Το αύριο είναι ένα μεγάλο μέρος. Περιλαμβάνει εποχές ολόκληρες, έναν ωκεανό εξελίξεων και αλλαγών που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Μπορούσε κανένας το 1988 να φανταστεί ότι τριάντα χρόνια αργότερα θα κοιτάγαμε συσκευές στο μέγεθος της παλάμης μας διαβάζοντας live μηνύματα του Προέδρου των ΗΠΑ και ότι ένας μόνιμος τρόμος των ανθρώπων θα ήταν το να μείνουν χωρίς ίντερνετ; Όχι. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα κοιτάμε και τι θα μας τρομάζει το 2048; Επίσης όχι. Στη συζήτηση που γίνεται σήμερα, όμως, επικρατούν πολλοί όροι και πολλά concepts που οπωσδήποτε θα παίξουν ρόλο στο μέλλον. Σίγουρα κάτι θα βγει από όλα αυτά. Από εκεί μέσα κάτι θα προκύψει. Το πρόβλημα κοιτάξτε ποιο είναι: είναι πάρα πολλά, εξαιρετικά πολύπλοκα και δυσνόητα. Επιπλέον, ο ενεργός και ανήσυχος άνθρωπος σήμερα δεν προλαβαίνει να τα επεξεργαστεί και να τα μελετήσει όλα, έχει τόσα ερεθίσματα και τόσες προσλαμβάνουσες να απορροφήσει.
Στην παρακάτω λίστα -χωρισμένη σε δύο μέρη, εδώ το δεύτερο– συγκεντρώνω μερικά από αυτά τα concepts που θα διαμορφώσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το μέλλον, για να έχετε να ανατρέχετε, όποτε χρειάζεται. Ελπίζω να σας φανεί χρήσιμη.
ΑΙ – Τεχνητή Νοημοσύνη
Ένα πρόσφατο βιβλίο που γράφτηκε για την επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης έχει τον τίτλο “Our Final Invention”. Η τελευταία μας εφεύρεση. Είναι κάπως απλοϊκό βιβλίο, όχι ιδιαίτερα ψύχραιμο ή ισορροπημένο, αλλά η ιδέα που υποστηρίζει είναι απλή: Όταν κατασκευάσουμε μια γενική τεχνητή νοημοσύνη, μια μηχανή δηλαδή που διαθέτει την ικανότητα να κάνει οτιδήποτε μπορεί να κάνει ένας ανθρώπινος εγκέφαλος και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον γνωρίζουμε θα έχει τελειώσει. Το συγκεκριμένο βιβλίο θεωρεί αυτή την προοπτική ως κάτι πολύ κακό. Υπάρχουν και αντίθετες απόψεις. Ωστόσο το σίγουρο είναι πως ό,τι κι αν γίνει στο απώτερο μέλλον (θα σας πω τι να διαβάσετε περί αυτού) σε εγγύτερο χρονικό πλαίσιο οι τεχνητές νοημοσύνες του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος θα κάνουν πολλά, πολύ πιο ήπια και ευεργετικά πράγματα.
Με τον όρο τεχνητή νοημοσύνη, το λοιπόν, ενοούμε οποιαδήποτε μηχανή εκτελεί από μόνη της δράσεις για την επίτευξη του σκοπού της, χωρίς τη λεπτομερή καθοδήγηση ενός χειριστή. Αυτός είναι ένας πολύ ευρύς ορισμός, βεβαίως, και περιλαμβάνει ακόμα και εφαρμογές που έχουμε μέσα στο σπίτι μας ή μέσα στη συσκευή που κοιτάζετε αυτή τη στιγμή, “έξυπνους” θερμοστάτες, videogames, το Google. Βεβαίως η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι που προβλεπόταν από την επιστημονική φαντασία εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί αφ’ ενός αρκετά ισχυρό hardware και αφ’ ετέρου νέες τεχνικές ανάπτυξης software που να κάνουν όλα τα φανταστικά σενάρια ρεαλιστική πραγματικότητα.
