Ανακάλυψα μόλις μία προ εξαμήνου έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνών Pew (προφέρεται Πίου) το οποίο μέτρησε την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από τις κοινωνίες 39 χωρών. Οι χιλιάδες ερωτηθέντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση: “Θα έπρεπε η κοινωνία να αποδέχεται την ομοφυλοφιλία;” Οι απαντήσεις είναι ενδεικτικές των τάσεων στους κόλπους της κάθε κοινωνίας, και εμφανίζουν τρομερές αποκλίσεις.
Μόλις το 2% των ερωτηθέντων από το Πακιστάν απάντησε “ναι”, για παράδειγμα. Στην Ρωσία, όπου γίνονται τώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ειδήσεις για την μεταχείριση ομοφυλοφίλων από εξτρεμιστές αλλά και το επίσημο κράτος έρχονται διαρκώς στη δημοσιότητα, το ποσοστό είναι 15%. Στις ΗΠΑ, όπου κάποιες πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων, το ποσοστό είναι 60%. Στην Ισπανία είναι 88%.
Στην Ελλάδα το 53% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι αποδεκτή στην κοινωνία, και το 40% πιστεύει πως όχι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις απόψεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, καθώς και στις διαφορετικές ηλικίες. Οι Ελληνίδες είναι υπέρ της αποδοχής σε ποσοστό 59%, ενώ στους άντρες το ποσοστό είναι 47%. Στους ηλικίας 18-29 ετών το ποσοστό αποδοχής είναι 66%, αλλά στους πάνω από 50 ετών το ποσοστό είναι μόλις 40%.
Η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό αποδοχής ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες που μετρήθηκαν, με εξαίρεση την Πολωνία (40%) και τη Ρωσία που αναφέραμε πριν. Χώρες όπως η Βραζιλία, το Μεξικό, η Χιλή και οι Φιλιππίνες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά από τα δικά μας. Η έρευνα βρήκε πως κατά κανόνα όσο πιο έντονη είναι η επιρροή της θρησκείας στους πληθυσμούς, τόσο μικρότερη είναι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας.
Overwhelming majorities in the predominantly Muslim countries surveyed also say homosexuality should be rejected, including 97% in Jordan, 95% in Egypt, 94% in Tunisia, 93% in the Palestinian territories, 93% in Indonesia, 87% in Pakistan, 86% in Malaysia, 80% in Lebanon and 78% in Turkey.
Βγαίνει επίσης και ευθεία αναλογία της φτώχιας με την αποδοχή: Οι πιο πλούσιες χώρες είναι πιο ανεκτικές από τις φτωχές. Κατά κανόνα οι νέοι είναι πιο ανεκτικοί από τους ηλικιωμένους. Και στις περισσότερες από τις χώρες που είχαν μετρηθεί ξανά το 2007 εμφανίζουν μεγαλύτερα νούμερα αποδοχής σήμερα.
Σκεφτόμουν τις προάλλες: Τι είναι “πολιτισμός”. Ποιούς λαούς αποκαλούμε “πολιτισμένους”; Είναι μια λέξη με μεγάλη δόση υποκειμενικότητας. Υπάρχουν διάφορα κριτήρια, και νομίζω ότι μόλις βρήκα ένα ωραίο: Το πόσο οι κοινωνίες αποδέχονται την ομοφυλοφιλία. Είναι ένας απλός και κάπως ξεκάθαρος τρόπος μέτρησης, πιστεύω. Πιο ξεκάθαρος από το πώς συμπεριφέρονται στους μετανάστες, ας πούμε, καθώς σ’ αυτό παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες (θέματα οικονομίας, ασφάλειας) που επηρεάζουν τη γνώμη των κοινωνιών. Βλέπε την Ελβετία, ας πούμε.
Η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, όμως, είναι πιο απλό πράγμα. Κανένας δεν μισεί τους γκέι επειδή του “κλέβουν τις δουλειές” ή επειδή “αυξάνουν την εγκληματικότητα”. Τους μισούν για λόγους θρησκοληψίας, φοβίας, έλλειψης παιδείας ή περιορισμένων κοινωνικών οριζόντων. Κι όλα αυτά είναι επίσης κριτήρια του πολιτισμού.
Οπότε ορίστε: Αν κάνουμε το λογικό άλμα που προτείνω κι αποδεχτούμε αυτό το μοναδικό στοιχείο ως κριτήριο πολιτισμού, προκύπτει ότι είμαστε πιο πολιτισμένοι από πολλές “τριτοκοσμικές” χώρες, αλλά ακόμα αρκετά πίσω από άλλες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου. Το 40% των Ελλήνων πιστεύει ότι δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από την κοινωνία. Από την άλλη, το 33% των Ελλήνων πιστεύει ότι μας ψεκάζουν. Το 36% δεν έχει μπει ποτέ στο Ίντερνετ. Ανυπομονώ για την επόμενη μέτρηση λίγα χρόνια μετά. Ελπίζω η κρίση και η πτώχευση να μην εμποδίσει την πορεία ετούτης της κοινωνίας μακριά απ’ τα σκοτάδια.
Κλείνοντας, ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ βγαλμένο απ’ τα σκοτάδια: Από τη Ρωσία του Πούτιν.
[field id=”1″]