Χαίρετε! Εύχομαι να είστε καλά. Ένα προσωπικό νέο θέλω να μοιραστώ μαζί σας εδώ, για την περίπτωση που σας ενδιαφέρει. Μετά από πολλά χρόνια, ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από τη θέση του διευθυντή περιεχομένου της διαΝΕΟσις για νέες, συναρπαστικές περιπέτειες.
Όπως ίσως ξέρετε, η διαΝΕΟσις είναι ένας ανεξάρτητος, μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που από το 2016 δημοσιεύει έρευνες, βιβλία, κείμενα και άλλο οπτικοακουστικό υλικό διατυπώνοντας προτάσεις για την επίλυση των πολλών και σημαντικών πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Τον ίδρυσε (και έκτοτε χρηματοδοτεί αποκλειστικά) ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος και εγώ είχα την τιμή και την τύχη να είμαι ένα από τα στελέχη που τον έχτισαν, ξεκινώντας από εκείνα τα πρώτα ραντεβού, τότε που ήμασταν τρία άτομα όλα όλα, σε ένα δανεικό meeting room, το καλοκαίρι του 2014. Με την εξαίρεση (ίσως) της συγγραφής ενός μυθιστορήματος, αυτή ήταν η καλύτερη επαγγελματική εμπειρία που είχα στην ως τώρα καριέρα μου, μια μοναδική ευκαιρία να συμμετάσχω σε κάτι τόσο “καθαρό”, θετικό, γόνιμο, πρωτότυπο, δημιουργικό και ενδιαφέρον. Ήταν και μια ευκαιρία να ικανοποιήσω με πάρα πολλούς τρόπους την ανεξάντλητη περιέργειά μου για πολλά διαφορετικά θέματα και, βεβαίως, να γνωρίσω μερικούς από τους εξυπνότερους, ικανότερους και πιο δημιουργικούς ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (και να συνεργαστώ μαζί τους -ακόμα και να μάθω πώς να τους λέω τι να κάνουν).
Σε αυτά τα χρόνια βγάλαμε πάνω 100 έρευνες, πάνω από 400 άρθρα, 14 βιβλία και 300 βίντεο, διοργανώσαμε πάνω από 100 εκδηλώσεις στις οποίες μίλησαν πάνω από 500 ομιλητές και τις οποίες παρακολούθησαν πάνω από 40.000 άνθρωποι, συνεργαστήκαμε με ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η ελληνική ερευνητική και ακαδημαϊκή κοινότητα και συνεργαστήκαμε και με δύο διαφορετικές κυβερνήσεις, με στοιχεία, προτάσεις, ιδέες και όση βοήθεια μπορούσαμε να τους προσφέρουμε.
Μεταξύ πολλών, πολλών άλλων, φτιάξαμε ένα “πρόγραμμα σπουδών” για τους παιδικούς σταθμούς στην Ελλάδα (που δεν υπήρχε ως τότε), την πολύτιμη σειρά ερευνών κοινής γνώμης “Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες” (που ήταν και η πρώτη-πρώτη ιδέα που πρότεινα σε εκείνα τα πρώτα-πρώτα μήτινγκ), φτιάξαμε το “Policy Lab”, μια ομάδα σημαντικών Ελληνίδων και Ελλήνων ηλικίας κάτω των 45 ετών από τους χώρους της πολιτικής, των επιχειρήσεων, της επιστήμης και της κοινωνίας των πολιτών, βγάλαμε σημαντικές και πολύ επιδραστικές έρευνες για κρίσιμα θέματα όπως το δημογραφικό και η κλιματική αλλαγή, οι οποίες έγιναν σημεία αναφοράς και τις οποίες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν και να επικαλούνται θεσμικοί φορείς, και φτιάξαμε και εκείνη τη σειρά των βίντεο/podcast στην οποία ειδικοί μου εξηγούσαν σημαντικά θέματα “με απλά λόγια”. Σε αυτό το διάστημα σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό γνώρισε από πρώτο χέρι τη δουλειά της διαΝΕΟσις και συμμετείχε σε εκδηλώσεις, συναντήσεις, παρουσιάσεις και δράσεις της, ή ακόμα και στο ίδιο το ερευνητικό της έργο. Θα αποφύγω το άκομψο namedropping εδώ, αναφέροντας μόνο τη σημερινή Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα μιας από τις πιο σημαντικές μας έρευνες.
