Ετούτη η συζήτηση με τον φαντασμαγορικό Ντέιβιντ Σινγκ συνέβη στα παρασκήνια του “Ελληνικού Κόσμου” λίγο μετά από τη σύντομη πρόβα της ομιλίας του για το φετινό TEDxAthens. Ο Σινγκ, με τον οποίο είχαμε φάει και την προηγούμενη, είναι ένας έμπειρος Κινεζοαυστραλός marketeer που έχει τον τίτλο του “digital prophet” στην AOL. Περίμενα να μου πει τι θα γίνει στο μέλλον, σα μαλλιαρή Πυθία, θεαματικές εικασίες για τεχνητές νοημοσύνες και τη Singularity και τέτοια, αλλά αντί γι’ αυτό είπαμε πράγματα πιο γήινα, προσγειωμένα, αλλά τελικά όχι λιγότερο ενδιαφέροντα. Νομίζω.
Είσαι, λέει, “ψηφιακός προφήτης”. Τι πάει να πει;
Βασικά είμαι creative. Το υπόβαθρό μου ήταν σε τέτοιες δουλειές. Ξεκίνησα ως designer στην Αυστραλία και με ένα μαγικό τρόπο κατέληξα να δουλεύω στο μάρκετινγκ. Αργότερα μετακόμισα στο ψηφιακό χώρο, εξακολουθώντας να δουλεύω στο μάρκετινγκ και ως creative. Έχω συνυπογράψει έξι πατέντες για το ίντερνετ σχετικές με την τεχνολογία και το design.
Έχω δει καμία να εφαρμόζεται κάπου;
Όχι, δεν έχουμε παραχωρήσει τις άδειες, ανήκουν εξολοκλήρου σε μια εταιρεία της οποίας είμαι συνιδρυτής. Η κύρια δουλειά μου στην AOL ήταν να διοικώ τις ομάδες των media και του marketing στην Ευρώπη. Πότε πότε, όμως, πήγαινα σε πελάτες και media shops και μιλούσα για το τι συμβαίνει στη γενικότερη αγορά. Και διαπίστωσα ότι η αγορά μας τη χρειαζόταν αυτή την εκπαίδευση. Είχα την εντύπωση ότι ήταν εξοικειωμένοι με τις τεχνολογίες και την εξέλιξη, αλλά δεν ήταν. Οπότε σιγά σιγά αυτό έγινε το τρίτο σκέλος της δουλειάς μου. Το αφεντικό μου στη Νέα Υόρκη το είδε αυτό, και με φώναξε να γυρίσω εκεί και να γίνω κανονικός “evangelist” πλήρους απασχόλησης. Προτιμώ την άλλη λέξη, ωστόσο.
Δεν σου αρέσει το “evangelist”;
Όχι. Οι περισσότεροι που ξέρω “ευαγγελίζονται” το προϊόν τους. Εγώ όχι. Είμαι αγνωστικιστής όσον αφορά την AOL. Αφιερώνω το 80% του χρόνου μου στο να κοιτάζω τι γίνεται στην αγορά, και μόνο το 20% στην AOL.
Και μετά επιστρέφεις τα συμπεράσματα όσων βλέπεις στην AOL.
Συμβουλεύω το τμήμα της AOL που χρειάζεται τη βοήθειά μου και επιβλέπω και το τμήμα creative.
Εισαι δηλαδή αυτός που πηγαίνει στις ομάδες και τους λέει τι να κάνουν διαφορετικά;
Προτάσεις τους κάνω. Το αν θα επιλέξουν να τις υλοποιήσουν είναι δικό τους θέμα. Συχνά δεν τις υλοποιούν.
Και πώς σε αντιμετωπίζουν;
Είναι πολύ δεκτικοί, επειδή ακριβώς είμαι αγνωστικιστής και θεωρούμαι και γνώστης της αγοράς οπότε κάποιες από τις ομάδες με ακούνε. Η AOL όμως είναι μεγάλη εταιρεία, 5500 άνθρωποι, και μερικές φορές η επικοινωνία είναι δύσκολη. Προσεγγίζω τις ομάδες που χρειάζονται την περισσότερη δουλειά, που στην περίπτωση της Νέας Υόρκης είναι κυρίως τα τμήματα πωλήσεων και media. Το mobile τμήμα βρίσκεται στο Πάλο Άλτο, και δεν τους βλέπω συχνά. Αν και πηγαίνω στο Πάλο Άλτο.
Και με την παραγωγή περιεχομένου τι σχέση έχεις;
Δεν ασχολούμαι με αυτό.
Δώσε μου ένα παράδειγμα ενός προϊόντος που προέκυψε από τη συνεισφορά σου. Κάτι που είδες εκεί έξω και έφερες στην AOL.
