Πλέον λαμβάνω τόσο πολλά gadgets για δοκιμή που αναγκάζομαι να τα σβήνω όταν δεν τα χρησιμοποιώ, για να μη γονατίζουν το Wi-Fi του σπιτιού. Τα δοκιμάζω όλα, βεβαίως, αλλά είναι τόσο πολλά που δυστυχώς δεν προλαβαίνω να γράψω ενδελεχείς κριτικές πάρα πολλών λέξεων για κάθε ένα ξεχωριστά. Για να μην αναγκαστώ να κάνω επιλογή και αφήνω κάποια απ’ έξω, εγκαινιάζω ετούτης εδώ της μορφής τα posts, στα οποία θα γράφω για πολλά και ετερόκλητα ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια μαζί, λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκαν και μερικές φωτογραφίες στο φυσικό τους περιβάλλον, το σπίτι ή το γραφείο μου.
Σε ετούτη τη φουρνιά, θα δούμε τέσσερα ψηφιακά μαραφέτια διαφόρων ειδών και μεγεθών:
1. Lenovo Yoga Tablet
Να κάτι περίεργο. Ετούτο είναι ένα πολύ περίεργο τάμπλετ, ένα τάμπλετ με πηγούνι, ο Τζέη Λένο των τάμπλετς. Το Lenovo Yoga tablet 8 (υποθέτω “yoga” επειδή είναι ευέλικτο) είναι ένα μακρόστενο κομμάτι αλουμίνιο που στη βάση του έχει ένα κυλινδρικό εξόγκωμα εντελώς ασυνήθιστο, το οποίο λειτουργεί ως βάση και επιτρέπει στο μηχάνημα να στέκεται στο τραπέζι με τρεις τρόπους: Ξαπλωμένο με το ποδαράκι κλειστό, με την οθόνη σε μικρή κλίση, ξαπλωμένο με το ποδαράκι ανοιχτό, άρα με την οθόνη σε μεγαλύτερη κλίση, και όρθιο με το ποδαράκι ανοιχτό, σε μεγάλη κλίση, για να βλέπεις ταινίες ας πούμε ή να γράφεις σα σε κανονικό λάπτοπ, με ένα εξωτερικό πληκτρολόγιο. Έχει κι άλλες χρήσεις αυτό το εξόγκωμα: Εκεί είναι το κουμπί on/off και η είσοδος του ακουστικού, ενώ βολεύει να το κρατάς με το χεράκι όταν διαβάζεις την οθόνη σα βιβλίο, όρθια.
Στην αρχή δε μου άρεσε καθόλου. Μετά το συνήθισα. Και μετά η ιδέα, ως ιδέα, μου άρεσε κάπως. Δεν το βρίσκω πολύ βολικό για τον εαυτό μου, αλλά εκτιμώ για το ότι κάποιος το σκέφτεται και παλεύει με ιδέες και φόρμες.
Κατά τα άλλα η συσκευή έχει πάρα πολύ φανταστική μπαταρία (υποθέτω είναι μέσα στο σαγόνι), πάρα πολύ κακή οθόνη (θολή, χαμηλή ανάλυση για 2014) και δεν είναι και πάρα πολύ γρήγορη, ενώ έχει και όλα τα μικροπροβληματάκια των Android tablets, την περιορισμένη ποικιλία apps και τα τοιαύτα. Είναι, ωστόσο, σχετικά προσιτή.
Lenovo Yoga Tablet 8, €329
2. Sony Xperia Z1
Εδώ έχουμε τη ναυαρχίδα της Sony, το καλύτερό της smartphone. Βεβαίως, έχει ήδη ανακοινωθεί το Ζ2, ο διάδοχός του, αλλά εγώ τώρα πρόλαβα να το δοκιμάσω, τι θέλετε, αφήστε με, ώχου. Ως κάπως παλιότερο μοντέλο, γενιάς 2013, τα δείχνει τα μηνάκια του, αλλά και στην εποχή του κάποια θεματάκια τα είχε. Το Xperia Z1 είναι μια μεγάλη συσκευή, και βαριά. Έχει οθόνη 5 ιντσών με πολύ μεγάλα περιθώρια γύρω της, και είναι και γεμάτη τζάμι μπρος/πίσω, οπότε τη σακουλιάζει την τσέπη περισσότερο από τα άλλα μοντέρνα smartphones που έχουν οθόνες αντίστοιχου μεγέθους, αλλά πολύ πιο ντελικάτη φόρμα.
