Θοδωρής | θοδωρής γεωργακόπουλος

Υπέροχες Ελληνικές Εκλογές V

Τι ωραία μέρα που ξημέρωσε! Βρέχει καταρρακτωδώς και οι δρόμοι έχουν γίνει ποτάμια γιατί έχουν γκώσει όλα τα σιφώνια, κι είναι τα αυτοκίνητα με τα φώτα αναμμένα στις 12 το μεσημέρι γιατί έχει πέσει ένα σκότος σα μεταφυσικό καταπάνω στη χώρα, ποιος ξέρει γιατί, αλλά κατά τα άλλα είναι μια υπέροχη ημέρα, μια ημέρα ανάτασης, γιατί αντηχεί ακόμα στον ουρανό η φωνή του Λαού, ο αχός της εκπεφρασμένης του βούλησης, ή μπορεί να είναι απλά οι κεραυνοί.

Γίναν εκλογές! Υπέροχες, όπως πάντα, δημοκρατικές κι ελεύθερες. Κόντρα στους δημοσκόπους, σε συμφέροντα, σε θεωρητικούς του καναπέ και πολυλογάδες του πληκτρολογίου, ο λαός μίλησε, έκανε το δικό του, έκανε του κεφαλιού, ό,τι του γουστάρει έκανε, όπως πρέπει σε μια δημοκρατία.

Δεν αστειεύομαι.

Πράγματα Που Ψάχνουνε Οι Έλληνες Στο Google

Ζούμε σε στιγμές δύσκολες, ανασφάλεια επικρατεί και σκότος, ο πολίτης έχει ανησυχίες και αναζητήσεις, ψάχνεται, ψάχνει. Πού ψάχνει; Στο Google ψάχνει. Τι ψάχνει; Πού να ξέρω. Αν ρίξουμε μια ματιά στο autocomplete μερικών φράσεων, μπορεί και να καταλάβουμε κάτι για το συλλογικό zeitgeist, για τα θέλω και τους στοχασμούς και τα ερωτηματικά που στοιχειώνουν τους Έλληνες τα βράδια αυτού του μαρτυρικού καλοκαιριού, ή τις μέρες. Έτσι σκέφτηκα. Μπορεί και να κάνω λάθος.

17 Πράγματα Που Μάθαμε Από Το Αφιέρωμα Του New Yorker Στο Γιάνη Βαρουφάκη

Σήμερα ο περισσότερος κόσμος ασχολείται με το λαοπρόβλητο και φανταχτερό πρώην Υπουργό Οικονομικών, κυρίως για τη δημοσιοποίηση συνομιλίας του στην οποία αποκάλυπτε τις λεπτομέρειες σχεδίου για την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος (μπορείτε να την ακούσετε εδώ). Ωστόσο, κάτι άλλο συνέβη σήμερα που τον αφορά, εξίσου θεαματικό: Το περιοδικό New Yorker δημοσίευσε μια γιγάντια σπονδυλωτή συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο ακολουθούσε από το Μάρτιο σε διάφορους σταθμούς της δραματικής και σύντομης καριέρας του στο υπουργείο ο δημοσιογράφος Ίαν Πάρκερ. Είναι ένα θεαματικό κείμενο. Του λείπουν πράγματα (το “plan B”, ας πούμε αναφέρεται μόνο φευγαλέα) αλλά δείχνει μια εικόνα του ανδρός πλήρη και ψύχραιμη. Και πολύ ανησυχητική (για τους ψηφοφόρους, για τους δικούς του ανθρώπους, για όλους) από διάφορες απόψεις. Συγκέντρωσα εδώ μερικά από τα πολλά, πολλά σημαντικά πράγματα που μαθαίνουμε -ή επιβεβαιώνουμε- από το γιγάντιο άρθρο. (Τα περισσότερα, βεβαίως, προέρχονται από δηλώσεις και εκμυστηρεύσης του ίδιου του Γιάνη Βαρουφάκη οπότε, όπως έχουμε μάθει πια, το κατά πόσο είναι αληθινά είναι συζητήσιμο).

