόνισαν δε ότι καλύτερα να είναι κανείς Ναζί παρά κλέφτης. Άφησαν ακόμα να εννοηθεί πως καλύτερα να είσαι παιδεραστής παρά να παρκάρεις σε διάβαση πεζών, καλύτερα να βιάζεις γυναίκες παρά να μην κόβεις αποδείξεις και καλύτερα να είσαι σίριαλ κίλερ παρά ΚΚΕ.
Ταυτόχρονα ο ηγέτης της εξεγερμένης αριστεράς Τσίπρας επιτέθηκε με δριμύτητα κατά των Ναζί επειδή, όπως σημείωσε, δεν δέρνουν τους σωστούς ανθρώπους, δηλαδή τους πλούσιους. Οπότε αν οι Ναζί έδερναν τους πλούσιους και ταυτόχρονα δεν τους έκλεβαν, όλα τα άκρα θα ήταν ευχαριστημένα.
Πράγματα αναχολεύονται, γενικά. Υπάρχει κινητικότητα.
Κοίτα:
Οι διπλές εκλογές στις αρχές του καλοκαιριού δεν ήταν το τέλος -ήταν μόνο η αρχή μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας που απ’ ό,τι φαίνεται θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Πίστεψες, αλήθεια, ότι θα συμφωνηθεί τρίτο Μνημόνιο και θα περάσει απ’ την κατακερματισμένη, αδύναμη Βουλή ανεμπόδιστα κι αναίμακτα; Όχι. Χαμός θα γίνει. Και ο χαμός δεν θα είναι μόνο επεισόδια και δακρυγόνα και βία. Ο χαμός θα είναι η επιλογή του Ελληνικού λαού, το χάος θα είναι η απάντηση στο χάος. Τόσα χρόνια βλέπαμε τη δημοκρατία της τρυφηλής ευμάρειας. Τώρα βλέπουμε τη δημοκρατία χωρίς λεφτά. Την αυθεντική. Οι Έλληνες ψηφίζουν και αναδεικνύουν αυτούς που τους εκφράζουν. Αυτούς που τους μοιάζουν. Όλοι οι παραπάνω είναι Έλληνες αντιπρόσωποι του λαού, πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού, είναι εμείς.
Έτσι θα πάει τώρα.
Ελλείψει άλλων, οι δυνάμεις της βλακείας και του μίσους προελαύνουν.