Είδα μια ευκαιρία στην Αγγλία για ένα νέο προϊόν για γυναίκες. Υπήρχε ανάγκη στην αγορά, οπότε την πήγα στο τμήμα πωλήσεων: Αν φτιάχναμε κάτι για τις γυναίκες εκεί θα μπορούσαν να το πουλήσουν; Μετά δούλεψα με το τμήμα creative για να εξασφαλίσουμε ότι το προϊόν θα ήταν ελκυστικό για τις γυναίκες. Στη συνέχεια βρήκαμε επιδραστικούς ανθρώπους για να μας παράγουν περιεχόμενο, celebrities των οποίων τα κοινωνικά δίκτυα θα χρησιμοποιούσαμε. Βγήκαμε στην αγορά και σε 12 μήνες γίναμε το #1 γυναικείο site στο Ηνωμένο Βασίλειο. Λέγεται My Daily.
Ταξιδεύεις πολύ και έρχεσαι σε επαφή με πολλές αγορές. Η δικιά μας έχει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά, που σίγουρα δεν έχεις δει αλλού. Πού να κοιτάξουμε για έμπνευση; Ποιον να αντιγράψουμε;
Νομίζω ότι υπάρχουν τρεις πόλεις που πρέπει να κοιτάξετε, που αντιμετωπίζουν το θέμα της τεχνολογίας σωστά. Δεν είναι εντελώς προφανείς. Η μία είναι το Ντιτρόιτ, που έχει ένα πολύ καλό υπογάστριο καλλιτεχνών, μουσικών κλπ που πολύς κόσμος μόλις τώρα έχει αρχίσει να αναγνωρίζει. Νομίζω ότι θα αναπτυχθεί πολύ στο μέλλον. Μετά υπάρχει το Ντένβερ του Κολοράντο, το οποίο ευνοείται από την τοποθεσία του -είναι εύκολο να πας παντού από εκεί. Επίσης έχει το καλό ότι προσελκύει έταιρείες που δίνουν σημασία στην ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή. Τέλος υπάρχει το Όστιν του Τέξας, που είναι μακριά από τα πάντα, αλλά που έχει ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει τους νέους ανθρώπους να εξερευνήσουν ιδέες. Έχουν κίνητρα για καλλιτέχνες και φιλοξενούν και έδρες μεγάλων εταιρειών. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι το εξής: Αν έχεις μια καλή ντόπια κουλτούρα προσελκύεις τους ανθρώπους που είναι περίεργοι. Κι αυτοί που είναι περίεργοι, η δημιουργική τάξη, έχουν την τάση να εγκαθίστανται σε ένα μέρος και να το κάνουν πολιτισμικά σημαντικό. Η δημιουργική κουλτούρα είναι το έναυσμα και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. Υπάρχουν παρατημένες γειτονιές, ας πούμε, στις οποίες εγκαθίσταται η δημιουργική τάξη, και έτσι οι γειτονιές αναπτύσσονται, γίνονται μέρη όπου θέλει να ζήσει κανείς, το κόστος του real estate αυξάνεται, η δημιουργική τάξη δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει εκεί, και έτσι μεταφέρεται αλλού.
Άρα ξεκινώντας με τη δημιουργική τάξη η πόλη γίνεται ένα εκκολαπτήριο ιδεών και όλα ξεκινούν από εκεί.
Έτσι νομίζω.
Γιατί; Ποιοι είναι οι λόγοι πίσω από αυτό το μοντέλο;
Δεν ξέρω, αλλά αυτό πιστεύω ότι ισχύει σύμφωνα και με όσα βλέπω, καθώς είμαι παντρεμένος και με μια καλλιτέχνη. Το βλέπω παντού. Η Νέα Υόρκη είναι πλέον πολύ ακριβό μέρος για να ζει κανείς, οπότε οι καλλιτέχνες μετακομίζουν στο Μπράνσγουικ. Που είναι μια τρύπα. Αλλά θα γίνει πολύ δημοφιλές πολύ γρήγορα. Παραδείγματα αυτής της ιστορίας είναι παντού, ήταν και παλιά. Το στούντιο του Άντι Γουόρχολ στο Σόχο, ας πούμε. Ας δούμε τι καριέρες και τι κινήματα γεννήθηκαν από εκεί.
Ρωτάω επειδή εδώ εμείς τώρα ψάχνουμε λύσεις. Πώς θα χτίσουμε κάτι από το τίποτα. Μια μικρή δημιουργική Αναγέννηση στην Αθήνα θα μπορούσε να είναι ένα έναυσμα για να γίνουν πράγματα.