Σήμερα οι πιο διάσημες “ειδικές” τεχνητές νοημοσύνες (δηλαδή αυτές που κάνουν πολύ καλά μόνο ένα συγκεκριμένο πράγμα) είναι αυτές που νικάνε τους ανθρώπους σε πολύ δύσκολα παιχνίδια όπως το σκάκι και το Go. Υπάρχουν σήμερα προγράμματα που μπορείς να τους δείξεις ένα videogame χωρίς να τους πεις τίποτε, κι αυτά αρχίζουν να παίζουν, σιγά σιγά καταλαβαίνουν τον σκοπό του παιχνιδιού, γίνονται όλο και καλύτερα και μέσα σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα καταρρίπτουν τα ρεκόρ των καλύτερων ανθρώπων-παικτών. Αυτό το επίτευγμα πλέον δεν εξαρτάται μόνο από την γυμνή υπολογιστική ισχύ των μηχανών -επαγγελματίες παίκτες του Go (ένα παιχνίδι με τόσο μεγάλη ποικιλία πιθανών κινήσεων που είναι εντελώς αδύνατο για ένα μηχάνημα να τις επεξεργαστεί όλες) δήλωσαν κατάπληκτοι από την ποιότητα και τη στρατηγική του Alpha Go της Google. Πέρα από τα παιχνίδια, όμως, οι τεχνητές νοημοσύνες προχωρούν γοργά και σε άλλους τομείς. Ο Watson της ΙΒΜ, που στο παρελθόν κέρδιζε τους ανθρώπους στο παιχνίδι γνώσεων Jeopardy, πλέον χρησιμοποιείται στον τομέα των διαγνώσεων καρκίνου. Στο μέλλον αντίστοιχο software θα οδηγεί τα αυτοκίνητα, θα ελέγχει γραμμές παραγωγής, θα κάνει ιατρικές γνωματεύσεις και θα επεξεργάζεται νομικές υποθέσεις, και όλα αυτά θα τα κάνει αυτόνομα και πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Ολόκληρα επαγγέλματα θα επηρεαστούν από αυτές τις εξελίξεις και η ζωή μας θα γίνει καλύτερη και πολύ πιο πλούσια με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Αυτές οι εφαρμογές είναι πολύ πιθανό να μετασχηματίσουν ολόκληρες κοινωνίες με συγκλονιστικούς, δύσκολα προβλέψιμους τρόπους.
[field id=”4″]
Αν και αυτές οι “ειδικές” τεχνητές νοημοσύνες είναι μια ρεαλιστική βεβαιότητα, και θα τις βλέπουμε όλο και πιο έντονα τις επόμενες δεκαετίες, για να φτάσουμε σε μια “γενική” τεχνητή νοημοσύνη, δηλαδή software που μπορεί να εκτελέσει όλες τις διανοητικές λειτουργίες που εκτελούν τα ανθρώπινα όντα, θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα τεχνολογικό άλμα και αρκετά περισσότερος χρόνος. Μάλλον. Πάντως οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα την φτιάξουμε, ή θα δημιουργηθεί από μόνη της. Τότε κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Μια μηχανή με ιλιγγιώδη υπολογιστική ισχύ και γενική νοημοσύνη θα μπορεί να γίνεται “εξυπνότερη” εκπαιδεύοντας τον εαυτό της με κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου που περνά. Φανταστείτε ένα μυρμήγκι. Φανταστείτε τώρα ότι κατασκευάζουμε μια οντότητα που είναι πιο έξυπνη και ισχυρή από εμάς όσο πιο έξυπνοι και ισχυροί είμαστε εμείς από τα μυρμήγκια, και η οποία θα γίνεται ολοένα και εξυπνότερη αυτόνομα, από μόνη της. Τι θα έκανε; Τι θα μας έκανε; Πολλοί πολύ έξυπνοι άνθρωποι ανησυχούν γι’ αυτό το θέμα, άλλα άλλοι είναι και αισιόδοξοι, καθώς πιστεύουν ότι θα είναι εξαιρετική εξέλιξη αυτή, ότι θα βοηθήσει το είδος μας να πάει παρακάτω. Αν έχετε χρόνο, αξίζει να διαβάσετε για το θέμα. Ίσως έτσι να είστε καλύτερα προετοιμασμένοι. Κάποιοι από εσάς, οι νεότεροι, ενδέχεται να το προλάβετε.
