Η κωμικοτραγική ιστορία της υποχρεωτικής στράτευσης στη χώρα μας είναι πονεμένη και μεγάλη. Ένα από τα προβλήματα είναι ότι άνθρωποι που δεν θέλουν να στρατευθούν υποφέρουν από την (κατάφωρα παράνομη, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο) αντιμετώπιση που τους επιφυλάσσει το κράτος, κι αυτό είναι κάτι που χρήζει μεγαλύτερης προσοχής. Πριν από μερικά χρόνια πήρα συνέντευξη από τον κύριο Λάζαρο Πετρομελίδη, ίσως τον διασημότερο αντιρρησία συνείδησης στη χώρα, για το Esquire, και δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω γιατί με έπεισε. Πολύ εύκολο ήταν. Ο άνθρωπος, Έλληνας πολίτης, έχει δικαστεί 14 φορές από στρατοδικείο για το ίδιο αδίκημα. Αυτή η πρόταση από μόνη της μπορεί να κάνει κάθε φοιτητή νομικής να συμπεράνει πως μιλάμε για τη Μιανμάρ, ή κάποια άλλη στρατοκρατούμενη χούντα.
Τέλος πάντων, χτες ο Λάζαρος δικάστηκε για 15η φορά, καθώς το "έγκλημά" του θεωρείται διαρκές, και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή. Να πώς αντέδρασε η Διεθνής Αμνηστία:
Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει τον αποτροπιασμό της για την απόφαση αυτή και δηλώνει ότι στην περίπτωση που ο Λάζαρος Πετρομελίδης φυλακιστεί η παγκόσμια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης, απαιτώντας την άμεση και άνευ όρων αποφυλάκισή του.
Ακριβώς όπως γίνεται με τους αντικαθεστωτικούς στις τριτοκοσμικές χούντες, δηλαδή. Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε.
Διάβασε το κείμενο που έγραψε ο ίδιος ο (45χρονος, πια) Λάζαρος με αφορμή τη νέα του δίκη, εντός του post.