Μπορείτε να το κάνετε με δύο τρόπους. Είτε φτιάχνοντας ένα μεγάλο χώρο όπου φέρνετε ανθρώπους και τους αφήνετε να μοιραστούν γνώση, ιδέες, εμπειρίες και κουλτούρα, ένα κανονικό εκκολαπτήριο ιδεών δηλαδή, πράγμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει μια χαρά με τόσο χώρο που έχετε. Ή να το κάνετε με τον άλλο τρόπο, να μαζέψετε τα startups που έχετε σε μια περιοχή, όπως κάνει το Λονδίνο. Το μόνο που χρειάζεστε είναι χώρος και υποστήριξη. Μπορείτε να προσελκύετε μια μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας, όπως μια Intel, μια Dell, μια Apple. Έτσι ξεκινάει, κατά τη γνώμη μου.
[field id=”1″]
Μετά από το TEDx θα επιστρέψεις στη Νέα Υόρκη;
Ναι.
Πώς είναι το πρόγραμμά σου τους επόμενους μήνες;
Βαρετό. Θα ταξιδέψω πολύ, έχω να μιλήσω σε κάποια συνέδρια ακόμα, έχω ραντεβού με πελάτες, μήτινγκ στην AOL, δύο εσωτερικά συνέδρια που θα πρέπει να συντονίσω.
Εξουθενωτικό ακούγεται.
Είναι.
Και τι κερδίζεις από αυτή τη δουλειά; Τι σε ωθεί;
Ο ενθουσιασμός των ανθρώπων. Αν εμπνέω τους ανθρώπους, αν εμπνέονται από αυτά που λέω και το βλέπω στα μάτια τους μετά, αυτό. Γι’ αυτό το κάνω. Περνάω τη μισή μου ζωή σε αεροπλάνα για να ζήσω αυτή την ενέργεια.
Παρ’ όλο που μπορεί και να μην έρθεις καθόλου σε επαφή με τα προϊόντα που βοηθάς να δημιουργηθούν;
Δεν το χρειάζομαι αυτό για να νιώσω ενθουσιασμό γι’ αυτό που κάνω. Η δουλειά μου είναι να εμπνέω τους ανθρώπους να γίνουν λίγο καλύτεροι. Για να στο εξηγήσω πολύ γρήγορα: Θα προτιμούσα να είμαι αυτός που φτιάχνει βασιλιάδες, απ’ το να είμαι βασιλιάς ο ίδιος.
Υπάρχουν διάφορα είδη βασιλιάδων στον κόσμο. Θα μπορούσες να κάνεις την ίδια δουλειά σε άλλους τομείς, όπως ας πούμε την πολιτική;
Δεν νομίζω. Η τεχνολογία ρέει στο αίμα μου. Αν ήταν να γυρίσω σε κάτι πιο οργανικό αυτό θα ήταν η αρχιτεκτονική. Οι τέχνες, οπωσδήποτε.
Το πάντρεμα της τέχνης με την τεχνολογία είναι ακόμα στα σπάργανα.
Απολύτως.
Προς τα πού νομίζεις ότι πάει το πράγμα.
Θα τις δούμε πιο κοντά. Η τεχνολογία πρέπει να εξελιχθρεί περισσότερο πριν μπορέσει να καθίσει πάνω της η στοιβάδα της τέχνης. Πολλοί από έμας δοκίμασαν να φτιάξουν πράγματα πριν ωριμάσει η τεχνολογία, και αποτύχαμε. Αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει. Αλλά είναι πια σαφές ότι η τεχνολογία για χάρη της τεχνολογίας, σκέτη, δεν αρκεί πια. Χρειάζεσαι τη φόρμα, την αισθητική. Γι’ αυτό πιστεύω η Apple έχει πετύχει.
Υπάρχουν κάποιοι τομείς της τεχνολογίας όπου μοιάζουμε να χτυπάμε σε ταβάνι, από τις μπαταρίες μέχρι τους κινητήρες τζετ. Σε άλλους η πρόοδος μοιάζει να έχει επιβραδυνθεί. Εγώ αυτό το βρίσκω τρομακτικό. Το σκέφτεσαι καθόλου;
Δεν συμφωνώ απολύτως. Νομίζω ότι όντως υπάρχουν ενδείξεις ότι επιβραδυνόμαστε, αλλά αυτό έχει να κάνει με τη σημασία της τεχνολογίας. Δεν πιστεύω ότι έχουμε πλησιάσει όρια -απλά κατευθύνουμε τις δυνατότητες και τις γνώσεις μας προς άλλες περιοχές, όπως η αξιοπιστία. Αν δεις κάποια νέα projects στο Kickstarter θα δεις ότι φτιάχνουν νέους τρόπους παραγωγής ενεργειακά αποδοτικών λαμπτήρων που δεν χρησιμοποιούν υδράργυρο. Υπάρχουν άνθρωποι που κατευθύνουν την ενεργητικότητα και τη δημιουργικότητά τους προς τέτοιες εξελίξεις, και αυτό το βρίσκω θετικό. Αυτό είναι πρόοδος.