Το Ζ1 είναι φτιαγμένο απ’ έξω σα τανκ, με μαυρίλα και καλύμματα στις τρύπες, ασφαλές και σφριγηλό, και από μέσα τρέχει αξιόπιστα και γρήγορα ένα παλιότερο Android, όπως κάθε σύγχρονο “πειραγμένο” από εταιρείες που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα smartphone ξέρει και μπορεί. Κάνει τα περισσότερα πράγματα αξιοπρεπώς (έχει, ας πούμε, πάρα πολύ ωραίο πληκτρολόγιο), και γενικά μοιάζει εφάμιλλο των κορυφαίων smartphones της αγοράς -και είναι και εξίσου ακριβό- αλλά είναι πιο βαρύ και ατσούμπαλο, και μοιάζει πιο δήθεν. Πάρε, ας πούμε, την κάμερα. Η κάμερά του είναι λέει πολυσυζητημένη, 20 μεγκαπίξελ, με το κύρος και τη γνώση μιας εταιρείας με παράδοση στις κάμερες. Τη δοκίμασα πολύ, την ξετίναξα. Την παίρνω μαζί μου στις ταράτσες.
Κάπως απογοητευτική είναι.
Οι φωτογραφίες το Ζ1 είναι μεγάλες και λαμπερές, από ανάλυση μια χαρά τα πάνε, αλλά κοίτα τι συμβαίνει: Το software του τηλεφώνου στο default setting πειράζει τόσο βάναυσα τις εικόνες που τραβάς που τις καταντά αγνώριστες. Όλες οι εταιρείες το κάνουν σε κάποιο βαθμό, βεβαίως, όλες πειράζουν λιγάκι το contrast για μοιάζουν οι φωτογραφίες καλύτερες από ό,τι είναι, αλλά πουθενά δεν έχω ξαναδεί τόσο έντονη παραμόρφωση. Τραβάς μια εικόνα, και το κινητό σου ζωγραφίζει μιαν άλλη εικόνα, το αντικείμενο που τράβηξες με τα χρώματα τρεις φορές πιο έντονα, this saturation goes to eleven, ψυχεδέλεια κι επιληψία. Για να χρησιμοποιήσω μια φωτογραφία που τράβηξα με το Xperia Z1 πρέπει είτε να θυμηθώ να αλλάξω τα settings της κάμερας πριν την τραβήξω, είτε να περάσω μερικά λεπτά εκ των υστέρων στο Snapseed, προσπαθώντας να την κάνω λιγότερο τεχνικολόρ φαντασμαγορική και κραυγαλέα. Α, και οι νυχτερινές φωτογραφίες του είναι ιδιαίτερα, αξιοσημείωτα χάλια.
Συμπερασματικά πρόκειται για ένα πολύ ακριβό κινητό, το οποίο είναι αξιοπρεπές, αλλά έμοιαζε μισή γενιά πίσω από τους ανταγωνιστές του ακόμα κι όταν ήταν νεογέννητο. Τώρα που θα κυκλοφορήσει και το επόμενο μπορεί η τιμή του να συρρικνωθεί σε ανεκτά επίπεδα, αλλά τι να σας πω. Έχετε το νου σας, υπάρχουν πολύ καλύτερα Android εκεί έξω, τα έχουμε πει.