[field id=”1″]
Σχετικά με το θέμα, διαβάστε:
Nick Bostrom – Superintelligence
Ray Kurzweil – The Singularity is Near
Max Tegmark – Life 3.0
AR – Augmented Reality
Θυμάστε το Google Glass; Εκείνο το γυαλάκι που φορούσες πάνω από το μάτι και σου έδειχνε πράγματα ενώ περπατούσες; Που το είχα βγάλει βόλτα στην Αθήνα τότε; Δεν υπάρχει πια, δεν βγήκε καν ποτέ κανονικά στην αγορά, αλλά ήταν μια ενδιαφέρουσα δοκιμή πάνω σε αυτό εδώ το θέμα που συζητάμε. Οι εφαρμογές AR ή, για να το πούμε σε αδέξια ελληνικά “επαυξημένης πραγματικότητας”, είναι εφαρμογές που παρουσιάζουν στο χρήστη τεχνητές πληροφορίες πάνω στον πραγματικό κόσμο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα: Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο κόκπιτ των μαχητικών αεροπλάνων ή στο παρμπρίζ των ακριβών αυτοκινήτων ας πούμε. Κοιτάς εσύ έξω από το παράθυρο και το μηχάνημα σου δείχνει πληροφορίες που σε ενδιαφέρουν και συμπληρώνουν ή επεξηγούν αυτά που βλέπεις. Πολλές τέτοιες εφαρμογές έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια, ειδικά στις φορητές συσκευές, χρησιμοποιώντας την κάμερα και τους αισθητήρες των κινητών τηλεφώνων και των tablets. Ένα app του ΙΚΕΑ, ας πούμε, σου επιτρέπει να δεις πώς χωράνε τα έπιπλα στο πραγματικό σου δωμάτιο -απλά κοιτάς το δωμάτιο όπως φαίνεται από την κάμερα του κινητού και το software προσθέτει live στην εικόνα τα τραπέζια και τα κρεβάτια με τις σωστές διαστάσεις που θα είχαν. Το Pokemon Go είναι ένα άλλο παράδειγμα, το παιχνίδι στο οποίο περπατάς έξω στον κανονικό κόσμο και μέσα στην οθόνη του κινητού εμφανίζονται τα πόκεμον που μοιάζουν να περπατάνε σε παγκάκια και πεζοδρόμια που πραγματικά έχεις μπροστά σου. Υπάρχουν άπειρα apps-ψηφιακές μεζούρες, για να μετράς το ύψος του απέναντι τοίχου, ας πούμε, ή τουριστικά apps που σου δίνουν πληροφορίες για την περιοχή στην οποία βρίσκεσαι και τα αξιοθέατα που κοιτάζεις. Βεβαίως, υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρές εφαρμογές στον κατασκευαστικό κλάδο, στο βιομηχανικό σχεδιασμό, το design και την αρχιτεκτονική. Κάποιες από αυτές τις εφαρμογές θέλουν το χρήστη να φοράει ολόκληρο κράνος με ημιδιαφανή γυαλιά στα οποία προβάλλονται εικόνες ή άλλες πληροφορίες πλαισιώνοντας την εικόνα του πραγματικού κόσμου.
Το στοίχημα για το εγγύς μέλλον, βεβαίως, είναι τα γυαλιά.
Γιατί το Google Glass δοκιμάστηκε, λοιδορήθηκε, καταργήθηκε και πάει, αλλά η ιδέα μιας στρώσης πληροφορίας ανάμεσα στο μάτι και τον πραγματικό κόσμο εξακολουθεί να έχει νόημα και αξία, και μια καλή εφαρμογή αυτού παραμένει ζητούμενο. Το 2015 το World Economic Forum ζήτησε από 800 ειδικούς στον τομέα της τεχνολογίας να προβλέψουν πότε θεωρούν ότι θα συμβούν μια σειρά από μεγάλες τεχνολογικές αλλαγές. Το 85,5% αυτών πιστεύουν ότι μέχρι το 2025 “το 10% των γυαλιών οράσεως που πωλούνται θα είναι συνδεδεμένα στο ίντερνετ”.
Ειδικά αυτό το τελευταίο εγώ το περιμένω πώς και πώς.