Το κύριο κίνητρο για την πρόοδο είναι η χρηματική ανταμοιβή, το κέρδος. Αυτό έχει δημιουργήσει προβλήματα σε βιομηχανίες όπως η φαρμακευτική. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να πυροδοτήσει κανείς την τεχνολογική καινοτομία;
Αυτή είναι μια σπουδαία ιδέα. Έχει να κάνει με το “κοινωνικό νόμισμα”, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να συγκεκριμενοποιήσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Πρέπει να υπάρχει ανθρωπιά στην τεχνολογία, όχι μόνο αγορές και κέρδος. Καθώς οι οικονομίες συνεχίζουν να καταρρέουν, νέες αξίες πρέπει να αναδειχθούν. Έχουμε ξεχάσει την έννοια της συμπόνοιας, κι αυτό φαίνεται τώρα όταν προκύπτουν καταστάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσαμε να έχουμε έλεγχο, αλλά δεν το κάνουμε. Βλέπουμε τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με τον καλύτερο τρόπο μόνο όταν υπάρχουν φυσικές καταστροφές. Όταν αναφέρομαι στο “κοινωνικό νόμισμα” αναφέρομαι κυρίως σε πράγματα όπως το Taskrabbit.
Αυτό υπάρχει εδώ και χρόνια, σωστά; Έχει πετύχει;
Είναι πετυχημένο παράδειγμα με την έννοια ότι έδωσε δουλειά σε ανθρώπους που δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά αλλού κι έγιναν μέλη πλήρους απασχόλησης. Σε πολλές περιπτώσεις απολάμβαναν αυτή τη δουλειά περισσότερο από την κανονική του. Κάτι τέτοιο έχετε κι εδώ στο TEDx. Έχετε αυτούς τους απίστευτους εθελοντές που έχουν κάνει ένα διάλειμμα από τις δουλειές τους επειδή τους αρέσει ο στόχος.
Όλες όμως οι έρευνες αποδεικνύουν ότι αυτό που λέμε “κοινωνικό κεφάλαιο” στην πραγματικότητα έχει ελαττωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Πώς μπορεί η τεχνολογία να βοηθήσει τους πολίτες να συμμετάσχουν στα κοινά περισσότερο;
Δεν ξέρω. Δεν είναι κάτι που έχω σκεφτεί ιδιαίτερα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στον κόσμο;
Όπου βρίσκεται η γυναίκα μου.
Ω, τι γλυκό.
Η αγαπημένη μου πόλη είναι η Νέα Υόρκη. Μου αρέσει επίσης και το Χονγκ Κονγκ. Έχει την ίδια ενέργεια. Αλλά πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Οι πρώτες σου εντυπώσεις από την Αθήνα ποιες είναι;
Παιδιά, ποτέ δεν είστε στην ώρα σας. Σε τίποτα. Αυτή είναι η εμπειρία μου από τα πέντε πράγματα που έκανα σήμερα. Δεν με πειράζει, είναι ιδιαίτερο και γλυκό. Επίσης οι μεταπτώσεις στην αισιοδοξία είναι ενδιαφέρουσες. Πολλοί άνθρωποι σε βαθιά κατάθλιψη, αλλά και πολλοί αισιόδοξοι. Οι περισσότεροι που γνώρισα είναι πολύ αισιόδοξοι, βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Κατά τα άλλα, βεβαίως, η πόλη πάσχει από το σύνδρομο των σπασμένων παραθύρων. Υπάρχουν μερικά πολύ άσχημα μέρη, και μερικά πολύ όμορφα. Η αντίθεση είναι εκπληκτική. Αλλά γενικά οι άνθρωποι είναι θαυμάσιοι. Είστε πολύ ανοιχτοί. Μοιάζετε ενθουσιώδεις και ζωντανοί.
Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτοί που γνώρισες εδώ δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων.
Α βέβαια, το ξέρω. Έχω γνωρίσει μόνο ανθρώπους που θέλουν να κάνουν πράγματα, να αλλάξουν την κατάσταση. Το ξέρω ότι είμαι μέσα σε μια φούσκα.
Αύριο θα δεις τι σημαίνει φούσκα. Είναι μια από τις λίγες ημέρες της χρονιάς που μπορούν να τις περάσουν αναμεταξύ τους. Όλοι μέσα στα χαμόγελα θα είναι.
Είμαι σίγουρος. Ανυπομονώ.
[field id=”2″]
Μπορείς να διαβάσεις αυτή τη συζήτηση και στα εγγλέζικα εδώ.
Περισσότερες κουβέντες:
Με το Τζο Τρίπι
Με το Γκλεν Λάουρι