Υπάρχουν πολλοί δείκτες που μετράνε την πορεία και την κατάσταση μιας χώρας, αλλά υποθέτω ότι ένας από τους ενδεικτικότερους και σημαντικότερους είναι αυτός που μετράει το επίπεδο ευτυχίας των παιδιών. Η UNICEF τον Απρίλιο του 2013 δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας έρευνας σε 29 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου (η Ελλάδα ακόμα συγκαταλέγεται σ’ αυτές, ξέρετε), τα οποία έδειχναν τα επίπεδα “ευτυχίας” των παιδιών με βάση διάφορες μονάδες και παράγοντες. Δεν τα πήγαμε πολύ καλά.
[field id=”1″]
Πιο δυστυχισμένα από τα δικά μας είναι μόνο τα παιδιά στις ΗΠΑ, τη Λιθουανία, τη Λετονία και τη Ρουμανία. Από τους επιμέρους τομείς η χώρα μας τα πηγαίνει λίγο καλύτερα στην Υγεία/Ασφάλεια (18η στις 29) αλλά τα πηγαίνει χάλια στην εκπαίδευση (28η στις 29). Κάποια άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία:
Τα ελληνάκια είναι τα μόνα που “θεωρούν τους συμμαθητές τους φιλικούς και βοηθητικούς” σε ποσοστό μικρότερο του 50% -σε όλες τις άλλες χώρες το ποσοστό είναι τουλάχιστον 10 μονάδες μεγαλύτερο από το πενιχρό 44% των παιδιών εδώ.
Επίσης, τα ελληνάκια “βρίσκουν εύκολο το να μιλήσουν στη μαμά τους” σε συγκριτικά υψηλό ποσοστό (στην 11η θέση από τις 29 χώρες).
Τα δικά μας παιδιά είναι στις τελευταίες θέσεις μεταξύ άλλων στην παιδική φτώχια, στην παιδική παχυσαρκία, το εκπαιδευτικό επίπεδο στην ηλικία των 15 ετών και στις φασαριες (“fighting”). Είναι όμως στις πρώτες θέσεις στον εμβολιασμό (#1!) και στη χρήση αλκοόλ και κάναβης (δηλαδή κάνουν τη λιγότερη χρήση).
Τα πιο ευτυχισμένα παιδιά του κόσμου είναι τα Ολλανδάκια και, βέβαια, και σ’ αυτό τον τομέα οι χώρες της βόρειας Ευρώπης τα πάνε καλύτερα από όλες στον κόσμο.
Δε σας γράφω συμπεράσματα που μου ‘ρχονται από αυτά τα στοιχεία, επειδή δεν είναι πάρα πολύ ασφαλή και επιστημονικά (τα συμπεράσματα) και επειδή τα έχετε σκεφτεί ήδη κι από μόνοι σας.