Blockchain
Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας τεχνολογίας που ελάχιστοι καταλαβαίνουν και πολύ περισσότεροι είναι βέβαιοι ότι θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο μέλλον. Εγώ ανήκω σε μια γκρίζα κατηγορία κάπου ανάμεσα. Κοιτάξτε πώς έχουν τα πράγματα.
Τo blockchain είναι ένα πρωτόκολο, όπως το TCP/IP. Μια σειρά από τεχνικούς κανόνες, ουσιαστικά, που περιγράφουν τη δομή ενός δικτύου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για ένα αποκεντρωμένο δίκτυο το οποίο μοιράζεται κάτι σαν σημειωματάριο ή κατάστιχο, μια λίστα στην οποία καταγράφονται συναλλαγές ανάμεσα στους κόμβους του δικτύου. Το δίκτυο πρέπει να επικυρώσει κάθε συναλλαγή πριν αυτή καταγραφεί στη λίστα, και μετά την καταγραφή της είναι ορατή σε όλους. Αυτό είναι όλο. To blockchain είναι ένα δίκτυο που επιτρέπει την έγκυρη, ασφαλή και κρυπτογραφημένη καταγραφή συναλλαγών χωρίς να χρειάζεται να υπάρχει κάποιο κεντρικό σημείο που να κάνει αυτή τη δουλειά.
Ωραία.
Και τι το κάνεις αυτό το πράγμα;
Καλή ερώτηση. Βασικά, τέτοιας μορφής δίκτυα μπορεί να είναι χρήσιμα σε κάθε περίπτωση που δυο μέλη θέλουν να κάνουν κάποιας μορφής συναλλαγή μεταξύ τους (να δώσουν λεφτά ο ένας στον άλλο, να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, να ανταλλάξουν κάτι) και θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η συναλλαγή θα γίνει χωρίς ο ένας να κοροϊδέψει τον άλλο. Οι χρηματικές συναλλαγές είναι ένα καλό παράδειγμα. Το να δώσεις λεφτά σε κάποιον άλλο γίνεται με πολλούς τρόπους (από το PayPal και τις πιστωτικές κάρτες μέχρι τη Western Union) αλλά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει ένα κεντρικό σημείο (η εταιρεία) που εξασφαλίζει ότι η συναλλαγή γίνεται με ασφάλεια και ότι όλοι παίρνουν αυτό που θέλουν. Ε, με το blockchain δεν χρειάζεται να υπάρχει καμία εταιρεία. Το δίκτυο καταγράφει κάθε συναλλαγή (κρυπτογραφημένα), οπότε η εμπιστοσύνη εξασφαλίζεται “αποκεντρωμένα”.
Η πιο γνωστή εφαρμογή αυτής της αναμφισβήτητα πολύ βαρετής τεχνολογίας είναι το bitcoin και τα άλλα “κρυπτονομίσματα”, αλλά υπάρχουν κι άλλες πιθανές εφαρμογές. Μια χώρα, ας πούμε, θα μπορούσε να διατηρεί τα στοιχεία γεννήσεων και θανάτων με τέτοιο τρόπο. Ή τους τίτλους και τις μεταβιβάσεις γης. Ή τη διαδικασία χορήγησης πιστοποιητικών. Στην Αυστραλία δημιουργήθηκε ένα παράδειγμα που μου άρεσε πάρα πολύ και για το οποίο εδώ και πολύ καιρό ήθελα να γράψω. Το Flux είναι ένα πολιτικό κόμμα που χρησιμοποιεί blockchain, το οποίο συμμετείχε κανονικά στις εκλογές, με σκοπό να εκλέξει βουλευτές. Η ιδέα ήταν πως όλα τα μέλη θα έχουν από μία ψήφο, την οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να ψηφίσουν σε κάθε θέμα ή να την παραχωρήσουν σε κάποιον άλλο για να ψηφίσει για λογαριασμό τους. Οι βουλευτές θα ήταν αναγκασμένοι στη συνέχεια να ψηφίσουν στο κοινοβούλιο όπως τους υπαγόρευσε η πλειοψηφία. Κι όλα αυτά χωρίς κεντρική διαχείριση της πλατφόρμας από “το κόμμα” ή από καμία κεντρική επιτροπή, αλλά αποκεντρωμένα, στο blockchain.
