Όλοι οι άνθρωποι έχουν όρια, κι αυτά τα όρια δεν είναι μονοδιάστατα, δεν είναι γραμμικά. Είναι για τον καθένα διαφορετικά και διαγράφονται στον τρισδιάστατο χώρο, σε άπειρα σημεία. Το ανθρώπινο ον μπορεί να τα ξεπεράσει με αμέτρητους τρόπους. Δεν ισαπέχουν μεταξύ τους.
Διαβάζοντας το παραληρηματικό κείμενο/μανιφέστο που συνυπογράφουν οι τέσσερις συλληφθέντες για τις ληστείες στο Βελβεντό Κοζάνης αναρωτήθηκα ξανά: Που είναι αυτά τα όρια; Πόσο κοντά; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους κάποια στιγμή -ή, ενδεχομένως, σταδιακά- να αποσχίζονται από την πραγματικότητα που αναγνωρίζει η πλειοψηφία των ανθρώπινων όντων και να μεταναστεύουν σε μιαν άλλη, παράλληλη, που λαμβάνει χώρα στον ίδιο χώρο, συνίσταται από παρόμοια ή τα ίδια συστατικά, αλλά έχει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και περιεχόμενο;