Νομίζω ότι γίνεται προφανές το ότι, πρώτον, θα μπορούσα να σας γράφω ακόμα χιλιάδες λέξεις γι’ αυτά που καταφέραμε όλα αυτά τα χρόνια και, δεύτερον, είμαι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος για όλα αυτά.
Όμως, όλα τα πράγματα κάποτε τελειώνουν, κύκλοι κλείνουν, και ο κόσμος πάει παρακάτω.
Το 2018 στη διαΝΕΟσις βγάλαμε ένα βιβλίο που μας είχε προτείνει ο Πλάτωνας Τήνιος (που γράφει και την εισαγωγή) με τίτλο “Ο Γρίφος Των 100 Χρόνων“. Το μήνυμα του βιβλίου είναι ότι το μοντέλο ζωής “εκπαίδευση-καριέρα-σύνταξη” έχει πάει περίπατο, και ότι η σύγχρονη ζωή απαιτεί από τους εργαζόμενους σε διάφορους τομείς να αλλάζουν πολλές φορές δουλειά -να αλλάζουν ακόμα και καριέρα- και στα μεσοδιαστήματα να επανεκπαιδεύονται, να μαθαίνουν καινούργια πράγματα, να χτίζουν νέα δίκτυα, να γνωρίζουν νέους ανθρώπους και να αποκτούν νέες εμπειρίες, νέα ενδιαφέροντα, νέους ορίζοντες. Οι πιο πιστοί και παλιοί αναγνώστες θα θυμούνται ότι αυτό είναι κάτι που εγώ το έχω ξανακάνει, πολύ πριν διαβάσω αυτό το βιβλίο, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας κιόλας, όταν έφυγα από μια άλλη καλοπληρωμένη δουλειά και ξεκίνησα έναν κύκλο επανεκπαίδευσης, γνωριμιών, συλλογής εμπειριών και ανάπτυξης νέων δικτύων -ένας κύκλος που, παρεμπιπτόντως, μεταξύ άλλων οδήγησε με σχεδόν μυθιστορηματικό τρόπο και στη δημιουργία της διαΝΕΟσις. Οπότε τώρα θα ξανακάνω το ίδιο.
Βεβαίως, αντίθετα με ό,τι συνέβη την προηγούμενη φορά (η εταιρεία από όπου έφυγα τότε γρήγορα έκλεισε και χάθηκε στη λήθη) τώρα η μετάβαση θα είναι πιο ήπια και λιγότερο πλήρης. Θα συνεχίσω να είμαι κοντά στον οργανισμό ως μέλος του advisory board, πλέον, καθότι τον θεωρώ πια και κομμάτι του εαυτού μου. Αλλά θα βρω και το χρόνο και το χώρο να κάνω και όσα από τα άλλα σχέδια συσσωρεύονταν στις σημειώσεις και στο μυαλό μου έκτοτε. Που είναι πολλά.
Τι άλλο να σας πω εδώ; Νομίζω ότι τα κάλυψα όλα. Την ευγνωμοσύνη μου για τον ιδρυτή, την καταπληκτική ομάδα συνεργατών που φτιάξαμε μέσα στον οργανισμό, τους άλλους, εξωτερικούς συνεργάτες που δούλεψαν σκληρά και βοήθησαν για να φτιαχτούν όλα αυτά τα ωραία -πολλές και πολλοί εκ των οποίων είναι πλέον καλές και καλοί φίλοι- τους την εκφράζω προσωπικά σε μία-μία και έναν-έναν το τελευταίο διάστημα, οπότε δεν χρειάζεται να σας κουράσω με τέτοια λόγια εδώ τώρα.
Το μόνο απομένει να πούμε, το δια ταύτα: τα τελευταία χρόνια έμαθα πάρα πολλά και απέκτησα εμπειρία και δεξιότητες που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα αποκτούσα. Τι θα τα κάνω όλα αυτά;
Αυτό είναι το ερώτημα, αγαπητές μου αναγνώστριες και αναγνώστες, που θα προσπαθήσω να απαντήσω από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Κι όπως πάντα, εσείς θα είστε οι πρώτες και οι πρώτοι που θα τα μαθαίνετε και θα τα διαβάζετε.
