Θοδωρής 
Σ’ αυτόν εδώ τον interactive χάρτη μπορείς να βρεις τα μέρη όπου κόσμος τραβάει τις περισσότερες φωτογραφίες -ή τουλάχιστον αυτές …
Πριν από λίγα χρόνια παρήγγειλα ένα “σπιτικό” DNA test από μια αμερικάνική startup, με τιμή προσιτή και διαδικασία εύκολη. Μου …
Υπάρχουν περισσότερες από 400 τοποθεσίες (πλατείες, δρόμοι, αεροδρόμια, σχολεία) που πήραν το όνομά τους από τον 35ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, …
Επειδή το παγκόσμιο ίντερνετς είναι αυτό που είναι, έτυχε σήμερα το πρωί να διαβάσω κολλητά δυο άρθρα που περιγράφουν το …
Τα έγγραφα που διέρρευσε ο Έντουαρντ Σνόουντεν στα ΜΜΕ εξακολουθούν να παράγουν συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την κρυφή και τρομακτικά εκτεταμένη δράση της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας. Εδώ δυο νέα, συναρπαστικά, χορταστικά κείμενα.
Σ’ αυτό το καταπληκτικό infographic: Από πόσα εκατομμύρια γραμμές κώδικα αποτελούνται δημοφιλή apps και λειτουργικά συστήματα και πόσα εκατομμύρια γραμμές …
Καλησπέρα σας, δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο, οπότε θα είμαι πολύ σύντομος και θα σας γράψω μερικές σκέψεις όχι πολύ καλά τεκμηριωμένες με τα συνήθη λινξ, να με συμπαθάτε γι’ αυτό, υπόσχομαι να συμπληρώσω τα παρακάτω με βιβλιογραφία το συντομότερο δυνατό.
Το λοιπόν:
Παρακαλώ σταματήστε να λέτε “κεντροαριστερά”.
Και η δικιά μου πρώτη αντίδραση ήταν η οργή και ο αποτροπιασμός. Πώς τολμάνε. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα.
Εδώ και μερικές δεκάδες ώρες το σημαντικότερο θέμα συζήτησης στα ίντερνετς και όπου αλλού συζητάνε Έλληνες είναι η δημοσίευση της φωτογραφίας του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα, λίγο μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε στην Αμφιάλη, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”. Η εικόνα δείχνει το νεαρό άνδρα πεσμένο στο πεζοδρόμιο, στην αγκαλιά της κοπέλας του, που κλαίει. Είναι μια συγκλονιστική φωτογραφία.
“Πώς τολμάνε”, σκέφτηκα.
Έκτοτε πέρασαν πολλές ώρες και μεσολάβησαν διάφορα πράγματα. Διάβασα πολλές γνώμες στα σόσιαλ μύδια, μίλησα με κάποιους ανθρώπους, συνέβη μια τρομοκρατική επίθεση στην Κένυα, η εφημερίδα κυκλοφόρησε και, σύμφωνα με το πρώτο νούμερο που διάβασα, πούλησε 155.000 φύλλα και, κυρίως, το σκέφτηκα πολύ.
Παρακάτω θα σας γράψω μερικά στοιχεία από τη διαδικασία της σκέψης αυτής. Μπορεί να φανούν χρήσιμα σε κάποιους που δεν έχουν αποφασίσει πώς να σκεφτούν το θέμα της δημοσίευσης αυτής της φωτογραφίας. Δεν είναι θέμα απλό.
Ένα κοινό μοτίβο στα περισσότερα επικριτικά σχόλια που βλέπω, είναι μια διαρκής υποβάθμιση της σημασίας της εικόνας. Όχι της συγκεκριμένης εικόνας. Της εικόνας γενικά. Σα να αγνοούν πολλοί πόσο επιδραστικές μπορούν να είναι οι εικόνες για την ανθρωπότητα. Και σα να παραβλέπουν πως υπάρχουν εικόνες που είναι πιο σημαντικές κι από το αντικείμενό τους καθώς, για λόγους ιστορικούς, ειδησεογραφικούς ή κοινωνικούς παίρνουν το χαρακτήρα του συμβόλου για πράγματα σημαντικά και παναθρώπινα.
Δεν υπάρχει “άλλη Ελλάδα”.
Αυτή που “δημιουργεί”, “καινοτομεί”, “αναπτύσσεται” και άλλες τέτοιες λέξεις αισιόδοξες.
Δεν υπάρχει.
Συγγνώμη που το λέω έτσι απότομα, αλλά μόνο έτσι σκάνε οι φούσκες.
Κατά τη γνώμη μου, η οποία έχει σχηματιστεί παρακολουθώντας τη ζωή και τις εξελίξεις σε ετούτη την ακρούλα της Βαλκανικής λίγο πιο προσεκτικά την τελευταία τριετία, η ιδέα ότι υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία επαρκείς δυνάμεις δημιουργίας και εξέλιξης που μπορεί να αναδειχτούν και να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά μιας υποτιθέμενης επόμενης ημέρας, είναι ακριβώς αυτό: Μια φούσκα.
Περιέχει μόνο αέρα.
Και τώρα, μερικές σκέψεις με αφορμή την ανακοίνωση των νέων iPhones από την Apple εχτές.
Περιμένετε. Μη φεύγετε.
Σύμφωνοι, η ανακοίνωση νέων πανάκριβων κινητών τηλεφώνων δεν είναι το συναρπαστικό event που ήταν παλιά για τους τεχνολάγνους και τους γκατζετάκηδες, ούτε καν για τους πιο φανατικούς, αφ’ ενός επειδή οι διαρροές πλέον αποκαλύπτουν τις λεπτομέρειες των ανακοινώσεων ημέρες ή και εβδομάδες πριν, αφ’ ετέρου επειδή οι ανακοινώσεις καθ’ αυτές δεν είναι πια τα συναρπαστικά και ρηξικέλευθα προϊόντα που αλλάζουν με ουσιαστικούς και ενδιαφέροντες τρόπους την καθημερινότητα, αλλά ελαφρά ανανεωμένες εκδόσεις των περυσινών ελαφρά ανανεωμένων εκδόσεων κάποτε συναρπαστικών και ρηξικέλευθων προϊόντων.
Αλλά η χτεσινή ανακοίνωση είχε κάτι ενδιαφέρον, είχε μια έκπληξη. Κάτι που δεν περιμέναμε. Κάτι που κανείς δεν είχε προβλέψει.