Πότε Τελειώνει Το Μαρτύριο

Το 1897 η πτωχευμένη Ελλάδα επιτέθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία επειδή ο λαϊκισμένος όχλος πίστευε ότι η λύση του οικονομικού προβλήματος δεν ήταν οι μεταρρυθμίσεις του Τρικούπη, αλλά ένας επεκτατικός πόλεμος. Χάσαμε πανηγυρικά, βεβαίως, και έτσι η πτώχευσή μας έγινε ακόμα βαθύτερη, καθώς τώρα είχαμε να πληρώσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις στους Οθωμανούς. Οπότε οι δανειστές μας είπαν ωραία, φτάνουν τα κόλπα, έχετε χάσει την εμπιστοσύνη μας, και ήρθαν και μας κατσικώθηκαν εδώ επιβάλλοντας οικονομικό έλεγχο. Τότε η Ελλάδα είχε ακόμα και κρατικά εργοστάσια που φτιάχναν σπίρτα και κάλτσες, και οι ξένοι πήγαιναν στα λογιστήρια, μέτραγαν τα κέρδη από τα σπίρτα και τις κάλτσες, και έπαιρναν το ποσοστό τους, λες και πρόκειται για τίποτα μαφιόζους, μέχρι να αποπληρώσουμε το χρέος.

Ξέρετε πότε έφυγαν αυτοί οι δανειστές από την Αθήνα; Το 1978.

Ποιος ήτανε, να δεις, που είπε εκείνο με την ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα;

Όλες Οι Χώρες Που Δεν Πλήρωσαν Το ΔΝΤ

Πριν από λίγο έληξε η διορία που είχε η Ελλάδα για την πληρωμή των τεσσάρων δόσεων του δανείου που έχει πάρει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι οποίες εκκρεμούσαν για τον Ιούνιο. Καθώς η χώρα δεν είχε μία, ανέβαλλε την πληρωμή όλων μαζί (συνολικό ύψος: 1,6 δις) για την τελευταία μέρα του μήνα, και την τελευταία ημέρα του μήνα εξακολουθούσε να μην έχει μία, οπότε δεν πλήρωσε. Δεν είναι η πρώτη χώρα που χάνει μια ή περισσότερες δόσεις του ΔΝΤ, και δεν θα είναι και η τελευταία. Είναι, ωστόσο, ένα φαινόμενο σπάνιο. Όλοι πληρώνουν το ΔΝΤ. Μόνο σε δραματικές εξαιρέσεις χάνουν οι χώρες τις πληρωμές. Μέχρι σήμερα, αυτό έχει συμβεί στις εξής τριανταδύο περιπτώσεις:

Μερικά Λόγια Ακόμη Για Τη Σιγκαπούρη

Σήμερα στην Καθημερινή γράφω για το μοντέλο της Σιγκαπούρης, μιας χώρας που έχει ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 5% εδώ και σαράντα χρόνια, και ταυτόχρονα είναι ειρηνική και “πράσινη”. Ένας αναγνώστης (δεν ήθελε να γράψω το όνομά του, ας τον αποκαλέσουμε “Φρειδερίκο Βον Νόιμαν Μπούκουρα”) μου έγραψε ένα μήνυμα στο οποίο περιέγραφε την προσωπική του επαφή με τον δημιουργό του θαύματος της Σιγκαπούρης, τον ενάρετο δυνάστη Λι Κουαν Γιου, που λίγες ημέρες πριν πέθανε, στα 91 του χρόνια.

