Για το 10ο επεισόδιο του #Facepalm, το προεκλογικό, μίλησα με τρεις ξένους δημοσιογράφους που έχουν έρθει στην Αθήνα για να καλύψουν τις εκλογές. Να το επεισόδιο:
[field id=”1″]
Τις τελευταίες ημέρες δεν ξέρω αν έχετε περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας, είναι σα να είναι καλοκαίρι, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ξένους. Θα σας πω εγώ τι είναι: Δημοσιογράφοι. Η Αθήνα είναι τίγκα στους ξένους δημοσιογράφους που έχουν έρθει να καλύψουν τις εκλογές μας, και πρόλαβα να μιλήσω σε τρεις από αυτούς. Αφού τους είπα αυτά που ήθελαν να μάθουν, τους έκανα κι εγώ μερικές ερωτήσεις. Δύο από αυτούς, μάλιστα, έχουν και σχέση με την Ελλάδα. Ο ένας είναι διευθυντής στην Ιnnovation Media, την εταιρεία συμβούλων που έστησε μεταξύ άλλων και τον Ελεύθερο Τύπο της Γιάννας Αγγελοπούλου τα παλιά καλά χρόνια. Λέγεται Χουαν Αντόνιο Χινέρ, και ήρθε να καλύψει τις εκλογές για λογαριασμό της El Mundo. Πάνω στην κουβέντα έκανε δύο πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης γενικότερα.
“Χρειάζεται μια νέα πολιτική τάξη, μια νέα γενιά”, μου είπε. “Εξεπλάγην όταν διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ γέροι. Είναι πολιτικοί πολλά χρόνια. Φαίνεται ότι και πολλοί ψηφοφόροι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Δεν νομίζω ότι είτε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε οι Podemos στην Ισπανία είναι λύσεις. Αλλά χρειαζόμαστε ηγεσία σε όλες αυτές τις χώρες, και δεν τη βλέπω. Δεν είναι εποχές με Τσόρτσιλ, Αντενάουερ και ΝτεΓκολ. Έχουμε μια πολύ φτωχή πολιτική τάξη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ποια είναι η προσωπικότητα που ενώνει; Ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Κάμερον, ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Ραχόι, ούτε υποθέτω οι ηγέτες από την Ελλάδα. Αν δεν εμφανιστεί μια νέα πολιτική τάξη στην Ευρώπη, η κρίση θα μείνει μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια”.
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και είναι κάτι που δεν έχει τονιστεί αρκετά, νομίζω. Το μόνο νέο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ότι δεν έχει ξανακυβερνήσει. Αλλά τα στελέχη του είναι παλιές καραβάνες των διαδρόμων της βουλής, του συνδικαλισμού και του δημοσίου. Δεν είναι νέοι. Ο Χινέρ ζει στο Λονδίνο, αλλά είναι Ισπανός, και ξέρει δυο πράγματα παραπάνω για την κατάσταση στη χώρα του. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μου είπε ήταν το εξής:
“Νομίζω ότι έχει υπερτονιστεί ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ ως κάτι νέο, ως καινούριο κόμμα, ως νέος τρόπος προσέγγισης της πολιτικής. Αν το συγκρίνουμε με το Podemos, έχουν πολύ μεγάλες διαφορές. Το Podemos δεν υπήρχε πριν από ένα χρόνο. Είναι επέκταση των “αγανακτισμένων”, αποτελείται από νέους ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με την πολιτική, κυρίως φοιτητές και αποφοίτους πανεπιστημίων, χωρίς επαγγελματική εμπειρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ άμα τους δεις στην πραγματικότητα είναι γέροι. Κάνουν αυτή τη δουλειά πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό είμαι σκεπτικός για το αν μπορούν να φέρουν κάτι καινούριο. Ανήκουν σ’ αυτό που οι Podemos αποκαλούν “la casta”, το κατεστημένο που θέλουν να ξεφορτωθούν. Εδώ οι Podemos στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Χτες ο Πάμπλο Ιγλέσιας ήταν στη συγκέντρωση του Τσίπρα. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ισπανικό κόμμα, με τα χαρακτηριστικά που έχει, ο Ιγλέσιας θα ήταν εναντίον του”.
