[field id=”1″]
Διάβασα τα σχόλια στο φέησμπουκ ποστ για την κυρία της ΕΡΤ που δεν ήξερε ότι η Μ. Βρετανία δεν ήταν στην ευρωζώνη, οπότε τώρα θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας πω μια ιστορία.
Με αφορμή τις έρευνες που βγάζουμε τους τελευταίους μήνες στον οργανισμό, είχα την ευκαιρία να εμφανιστώ σε διάφορα ΜΜΕ διαφόρων ειδών και μεγεθών και να μιλήσω για τα ευρήματα που δημοσιεύουμε για πολλή ή για λίγη ώρα.
Από ολες αυτές τις εμφανίσεις, μία μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Ήταν Κυριακή, πολύ νωρίς το πρωί, εγώ πήγα με την τσίμπλα στο μάτι, εμπύρετος και ξενυχτισμένος (από γάμο -μα όλοι παντρεύονται φέτο) και περίμενα να μιλήσω για λίγα λεπτά για την έρευνά μας για την απόλυτη φτώχεια, επαναλαμβάνοντας τα βασικά νούμερα και τα συμπεράσματα, πράγμα που είχα κάνει ήδη πολλές φορές.
Εκεί, όμως, βρήκα δύο παρουσιάστριες που με είχαν μόνο μου για δέκα λεπτά και μου έκαναν ερωτήσεις για όλες τις πτυχές της έρευνας. Η εκπομπή τους είχε προετοιμάσει κάρτες με τα βασικά στοιχεία για να τα βλέπουν πιο εύκολα οι τηλεθεατές, και η μία από τις δύο (εδώ επιτρέψτε μου να ανάψω το caps lock για λίγο) ΕΙΧΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ και είχε μάθει απ’ έξω τα βασικά σημεία, πράγμα που, πιστέψτε με, δε γίνεται. Δεν το κάνει κανείς. Έχω ξαναπετύχει δημοσιογράφους διαβασμένους που ήξεραν τι τους γίνεται, αλλά σε τέτοιες μαραθώνιες καθημερινές ενημερωτικές εκπομπές που πραγματεύονται δεκάδες θέματα κάθε μέρα, αυτό απλά δεν γίνεται. Δεν. Γίνεται. Η δημοσιογράφος ήξερε αρκετά για να με κοντράρει, να μου λέει “ναι αλλά σε άλλο σημείο έχετε γράψει ότι” και τέτοια, κι εγώ ήμουν εντυπωσιασμένος από τον επαγγελματισμό και κατάπληκτος κι εμβρόντητος και ευγνώμων. Ήθελα να σηκωθώ στο στούντιο και να αρχίσω να χειροκροτάω.
Δεν το έκανα. Έδωσα τα χαμηλόφωνα συγχαρητήριά μου με όσο ενθουσιασμό μπορούσα να δείξω (ψηνόμουν στον πυρετό) και έφυγα, αποχαιρετώντας τις τρεις (αριθ. 3) μακιγιέζ και μια κυρία που δεν κατάλαβα τι δουλειά έκανε αλλά μου εκμυστηρεύτηκε ότι οι Αλβανοί παίρνουν τα επιδόματα που ανάφερα στην εκπομπή και οι Έλληνες δεν παίρνουν τίποτε.
Ήμουν, όπως ίσως θα καταλάβατε, στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.
Η εκπομπή ήταν η πρωϊνή ενημερωτική της ΕΡΤ (δε θυμάμαι πώς λέγεται -Πρωινή Ζώνη;), και οι παρουσιάστριες ονομάζονται Μαρίνα Δεμερτζιάν (αυτή που είχε διαβάσει ολόκληρη την έρευνα) και Εμμανουέλα Αργείτη.
Με το παραπάνω δεν θέλω να σας πω ότι η ΕΡΤ δεν είναι η κυρία που δεν ήξερε τι νόμισμα έχει η Βρετανία, ή οι υπεράριθμοι υπάλληλοι, ή τα βύσματα, ή αδιανόητη σπατάλη, ή η άλλη κυρία που πιστεύει ότι για τη φτώχεια φταίνε οι ξένοι. Είναι όλα αυτά, και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι πρέπει να υπάρχει μια τέτοια κοστοβόρα, αμφιλεγόμενη (και συχνά προπαγανδιστική και τοξική) δομή σε ένα χρεοκοπημένο κράτος με δημοκρατικούς θεσμούς που δοκιμάζονται. Καθόλου σίγουρος.
Αλλά απλά ήθελα να σας πω και μια ιστορία εντελώς ανάποδη αυτής της κυρίας με τη στερλίνα, για να σας μπερδέψω λίγο.