Καθώς διάβαζα τις προάλλες ένα βιβλίο για τη δολοφονία ενός μοχθηρού Ναζί (πλεονασμός, ε) πάρα πολύ ωραίο, το βλέμμα μου σκόνταψε στο όνομα ενός Γερμανού αξιωματούχου, και το όνομα ήταν το εξής: Βίλχελμ Κανάρης, Ναύαρχος.
Ο Βίλχελμ Κανάρης ήταν ο διοικητής της Γερμανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, της διαβόητης Abwehr, από το 1935 μέχρι το 1944. Το όνομα, βεβαίως, παραπέμπει σε έναν άλλο θαλασσόλυκο και, σύμφωνα με τη Wikipedia, την ίδια εντύπωση είχε και ο ίδιος ο ναύαρχος. Πιστεύοντας πως η σκούφια του κρατάει από την Ελλάδα και από το σόι του Κωνσταντίνου Κανάρη, ο Γερμανός Κανάρης κρατούσε στο γραφείο του ένα πορτρέτο του Έλληνα μπουρλοτιέρη, το οποίο του είχαν χαρίσει σε επίσκεψή του στην Κέρκυρα. Βεβαίως, πάντα σύμφωνα με τη Wikipedia, μάλλον έκανε λάθος και η σκούφια του κρατούσε από την Ιταλία. Μα δεν έχει σημασία. Η ιστορία του είναι συναρπαστική -ήταν πιθανότατα διπλός πράκτορας της ΜΙ6, εκτελέστηκε ατιμωτικά από τους Ναζί λίγο πριν το τέλος του πολέμου, διάβασε εδώ-, κι ακόμα πιο συναρπαστικό κατά τη δικιά μου γνώμη είναι πως την έμαθα διαβάζοντας το βιβλίο μου στο κινητό μου τηλέφωνο καθώς περίμενα να έρθει το ραντεβού μου και, πατώντας ένα εικονικό κουμπί τη στιγμή που είδα το όνομα που μου έκανε εντύπωση, είχα στην παλάμη μου κάτι καινούριο, ενδιαφέρον και συναρπαστικό.
Ποτέ δεν θα σταματήσω να ενθουσιάζομαι με τη μαγεία που είναι η τεχνολογία, με το πόσο πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα κάνει τη ζωή των ανθρώπινων όντων το 2013.
Αυτά είχα να πώ, καλή εβδομάδα να έχετε.