Γράφει ο Φρειδερίκος:

Το Τέλος Έρχεται

Δεν νιώθετε ότι κάτι τις πλησιάζει; Δεν σας μοιάζουν όσα βλέπουμε κι ακούμε αυτές τις άγριες ημέρες σα σημάδια; Θα μου πείτε, πέντε χρόνια τώρα όλα μοιάζουν με σημάδια, και θα έχετε δίκιο. Αλλά δε μοιάζουν ξαφνικά τα πράγματα να επιταχύνονται; Δε μοιάζει η αντικατάσταση της πραγματικότητας από μιαν άλλη, μαγική, πιο πλήρης; Ας θυμηθούμε τι ακούσαμε και διαβάσαμε και μάθαμε τις τελευταίες ώρες, αυτό το μαγικό Σαββατοκύριακο που προηγήθηκε.

Η Αθήνα Του 1862: Εικόνες

Από μια έκθεση φωτογραφίας που συμβαίνει αυτή την εποχή στο παλάτι του Μπάκινχαμ, τέσσερις φωτογραφίες του Μάρτιν Μπέντφορντ που τραβήχτηκαν το Μάιο του 1862:

Και Τώρα, Ένα Τραγούδι Για Την Ελληνική Κρίση Από Μέλος Των Arcade Fire. Λέγεται “Καθαρά Δευτέρα”.

Ο Γουιλ Μπάτλερ των Arcade Fire αυτή την εβδομάδα γράφει τραγούδια εμπνευσμένα από άρθρα του Guardian, και αυτό εδώ το liveblog τον ενέπνευσε να γράψει το πρώτο του τραγούδι για την ελληνική κρίση, το παρακάτω (κάπως ανυπόφορο) κομμάτι, που λέγεται “Clean Monday”. Επειδή τη μέρα που βγήκε ήταν η Καθαρά Δευτέρα.

[field id=”1″]

Εδώ ο Μπάτλερ γράφει πόσο συμπαθεί τον Υπ.Οικ. μας και πόσο μας υποστηρίζει, αλλά δεν σας το έβαλα γι’ αυτό το λόγο. Σας το έβαλα αυτό το πράγμα εδώ επειδή ήθελα να σας δείξω το εξής σχόλιο του σχολιαστή στο Soundcloud, ένα μικρό αριστούργημα:

Sounds like Yanis Varoufakis gets home & takes his leathers off & you think he’s gonna stop there but then he undoes three buttons on his shirt & fixes the camera in a stare with eyes that have powerlessly witnessed a thousand preventable cataclysms, then proceeds to do the twist, his limbs moving in effeminate passion, yet violently, he is quite alone, dancing with the triumph of obtained agency, not certain success. In a good way.

Τι Ψάχνει Ο Κόσμος Που Έρχεται Εδώ Πέρα

Κάθε μέρα πολλοί άνθρωποι, είτε κατά λάθος είτε επίτηδες, φτάνουν εδώ σ’ αυτό το site, και διαβάζουν λόγια και βλέπουνε εικόνες, και κάνουν ό,τι κάνουν, τέλος πάντων, οι άνθρωποι που πάνε στα sites του ίντερνετ. Άλλοι έρχονται από τα bookmarks τους, οι περισσότεροι έρχονται από τα social media, αλλά αρκετοί ακόμα καταφτάνουν από αναζητήσεις που κάνουνε στο Google. Οι περισσότεροι κάνουν τις αναμενόμενες αναζητήσεις που θα περίμενε κανείς, όπως “τι να ψηφίσω” (ή “τι να ψυφησο” -πραγματικά), “Μάικλ Τζάκσον” (ή “μαιλκ.ζταζχον” -αλήθεια), “iPhone 6” και “50 Shades of Grey κριτική“. Αλλά, όπως έχουμε δει, υπάρχουνε και κάτι άλλοι. Που ψάχνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο αλγόριθμος του Google τους στέλνει κατά ‘δω. Σε κάποιες περιπτώσεις υποπτεύομαι τους λόγους, σε άλλες δε μπορώ να τους φανταστώ καν. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τις προηγούμενες 30 ημέρες. Φυσικά έχω κρατήσει την αυθεντική ορθογραφία. Διαβάστε και πείτε μου.