Πρώτα σκέφτηκα τη λέξη, και μετά ήρθε το θέμα.
Ήθελα από καιρό να γράψω για τους νεαρούς γύρω μας που πατάνε τα 30 και εξακολουθούν να ζουν ζωές προνομιούχες, εξαρτημένοι απ’ τα λεφτά των γονιών τους, αρνούμενοι να συμβιβαστούν σε μια πιο φτωχή μα παραγωγική ζωή, είχα σκεφτεί την κατάλληλη λέξη, είχα και τα κατάλληλα παραδείγματα στο φιλικό μου περιβάλλον, αλλά μου έλειπε η κατάλληλη αφορμή. Η οποία ήρθε όταν η Σόνια, η διευθύντρια του Nitro, μου πρότεινε να κάνουμε ακριβώς αυτό το θέμα. Κι εγώ είχα έτοιμη τη λέξη, έτοιμα τα παραδείγματα, και έτσι έγραψα για τους χλιδάνεργους, και όταν βγήκε το τεύχος ανέβασα το κείμενο και στο yupi.gr. Και μετά κάτι πολύ ενδιαφέρον έγινε.
Το κείμενο άρχισε να κυκλοφορεί.
Κάποια blogs το πήραν και το έβαλαν στα posts τους αυτούσιο (με πρώτο-πρώτο, νομίζω, το πολύ πετυχημένο blog της “γενιάς των 700 ευρώ”), ενίοτε αναφέροντας και την πηγή του. Στη συνέχεια έμαθα από φίλους ότι κυκλοφορεί σε chain-mail. Μετά το έλαβα κι εγώ (είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, σε πληροφορώ, αυτό που νιώθεις όταν παίρνεις το κείμενό σου σε chain mail). Λίγο αργότερα, άλλοι bloggers πήραν μόνο τον όρο, και έγραψαν τα δικά τους κείμενα. Και τις προάλλες, καθώς άνοιγα την τηλεόραση, άκουσα τη λέξη σε ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ, το οποίο είχε γίνει προφανώς με αφορμή το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της Καθημερινής.
Αυτή τη στιγμή το Google βρίσκει 34.100 σελίδες σε κάθε αναζήτηση της λέξης “χλιδάνεργοι”.
Η πατρότητα της λέξης φυσικά έχει χαθεί μέσα στον κυκεώνα της αναπαραγωγής και της ανακύκλωσης του θέματος -άλλωστε δεν είναι αυτή το αντικείμενο της αναπαραγωγής, αλλά η ίδια η λέξη, ο νεολογισμός πάνω στον οποίο ένα σωρό άνθρωποι βρήκαν την βολική έκφραση ενός φαινομένου. Στη σύντομη καριέρα μου έχω γράψει εκατοντάδες κείμενα, όσα μου άρεσαν περισσότερο μπορείς να τα διαβάσεις εδώ, αλλά κανένα από αυτά δεν είχε ποτέ δημιουργήσει τόση συζήτηση, και φυσικά καμία από τις εκατοντάδες χιλιάδες (εκατομμύρια;) άλλες λέξεις που έχω γράψει δεν έχουν εισβάλλει στην καθομιλουμένη. Διαβάζοντας τα σχόλια, τα blogs και τα σεντόνια στα φόρουμ, ένιωσα λίγο σαν όπως πιθανότατα νιώθουν οι φοβεροί ανώνυμοι τύποι που βγάζουν τα ανέκδοτα. Καθόλου άσχημα.
Αν δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάμε, διάβασε για τους Χλιδάνεργους εδώ.