Βεβαίως, η τεχνολογία έχει διάφορα προβλήματα. Πρώτον, η πιο πετυχημένη της εφαρμογή, το Bitcoin, έχει υπάρξει αλλοπρόσαλλα ασταθής ως “νόμισμα” και επιπλέον αποδεικνύεται αδιανόητα ενεργοβόρα. Δεύτερον, οι εφαρμογές της παραμένουν εξαιρετικά εξειδικευμένες και/ή ακατανόητες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι σαν να προσπαθούν να λύσουν ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει. Γιατί καλό και αποκεντρωμένο το Bitcoin, ας πούμε, αλλά του παίρνει λεπτά ή και ώρες για να καταγράψει μια συναλλαγή που οποιαδήποτε πιστωτική κάρτα υλοποιεί σε milliseconds και μάλιστα καταναλώνοντας πολύ λιγότερη ενέργεια.
Γιατί όμως ενθουσιάζονται τόσο πολύ οι ευαγγελιστές του blockchain; Πρώτα απ’ όλα, είναι δικαιολογημένα ενθουσιασμένοι επειδή κατάλαβαν τι είναι το blockchain. Αυτό είναι το ένα. Δεν είναι λίγο. Δεύτερον, επειδή όντως πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέρον concept. Ίσως αυτό που λείπει να είναι ένα killer app που θα καταφέρει να προσφέρει μια πραγματικά χρήσιμη υπηρεσία σε μεγάλους αριθμούς πολιτών μιας ή περισσοτέρων χωρών, χωρίς (κι αυτό είναι κρίσιμο) να τους αναγκάσει να καταλάβουν τι είναι το blockchain.
Drones
Τα ξέρετε τα drones. Τα έχετε δει όλοι, να πετάνε ζουζουνίζοντας πάνω από δεξιώσεις γάμων. Έχετε δει βιντεάκια στο YouTube τραβηγμένα με drones, ίσως να είδατε και την τελετή έναρξης των φετινών χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στη Νότια Κορέα με τα φωτεινά drones που σχημάτιζαν τους Ολυμπιακούς Κύκλους στον ουρανό, πιθανότατα τα έχετε δει και σε καταστήματα με ηλεκτρονικά, οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει ένα. Ωστόσο, δεν είναι αυτά τα μόνα drones που υπάρχουν. Και οπωσδήποτε δεν είναι τα πιο σημαντικά.
Τα drones (ή, με την πιο επίσημη ονομασία τους, “μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα” UAVs) υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, τα ξέρουμε καλά και τα παρακολουθούμε να εξελίσσονται διαρκώς. Χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό στον τομέα της άμυνας. Τα ιπτάμενα ρομπότ σιγά σιγά μπαίνουν και σε διάφορα παρακλάδια της αγοράς των μεταφορών, από τα πρώτα πειράματα της Amazon και κινέζικων εταιρειών στο χώρο της μεταφοράς προϊόντων κατευθείαν σε καταναλωτές, μέχρι συστήματα μεταφορών στο χώρο των logistics αλλά και πιο φιλόδοξες προσπάθειες για μεταφορές ανθρώπων -το όνειρο των ιπτάμενων αυτοκινήτων- που ετοιμάζουν άλλοι. Αυτή η εξέλιξη, μαζί με τα αυτοκινούμενα φορτηγά και τα καράβια-χωρίς-ναύτες θα αλλάξουν ολοκληρωτικά τις παγκόσμιες μεταφορές, κι αυτό θα έχει επιπτώσεις και σε άλλες αγορές (μεγάλο θέμα αυτό).
Και υπάρχουν κι άλλα. Η Vodafone αναπτύσσει τεχνολογία ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας με drones. Πολλές εταιρείες ήδη προσφέρουν drones στον αγροτικό τομέα, που επιτρέπουν στους αγρότες να παρακολουθούν τις καλλιέργειές τους σε πραγματικό χρόνο. Στον τομέα των κατασκευών ιπτάμενα ρομπότ χρησιμοποιούνται για τεχνικούς ελέγχους -ειδικά σε απομακρυμένες περιοχές- και για το στήσιμο εναέριων δικτύων, ειδικά σε περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές. Περιβαλλοντικές οργανώσεις μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για την παρακολούθηση οικοσυστημάτων. Γενικά όπου χρειάζεται ένα μάτι στον ουρανό, τα drones μπορούν να βοηθήσουν.
