1) Τα περιοδικά καταρρέουν και φταίνε τα κινητά, αλλά όχι για τους λόγους που φαντάζεσαι
Στις ΗΠΑ, λέει, οι πωλήσεις περιοδικών σε καταστήματα και υπαίθρια σημεία πώλησης έπεσαν σχεδόν 10% το 2012, πράγμα που σημαίνει ότι σήμερα πωλούνται τα μισά τεύχη από αυτά που πωλούνταν πριν από 10 χρόνια. Ο λόγος που αναφέρει το άρθρο έχει ενδιαφέρον: Στα περισσότερα σημεία πώλησης τα περιοδικά, λέει, τοποθετούνται κοντά στο ταμείο, και οι πελάτες τα ξεφύλλιζαν και τα αγόραζαν καθώς περίμεναν στην ουρά. Πλέον στην ουρά όλοι κοιτάνε τα κινητά τους.
Chewing gum and other impulse buys are facing the same “mobile blinder”. “Just think about your own behaviour. Even when you walk up to pay, you barely look up,” said Bonin Bough, vice-president of global media and consumer engagement at Mondelez, which sells Trident, Chicklets and Stride chewing gums.
2) Οι περισσότεροι Αμερικανοί χαζεύουν στο ίντερνετ καθώς βλέπουν τηλεόραση
Μια άλλη έρευνα διαπιστώνει πως περισσότεροι από τους μισούς τηλεθεατές στις ΗΠΑ κοιτάζουν και σε μια δεύτερη οθόνη όταν είναι καθισμένοι μπροστά στην τηλεόραση.
That suggests the next big disruption in living room viewing may come from “smart TVs,” those Internet-connected sets that afford the viewer access to traditional TV shows as well as online services such as Netflix, Hulu or Amazon.com.
3) Η στροφή προς τα μικρά content apps
Μετά τη πρόσκαιρη μόδα των μεγάλων multimedia “περιοδικών” στις φορητές συσκευές (που ξεφούσκωσε) τώρα εμφανίζονται διάφοροι που κάνουν απόπειρες συγγενείς αλλά αλλιώτικες: Μικρότερες. Apps με περιεχόμενο υψηλής ποιότητας και πολύ μικρού, “ταπεινού” μεγέθους. Διάβασε άλλο ένα άρθρο για έναν από αυτούς τους μικρούς, την 29th Street Publishing εδώ.
4) Η αξία της “αργής” δημοσιογραφίας
Το ότι σήμερα όλα μπορούν να γίνονται πολύ γρήγορα δεν σημαίνει ότι πρέπει πάντα και να γίνονται πολύ γρήγορα.
We binge on instant knowledge, but we are learning the hazards, and readers are warier than they used to be of nanosecond-interpretations of Supreme Court decisions. The economics of the business have not suddenly improved, but in the midst of all the opining with authority and speed, it’s nice to be reminded that the alternative doesn’t make you a luddite.
5) Η δημοσιογραφία στον καιρό της πανούκλας
Μια πολύ ωραία ανάλυση ενός βιβλίου του Ντάνιελ Νταφόε, που περιγράφει μεταξύ άλλων πώς διαδίδονταν οι ειδήσεις και τα νέα κατά την εξάπλωση της βουβωνικής πανώλης στα τέλη του 17ου αιώνα στο Λονδίνο.
We had no such thing as printed newspapers in those days to spread rumours and reports of things, and to improve them by the invention of men, as I have lived to see practised since. But such things as these were gathered from the letters of merchants and others who corresponded abroad, and from them was handed about by word of mouth only; so that things did not spread instantly over the whole nation, as they do now.
6) Η παραίτηση ενός τύπου καινοτόμου από τους New York Times
Θα ήταν ένα θέμα που δεν μας ενδιαφέρει, αλλά πρόκειται για έναν από τους εμπνευστές αυτού εδώ του άρθρου που έκανε μεγάλο πάταγο χάρη στο design του. Τώρα, συμμετέχοντας στην εθελούσια που έκαναν οι NYT φεύγει και πάει στο ProPublica.
7) Ένας γιατρός έβγαλε μια τυχαία φωτογραφία το 2003. Σήμερα είναι φωτογράφος.
Να μια ωραία ιστορία. Ο άνθρωπος που τράβηξε μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει τα θραύσματα του ανατιναγμένου διαστημικού λεωφορείου Columbia, ένας γιατρός που έτυχε να έχει μαζί του μια κάμερα 6 megapixel ειδική παραγγελία, καθώς ήταν χομπίστας, δέκα χρόνια μετά δουλεύει στο AP ως φωτογράφος.
Αυτός εδώ ο δημοσιογράφος λέει ότι η εμπειρία του στο Twitter έχει γίνει αφόρητη, καθώς το μέσο έχει γεμίσει με ανθρώπους που το πλημμυρίζουν με κυνισμό και υστεροβουλία.
Once everyone was on Twitter, everyone’s problems were on Twitter. The early adopters might have been tech-utopians, but the succeeding waves were angry cynics and partisan cranks who used the technology to make the world even louder and worse than it was before Twitter.