OK, λοιπόν, είναι σαφές ότι δεν σου άρεσε. Τα πρώτα σχόλια για το νέο tovima.gr, την online εκδοχή της ημερήσιας εφημερίδας που έκλεισε πριν από λίγους μήνες, είναι πολύ αρνητικά, και δικαιολογημένα: Πρόκειται για ένα άσχημο, κακότροπο site. Αλλά διαφωνώ με κάποιες από τις αντιρρήσεις άλλων, ενώ έχω και μερικές εντελώς διαφορετικές, δικές μου.
Το πιο έντονο χαρακτηριστικό του redesign, βεβαίως, είναι η απόλυτη (και σχετικά τυφλή) αντιγραφή του design του Huffington Post, τόσο στην πρώτη σελίδα, όσο και στις επιμέρους σελίδες των κατηγοριών. Η αντιγραφή αυτή καθαυτή είναι κατακριτέα μόνο για την έκτασή της (το έκαναν υπερβολικά ίδιο), καθώς τα έχουμε πει αυτά, παρθενογένεση δεν υπάρχει, κι αν είναι να αντιγράψεις αντίγραψε απ’ τους καλύτερους και τα τοιαύτα. Το “ΒΗΜΑ”, όμως, αντέγραψε ολοκληρωτικά το χειρότερο χαρακτηριστικό του πολύ πετυχημένου HuffPο: το χαώδες design με τα πολύχρωμα fonts και το τεράστιο μήκος. Και, αν και πρόκειται για κίνηση που κατά τη γνώμη μου είναι λανθασμένη, δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα. Το design γενικότερα είναι πράγμα υπερεκτιμημένο από όσους ασχολούμαστε με τα Ίντερνετς (και το ίδιο ίσχυε και στα έντυπα): Ο αναγνώστης στην πραγματικότητα ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο για την αισθητική και την λειτουργικότητα του design ενός προϊόντος από ό,τι φανταζόμαστε εμείς. Αυτό έχει να κάνει με την παιδεία και την αισθητική του αναγνώστη, και αποδεικνύεται από την επιτυχία των ειδησεογραφικών σκουπιδοblogs στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως πρέπει εμείς που υποτίθεται ότι ξέρουμε καλύτερα να φτιάχνουμε πράγματα όμορφα και λειτουργικά για να εξυπηρετούμε τον αναγνώστη με τρόπο που ίσως δεν καταλαβαίνει συνειδητά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένα site με το σχεδιασμό του νέου “ΒΗΜΑτος” (δόκιμο;) θα αποτύχει μόνο και μόνο εξαιτίας του design. Πιστεύω πως το σημαντικότερο πρόβλημα δεν είναι το ότι αντέγραψαν το design του HuffPo -είναι το ότι δεν αντέγραψαν το περιεχόμενό του.
Διαβάζοντας το νέο “ΒΗΜΑ” βλέπεις ότι το περιεχόμενο περιλαμβάνει δύο πράγματα: Ειδήσεις και απόψεις. Είναι το υλικό που διαβάζεις σε μια εφημερίδα, και είναι για τα δεδομένα του φτωχού Ελληνικού Ίντερνετ σε γενικές γραμμές αξιόλογο και υψηλού επιπέδου (έστω κι αν κάποιες κατηγορίες είναι ακόμα άδειες). Αλλά το Huffington Post είναι άλλο πράγμα. Έχει μεν απόψεις, αλλά δεν παράγει πολλές ειδήσεις. Δεν παράγει δημοσιογραφία. Είναι aggregator: Μαζεύει ειδήσεις, απόψεις, βιντεάκια, tweets και οτιδήποτε άλλο γίνεται στο Ίντερνετ, εκατοντάδες πραγματάκια κάθε ημέρα, και τα συγκεντρώνει σε ένα μέρος. Γι’ αυτό δικαιολογείται και η αισθητική του τσίρκου: Επειδή μαζί με τις ειδήσεις για την πολιτική και τα νέα από τη Λιβύη έχει και το νέο τραγούδι της Λέιντι Γκάγκα και τις τελευταίες δηλώσεις του Τσάρλι Σιν και βιντεάκια με γατάκια. Δεν είναι “εφημερίδα” με την κλασική, σοβαροφανή, ελκυστική μόνο στους άνω των 50 Ελληνική έννοια. Είναι κάτι άλλο.