Και πολλά μέρη στον κόσμο μας θα χρειάζονται μάτια στο μέλλον.
[field id=”2″]
Gigabit Society
Αυτό εδώ δεν είναι ένα συγκεκριμένο concept, κάτι απτό σαν τα drones ή, έστω, μια εφαρμογή της τεχνολογίας όπως το blockchain, αλλά ένας ευρύτερος όρος που περιλαμβάνει μια σειρά από στόχους για την αναβάθμιση των υποδομών των δικτύων. Μπορεί αυτό να ακούγεται βαρετό (και είναι λίγο, εδώ που τα λέμε), αλλά πρόκειται για κάτι εντελώς απαραίτητο γιανα δούμε να υλοποιούνται όλα τα υπόλοιπα που περιγράφονται σε αυτήν εδώ τη λίστα. Στην πράξη μια “Gigabit Society” περιλαμβάνει φορείς (σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες), επιχειρήσεις και μεμονωμένα σπίτια μιας κοινότητας που συνδέονται με πάρα πολύ γρήγορα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Ο στόχος αναφέρει ταχύτητες άνω του 1 Gigabit ανά δευτερόλεπτο (και upload και download) αλλά αυτό είναι ενδεικτικό. Στην πράξη με τον όρο περιγράφονται κοινωνίες στις οποίες η ταχύτητα των δικτύων δεν θα αποτελεί εμπόδιο για την υλοποίηση όλων των τεχνολογικών λύσεων που θα απαιτεί η ζωή, η επαγγελματική δραστηριότητα και η λειτουργία των κρατικών μηχανισμών.
Ο στόχος αυτός είναι εξαιρετικά σημαντικός σε βαθμό που έχει προβλεφθεί ως μέρος της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ενιαία Ψηφιακή Αγορά. Μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες και χρηματοδοτικά προγράμματα στοχεύουν στη βελτίωση αυτών των υποδομών στην Ε.Ε. Βεβαίως, το να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο δεν είναι απλό. Οι υποδομές που υπάρχουν σήμερα φυσικά δεν αρκούν για να υποστηρίξουν τέτοιες ταχύτητες, και θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων (κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα) τόσο για την επέκταση των δικτύων οπτικών ινών, ώστε να φτάνουν μέχρι το κάθε μεμονωμένο σπίτι, όσο και για τα νέα ασύρματα δίκτυα 5G. Τα πρώτα βήματα γίνονται ήδη –17.000 σπίτια στο Βύρωνα έχουν ήδη τη βασική υποδομή που θα τους επιτρέψει να συμμετάσχουν στην ελληνική Gigabit society του μέλλοντος.
Βεβαίως, σε εμάς που βλέπουμε streaming video στην τηλεόραση καθώς ταυτόχρονα χαζεύουμε στο κινητό και να χρησιμοποιούμε και όλα τα υπόλοιπα που περιγράψαμε πρόσφατα, αυτό μπορεί να μας φαίνεται κάπως υπερβολικό. Δεν είναι ακριβώς έτσι, όμως. Ένα παράδειγμα που δίνει η Ε.Ε. είναι το εξής: Σήμερα ένα αρχείο αποτελεσμάτων από μια αξονική τομογραφία, ας πούμε, χρειάζεται 14 λεπτά για να μεταφερθεί μέσα από ένα γρήγορο δίκτυο, π.χ. από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Σε μια Gigabit society, με τις ταχύτητες που περιγράφονται στους στόχους, θα χρειάζονται μόνο 40 δευτερόλεπτα. Για εμπορικές εφαρμογές, για τις σύγχρονες επιχειρήσεις και τα ψηφιακά εργαλεία που χρειάζονται αλλά και για το IoT σπίτι του κοντινού μέλλοντος, πολύ γρηγορότερα δίκτυα από τα σημερινά θα είναι απαραίτητα.
Ευτυχώς, από ό,τι φαίνεται, η βούληση υπάρχει και η υλοποίηση είναι μόνο θέμα χρόνου.
[field id=”3″]
(προχωρήστε τώρα στο δεύτερο μέρος)
