Θοδωρής

Θα έχεις αφουγκραστεί το δίχως άλλο τη φούρια και την αναμπουμπούλα και τη συζήτηση που γίνεται στα παγκόσμια ίντερνετς και, υποθέτω, και στον τρισδιάστατο κόσμο για το θέμα της νομιμοποίησης των γάμων των ομοφυλοφίλων σε διάφορες χώρες του πλανήτη. Διάλογος έχει ξεκινήσει έντονος εδώ και καιρό, το θέμα συζητιέται διαρκώς, το Google βγάζει doodles, ουράνια τόξα παντού, και κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: Γιατί; Ή, εναλλακτικά: Γιατί τώρα;

Αυτό θα κουβεντιάσω στο παρακάτω κείμενο. Όχι την ουσία του θέματος (θα καταλάβεις γιατί πιστεύω ότι δε χωράει και πολλή ανάλυση), όσο το γιατί συζητιέται τόσο, από τόσους.

Read more

Νομίζω ότι τους βρήκα.

Αν και δεν έχω και σε πολλή υπόληψη το είδος μας γενικότερα, ήξερα καλά ότι κάποιοι ανάμεσά μας είναι χειρότεροι από τους άλλους. Οπότε, αξιωματικά, κάποιοι θα είναι οι χειρότεροι από όλους. Ποιοι είναι αυτοί; Πώς είναι; Λοιπόν, ίσως να μάθαμε μόλις.

[field id=”1″]

Read more

Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο περίπου απολιτικό (αλλά όχι ακριβώς). Ας κάνουμε για λίγο πέρα τις πολτικές γνώμες και τις απόψεις, και τις κρίσεις των πολιτικών πράξεων και λόγων, αν έχετε για λίγο την καλοσύνη. Θέλω για κάτι άλλο να σας μιλήσω, για κάτι που είδα μόλις και πολύ με τάραξε.

Και τα άλλα με τάραξαν, όλα με έχουν ταράξει, αλλά αυτό

(συγγνώμη, μου είναι δύσκολο)

…αυτό, λέω, ήταν αν όχι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (το ποτήρι έχει ξεχειλίσει προ πολλού), αλλά μια υπενθύμιση, μια υπογράμμιση πραγμάτων που ήξερα μα ξάφνου ξεχείλισαν στην επιφάνεια του μυαλού μου ακαριαία, βορβορώδη, σα βόθρος μετά από πλημμύρα, όταν διάβασα τις λέξεις.

Read more

Κοιτάζοντας το (παγκόσμιο trending topic, χτες) hashtag #ert βλέπει κανείς δύο πράγματα:

1) Μια τεράστια δίψα για επανάσταση σε μια μικροσκοπική μα βροντερή μειοψηφία, ακόρεστη μετά από τρία χρόνια αγανάκτησης και
2) Μια καταιγίδα από σαφείς γνώμες, συμπυκνωμένες σε 140 χαρακτήρες εύκολα, ακαριαία, χωρίς ούτε ένα χαρακτήρα ξοδεμένο στην αμφιβολία.

Πώς μπορούν; Για το #2 μιλάω. Πώς μπορείτε;

Από την αρχή του ελληνικού ίντερνετ (ίσως και της ελληνικής κοινωνίας) η ευκολία με την οποία οι μετέχοντες έφταναν συνήθως σε μια ξεκάθαρη, κρυστάλλινη γνώμη και ακολούθως γατζώνονταν σ’ αυτή σφιχτά και την έκαναν κομμάτι της ταυτότητάς τους με εξέπληττε πολύ. Πώς γίνεται; Πώς μπορούν όλοι να σχηματίζουν άποψη τόσο γρήγορα, ακόμα και για τα πιο πολύπλοκα και δύσκολα θέματα; Εγώ γιατί δε μπορώ;

Στο #ert βλέπεις ανθρώπους να καγχάζουν για το τέλος του οργίου σπατάλης που ήταν η ΕΡΤ, και βλέπεις και άλλους να οδύρωνται για τη “χούντα”, και βλέπεις και διάφορες διαβαθμίσεις ανάμεσα. Μα οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία, ξέρουν τι πιστεύουν, είναι κάτι απλό και συγκεκριμένο, και το πιστεύουν ακράδαντα. Πώς μπορούν να το πιστεύουν ακράδαντα; Αφού το θέμα έχει τόσες αντικρουόμενες πτυχές, πώς καταλήγουν σε ένα σαρωτικό συμπέρασμα τόσο γρήγορα και εύκολα;

Read more