Είναι πια προφανές ότι η Ελληνική κυβέρνηση είναι εντελώς απρόθυμη ή ανίκανη να υλοποιήσει οποιαδήποτε από τις δεσμεύσεις της απέναντι στους δανειστές της χώρας, και έτσι θα πορευόμαστε στο εξής, θα παρακαλάμε κάθε φορά που θα ‘ρχεται η ώρα της δόσης («δώστε μας καλέ κύριε και θα τις κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις, είμαστε αποφασισμένοι μπλαμπλαμπλα»), μέχρι που να το πάρουν απόφαση ότι τους κοροϊδεύουμε και ότι τσάμπα τα βάζουν με τους δικούς τους ψηφοφόρους για να μας συντηρούν, και να μας αφήσουν στη μαύρη, πτωχευμένη μοίρα που μας αξίζει.
Βλέπεις λοιπόν το Χάρη τον Καστανίδη να διασώζει ηρωικά 70 ΝΠΔΔ για να τους δίνει λεφτά το κράτος, το Μιχάλη Ρέππα να προσπαθεί να χώσει εξαιρεσούλες και υποσημειώσεις στο θέμα της απελευθέρωσης των ταξί, τον Τηλέμαχο το Χυτήρη έξω φρενών για τις περικοπές στην ΕΡΤ, σαν να μην τρέχει τίποτα, σα να είναι 2002 και να πλησιάζουν Ευρωεκλογές ή κάτι τέτοιο, και αναρωτιέσαι: Γιατί το κάνουν αυτό; Πού ακριβώς αποσκοπούν; Ακολουθώντας τις μικροπολιτικές πρακτικές που χαϊδεύουν τα αυτιά θορυβωδών μειοψηφιών τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης κάνουν ακόμα αυτό που έκαναν πάντα, το μόνο που ξέρουν: Λαϊκίζουν για να επανεκλεγούν. Σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει, σα να μην έχει καταρρεύσει το σύμπαν.
