Σήμερα το πρωί διάβασα δύο ιστορίες σχετικές με τρένα. Είναι οι εξής:
Ιστορία πρώτη:
Ο ΟΑΣΑ σήμερα ανακοίνωσε πως το ενδεχόμενο αποζημιώσεων στους κατόχους καρτών απεριορίστων διαδρομών εξαιτίας των αλλεπάληλων απεργιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς αποκλείεται. Την προηγούμενη εβδομάδα τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα πρακτικά δεν λειτούργησαν, όπως προφανώς θυμάσαι, με αποτέλεσμα φρικτή κίνηση στους δρόμους, ανθρώπους να μην πηγαίνουν στις δουλειές τους, εκατομμύρια εργατοώρες χαμένες και ανυπολόγιστο κόστος στην (όποια) οικονομία της πόλης. Επίσης, οι επιβάτες που είχαν αγοράσει κάρτες απεριορίστων διαδρομών επειδή χρησιμοποιούν ΜΜΜ καθημερινά ουσιαστικά πέταξαν τα λεφτά τους, καθώς η υπηρεσία που είχαν προπληρώσει δεν τους προσφέρθηκε ποτέ.
Ιστορία δεύτερη:
Αυτή η ιστορία. Στην Ιαπωνία, αν το τρένο αργήσει περισσότερα από πέντε λεπτά, η εταιρεία σου δίνει αποδεικτικό καθυστέρησης, για να το πας στη δουλειά σου ή στο σχολείο ώστε η καθυστέρησή σου να δικαιολογείται. Κανείς δεν περιμένει να αργήσει τόσο πολύ το τρένο εκεί -οι καθυστερήσεις στα δρομολόγια μετριούνται σε δευτερόλεπτα.
Στους Ιαπωνικούς σιδηρόδρομους (που είναι ιδιωτικοί από το 1987) έχει να γίνει απεργία από το 1975.
Καλή εβδομάδα.