Ο Χινέρ λοιπόν δεν γοητεύτηκε ιδιαίτερα από τον επαναστατικό πυρετό της ριζοσπαστικής αριστεράς που ετοιμάζεται να δοκιμάσει να κυβερνήσει, κάτι που δεν μπορώ να πω για τους άλλους αλλοδαπούς που συνάντησα στο ηλιόλουστο κέντρο της Αθήνας. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι αυτοί είναι Νορβηγοί, έρχονται από μια εντελώς διαφορετική χώρα, με εντελώς διαφορετικά προβλήματα, από άλλο κόσμο θα έλεγε κανείς. Η Νορβηγία είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, έχει τα πετρέλαια, το μεγαλύτερο επενδυτικό fund στην ιστορία της ανθρωπότητας, αδιανόητη ποιότητα ζωής, και απίστευτο κρύο. Είναι σαν να μας έρχονται από άλλο πλανήτη.
Η Ίνγκεμπορ Μου είναι ρεπόρτερ της Aftenpost που καλύπτει ευρωπαϊκά θέματα στις Βρυξέλλες.
“Η αίσθησή μου είναι ότι πολλοί άνθρωποι είναι κουρασμένοι από τη λιτότητα και πολλοί θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ επειδή τον βλέπουν ως νέα εναλλακτική επιλογή”, μου είπε στο Σύνταγμα. “Βεβαίως ξέρουμε ότι δεν θα ψηφίσουν όλοι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλοι αναγνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, και κανένας δεν περιμένει ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στο μέλλον.
Η Νορβηγία δεν είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την Ευρώπη και ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη είναι σημαντικό από κάθε άποψη. Αλλά οι Νορβηγοί έχουν στενή σχέση με την Ελλάδα και παρακολουθούν αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία πέντε χρόνια. Τους ενδιαφέρουν πολύ”.
Η Ίνγκεμποργκ όμως δεν είχε έρθει μόνη. Ήταν η ρεπόρτερ, πράγμα που σημαίνει ότι έκανε δουλειά πεδίου για λογαριασμό του editor, του αφεντικού της, ο οποίος ήταν επίσης στην Αθήνα και ήταν αυτός που θα έγραφε το άρθρο. Ο editor Ούλα Στόρεν, το λοιπόν, άρχισε να μου μιλάει ελληνικά. Τα οποία έμαθε από την πεθερά του, καθώς είναι παντρεμένος με ελληνίδα.
“Νομίζω ότι έχουμε φτάσει στο τέλος της λιτότητας”, μου είπε, “υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει κανένας, ίσως ούτε ο κύριος Σαμαράς, που να έχει την πολιτική δύναμη ή τη βούληση να το πάει παρακάτω. Νιώθω ότι υπάρχει ένας πανικός στη Νέα Δημοκρατία, όσον αφορά την ικανότητά τους να υλοποιήσουν αυτές τις πολιτικές. Η κρίση έχει μετακινηθεί προς το βορρά, και έτσι πιστεύω ότι η Ελλάδα σε κάποιο επίπεδο θα έχει καλύτερη μεταχείριση από ό,τι πριν. Από την άλλη, στο θέμα του χρέους και τα διάφορα θέματα του μνημονίου δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων”.
Και μετά έφυγαν οι δυο τους για να κατηφορήσουν την Πανεπιστημίου.
“Τώρα θα πάμε να δούμε τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, να δούμε τι γίνεται”, μου είπαν. “Από ό,τι καταλαβαίνω δεν είναι πολύ δραστήριοι σ’ αυτές τις εκλογές. Αλλά εξακολουθεί να παραμένει ανησυχητικό το ότι έχουν τόσους οπαδούς”.
Κούνησα το κεφάλι μου γεμάτος θλίψη.
Αυτά μου είπαν οι αλλοδαποί, και έφυγαν για τις δουλειές τους και ύστερα για τις χώρες τους, όπου τα πράγματα είναι καλύτερα. Εμείς, μείναμε εδώ. Κι αύριο θα ψηφίσουμε όλοι μαζί για το νέο κεφάλαιο του δράματος που είναι η ζωή στην Ελλάδα.
Ακούστε: Όλα τα επεισόδια του #facepalm εδώ ή κάντε subscribe εδώ.
Διαβάστε: Τι να ψηφίσετε στις εκλογές
Ακόμα: Η ελληνική γκρεμοκρατία
Και στα εγγλέζικα: Ποιος φοβάται τον Αλέξη Τσίπρα
