Εχτές μίλησα σε μια εκδήλωση του Public στο Σύνταγμα για το creative block και για -πολλά- διάφορα άλλα θέματα περί δημιουργικότητας, μαζί με τη συγγραφέα Λένα Διβάνη, τη μουσικοσυνθέτη Μαριέττα Φαφούτη και το διαφημιστή Θοδωρή Τσεκούρα. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, και νομίζω ότι οι δύο τελευταίοι, που δουλεύουν σε χώρους με ανάγκες κάπως πιο πιεστικές για δημιουργικότητα on demand, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αλλιώς, οπότε οι τοποθετήσεις τους είχαν περισσότερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα καθ’ αυτό.
Μεταξύ άλλων, εγώ διάβασα μερικούς στίχους από ένα ποίημα. Ναι, ποίημα. Οι στίχοι αυτοί περιγράφουν -κατά τη γνώμη μου εύστοχα- κάτι πολύ σημαντικό: Πότε κάποιος πρέπει να γίνει συγγραφέας. Αν ο φιλόδοξος υποψήφιος κοιτάει την οθόνη και δεν ξέρει τι να γράψει, ίσως πρέπει να κάνει μιαν άλλη δουλειά, να ασχοληθεί με κάτι άλλο, λέει ο ποιητής. Το ποίημα λέγεται “So you want to be a writer?” και ο ποιητής είναι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, και η ποιητική συλλογή στην οποία περιέχεται είναι αυτή. Πάει ως εξής:
[field id=”1″]
Να το ποίημα στα ελληνικά, μεταφρασμένο από τη Σώτη Τριανταφύλλου (από αυτή τη μετάφραση διάβασα λίγες αράδες):
Τσαρλς Μπουκόφσκι
Ώστε Θες να Γίνεις Συγγραφέας;
Αν δεν βγαίνει από μέσα σου ορμητικά
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
Αν δε βγει απρόσκλητο
από την καρδιά κι απ’ το μυαλό σου κι απ’ το στόμα
κι απ’ τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι με τις ώρες
και κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή σου
ή σκύβεις σαν καμπούρης πάνω από τη γραφομηχανή σου
ψάχνοντας βασανιστικά τις λέξεις,
μην το κάνεις.
Μην το κάνεις για τα λεφτά
Ή για τη δόξα,
Ας’ το καλύτερα.
Αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα σου φέρει
γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι εκεί πέρα και
γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια,
μην το κάνεις.
Αν ζορίζεσαι όταν σκέφτεσαι να το κάνεις,
τότε μην κάνεις.
Αν προσπαθείς να γράψεις όπως άλλος,
ξέχνα το.
Ας το καλύτερα.
Αν περιμένεις να βγει μουγκρίζοντας από μέσα σου,
τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει με βαθύ βρυχηθμό,
κάνε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου
ή στην γκόμενά σου ή στον γκόμενό σου
ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε άλλον,
δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας.
Μην γίνεις σαν τόσους και τόσους γραφιάδες,
μην γίνεις σαν κι αυτούς τους μύριους
που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μην γίνεις κουτός και πληκτικός
και ξιπασμένος,
μην αφήνεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.
Οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν
πνιγεί στο χασμουρητό
με το σινάφι σου.
Μην προστεθείς κι εσύ σ’ αυτούς.
Μην το κάνεις.
Αν δεν εκτοξεύεται απ’ την ψυχή σου σαν πύραυλος,
Ας το καλύτερα.
Καν’ το μονάχα αν νιώσεις ότι το να μην το κάνεις
Θα σε οδηγήσει στην τρέλα,
στην αυτοκτονία ή στο φόνο.
Αλλιώς, μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις ότι ο ήλιος μέσα σου
σου καίει τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.
Όταν έρθει στ’ αλήθεια η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα συμβεί
από μόνο του
και θα συνεχίσει να συμβαίνει
ώσπου να πεθάνεις ή ώσπου να πεθάνει εκείνο.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει.
Ποτέ δεν υπήρξε.
Κάπως έτσι.
Επίσης τις προηγούμενες έξι ημέρες μίλησα:
Στην παρουσίαση του “Φεβρουαρίου” στο Free Thinking Zone
Στο 21ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών