Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και δες αυτό εδώ το βίντεο ολόκληρο.
[field id=”1″]
Είναι μια ομιλία του Μαρκ Λάινας, ενός συγγραφέα και δημοσιογράφου που ασχολείται με το περιβάλλον. Ο Λάινας είναι επίσης ακτιβιστής και μάχεται κυρίως για θέματα που έχουν σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Παλιότερα, στην δεκαετία του ’90, μαχόταν και κατά ενός άλλου μεγάλου εχθρού του οικολογικού κινήματος: Της παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων. Ξεκινά την ομιλία του ζητώντας συγγνώμη γι’ αυτό το δεύτερο. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, συνειδητοποίησε ότι η εκστρατεία κατά των μεταλλαγμένων αποτελεί ένα φρικτό λάθος που έχει τραγικές συνέπειες για πληθυσμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων σε φτωχές χώρες και -τραγική ειρωνεία- για το περιβάλλον. Τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη; Η επιστήμη. Άρχισε να ασχολείται με την επιστημονική έρευνα και να καταλαβαίνει τι σημαίνει στ’ αλήθεια “μεταλλαγμένα τρόφιμα”.
Ετούτη η ομιλία, την οποία μπορείς αν προτιμάς να διαβάσεις εδώ, είναι μια πολύ εύγλωττη και συμπυκνωμένη ανάλυση ενός θέματος που, απ’ ό,τι φαίνεται, αποτελεί έναν από τους πιο τραγικούς μύθους της εποχής μας. Μου θύμησε το άλλο που είχα διαβάσει: Την ανοησία της μόδας των “locavores”. Στην ομιλία, δε, ο Λάινας αποδομεί και την άλλη μόδα, αυτή των “οργανικών” τροφίμων, τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου πιο υγιεινά, και περιβαλλοντικά μπορούν να αποδεικνύονται και πολύ πιο επιζήμια. Αν έχεις μόνο επιδερμική γνώση αυτών των θεμάτων από αυτά που ακούς φευγαλέα από πηγές αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας, προσοχή: Αυτή η ομιλία (ή το κείμενο, ό,τι θες), θα σου αναποδογυρίσει πολλά πράγματα που θεωρούσες δεδομένα. Και θα σου δώσει, ελπίζω, αφορμές να το ψάξεις λίγο καλύτερα.
Και επανέρχομαι σ’ αυτό που είχα γράψει: Πόσο σημαντική είναι η δουλειά των ανθρώπων που μας ενημερώνουν γι’ αυτά που τρώμε. Και πόσο μεγάλη η ευθύνη τους.
Παρακάτω παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία, δεν μπορούσα να αντισταθώ. Τα bold δικά μου.
I want to start with some apologies. For the record, here and upfront, I apologise for having spent several years ripping up GM crops. I am also sorry that I helped to start the anti-GM movement back in the mid 1990s, and that I thereby assisted in demonising an important technological option which can be used to benefit the environment. As an environmentalist, and someone who believes that everyone in this world has a right to a healthy and nutritious diet of their choosing, I could not have chosen a more counter-productive path. I now regret it completely.
(…)
These fears spread like wildfire, and within a few years GM was essentially banned in Europe, and our worries were exported by NGOs like Greenpeace and Friends of the Earth to Africa, India and the rest of Asia, where GM is still banned today. This was the most successful campaign I have ever been involved with. This was also explicitly an anti-science movement. We employed a lot of imagery about scientists in their labs cackling demonically as they tinkered with the very building blocks of life. Hence the Frankenstein food tag – this absolutely was about deep-seated fears of scientific powers being used secretly for unnatural ends. What we didn’t realise at the time was that the real Frankenstein’s monster was not GM technology, but our reaction against it.
(…)
So how much land worldwide was spared in the process thanks to these dramatic yield improvements, for which chemical inputs played a crucial role? The answer is 3 billion hectares, or the equivalent of two South Americas. There would have been no Amazon rainforest left today without this improvement in yields. Nor would there be any tigers in India or orang utans in Indonesia. That is why I don’t know why so many of those opposing the use of technology in agriculture call themselves environmentalists.
(…)
Τhe GM debate is over. It is finished. We no longer need to discuss whether or not it is safe – over a decade and a half with three trillion GM meals eaten there has never been a single substantiated case of harm. You are more likely to get hit by an asteroid than to get hurt by GM food. More to the point, people have died from choosing organic, but no-one has died from eating GM.
(…)
Just as I did 10 years ago, Greenpeace and the Soil Association claim to be guided by consensus science, as on climate change. Yet on GM there is a rock-solid scientific consensus, backed by the American Association for the Advancement of Science, the Royal Society, health institutes and national science academies around the world. Yet this inconvenient truth is ignored because it conflicts with their ideology.
(…)
I know it is politically incorrect to say all this, but we need a a major dose of both international myth-busting and de-regulation. The plant scientists I know hold their heads in their hands when I talk about this with them because governments and so many people have got their sense of risk so utterly wrong, and are foreclosing a vitally necessary technology.
So my message to the anti-GM lobby, from the ranks of the British aristocrats and celebrity chefs to the US foodies to the peasant groups of India is this. You are entitled to your views. But you must know by now that they are not supported by science. We are coming to a crunch point, and for the sake of both people and the planet, now is the time for you to get out of the way and let the rest of us get on with feeding the world sustainably.