Sony Xperia Z1, €689
3. Sony Xperia Z Ultra
Αυτό τώρα τι είναι; Τι είναι ετούτο εδώ τώρα; Ένα, πώς να το πω, “αντικείμενο” με οθόνη 6,4 ιντσών το οποίο παίρνει και κάρτα SIM για να λειτουργεί ως κανονικό κινητό τηλέφωνο, πιο μεγάλο από όλα τα φάμπλετ και πιο μικρό από όλα τα τάμπλετ, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, δεν καταλαβαίνω τι είναι. Είναι μικρό τάμπλετ; Είναι τεράστιο κινητό; Είναι πάντως μια λεπτή –πολύ λεπτή, λεπτότερη από το iPhone 5S- πλάκα από γυαλί και σκληρό πλαστικό η οποία είναι πολύ βαριά αν κανείς το θεωρεί κινητό ή φάμπλετ, ελαφριά αν το θεωρεί κανείς τάμπλετ, πολύ μεγάλη αν το θεωρεί κανείς κινητό ή φάμπλετ, υπερβολικά μικρή αν το θεωρεί κανείς τάμπλετ.
Είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα.
Κατά τα άλλα μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για ένα μεγαλύτερου μεγέθους Z1 που έχει τα καλά που προσφέρει η μεγαλύτερη οθόνη, τα κακά που προσφέρει το μεγαλύτερο μέγεθος, και για κάποιο λόγο πολύ χειρότερη κάμερα.
Δεν καταλαβαίνω ποιος χρειάζεται το αντικείμενο ετούτο. Είναι, πάντως, για κάποιο λόγο 100 ευρώ φτηνότερο από το Ζ1. Μάλλον έχει υποστεί μείωση τιμής πρόσφατα, υποθέτω ψάχνοντας μπορείτε να το βρείτε με αρκετά λιγότερα χρήματα, αν τέλος πάντων πιστεύετε ότι μια τέτοια αναζήτηση έχει νόημα.
Sony Xperia Z Ultra, €589
4. Logitech Powershell
Ετούτο εδώ το μαραφέτι είναι μια θήκη για το iPhone 5 και 5S που είναι ταυτόχρονα gamepad για να παίζεις παιχνίδια με κουμπάκια όπως στο Gameboy (δείχνω την ηλικία μου τώρα) και εξωτερική μπαταρία. Το φοράς στο iPhone και, αν έχεις μερικά από τα παιχνίδια που είναι συμβατά με το συγκεκριμένο περιφερειακό, μπορείς να αρχίσεις να τα παίζεις με τα κουμπάκια, χωρίς να πατάς την οθόνη. Μετά από την πρώτη άβολη επαφή (το iPhone έχει τα κουμπάκια σε portrait, το μαραφέτι κρατιέται μόνο σε landscape) κι αφού το συνηθίσεις λίγο, η εμπειρία της χρήσης γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα και κάπως αναζωογονητική. Θυμάσαι ξανά ότι είναι ωραίο να έχεις την οθόνη μόνο για να βλέπεις τι γίνεται χωρίς να βάζεις τα ίδια σου τα δάχτυλα μπροστά στη δράση. Βεβαίως, το ίδιο το interface των παιχνιδιών δεν σου επιτρέπει να το ξεχνάς -διάφορα κουμπιά στο navigation υπάρχουν μόνο στην οθόνη, αναπόφευκτα.
Είναι ένα περιφερειακό που απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη υποκατηγορία κατόχων iPhone 5 και 5S (αποκλειστικά, θυμίζω), αυτούς που παίζουν πολλά παιχνίδια πολύ συχνά και, χάρη σ’ αυτό εδώ, θα μπορούν να τα παίζουν πιο άνετα και ευχάριστα. Για τους υπόλοιπους δεν είναι και πάρα πολύ χρήσιμο. Η εξωτερική μπαταρία είναι ωραίο πράγμα βεβαίως (μπορεί να διπλασιάσει σχεδόν την αντοχή της μπαταρίας του iPhone) αλλά η θήκη είναι τόσο μεγάλη που δεν είναι ποτέ καθόλου πρακτικό να την κρατάς φορεμένη στο κινητό αν δεν παίζεις.
Logitech Powershell, €99