Αυτό είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.
Αν έπρεπε να γράψω μόνο πέντε λέξεις για το iPad Air 2, οι λέξεις θα ήταν αυτές.
Αυτό είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.
Δε μπορώ να σκεφτώ άλλη εισαγωγή. Είναι το έκτο μεγάλο (και ένατο συνολικά) iPad που κυκλοφορεί, όλοι ξέρετε πια τι είναι το iPad. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις εδώ. Και είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.
Αλλά καταλαβαίνω ότι η εισαγωγή ετούτη είναι λίγο φτωχιά, λίγο αδέξια. Ας πάρουμε τα πράγματα αλλιώς.
1: Όπου λέμε κουβέντες για τα βασικά στοιχεία του αντικειμένου τούτου.
Το iPad Air 2, το οποίο μου έστειλαν να δοκιμάσω τα Public, κυκλοφορεί μόνο τέσσερα χρόνια μετά από το πρώτο, το επαναστατικό και το μοιραίο, κείνο που γέννησε μιαν αγορά εκατοντάδων εκατομμυρίων gadgets. Αν θέλουμε να συνοψίσουμε την εξέλιξη του αντικειμένου στις επόμενες γενιές του μέσα σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια, αν θέλουμε να περιγράψουμε γλαφυρά τι έχει μεσολαβήσει, τι σόι πρόοδος έχει γίνει, μπορούμε να το κάνουμε ως εξής:
Σ’ αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε το πρώτο iPad (αριστερά) και το τελευταίο iPad Air 2 (δεξιά). Την ίδια δουλειά κάνουν αυτά τα δύο μηχανήματα. Είναι πλακέτες από αλουμίνιο και γυαλί με μιαν οθόνη όπου πατάς τα δάχτυλα και δείχνονται πράγματα. Αλλά η μεγαλύτερη, πιο θεαματική και η πιο γλαφυρή διαφορά, η οποία υποννοεί εν μέρει και την εσωτερική διαφορά που έχει επέλθει, είναι αυτή: Το έκτο iPad έχει λιγότερο από το μισό πάχος του πρώτου. Αν βάλεις δύο iPad Air 2 το ένα πάνω στ’ άλλο, πάλι πιο λεπτά από το iPad 1 είναι. Δεν είχα δύο iPad Air 2 για να το δοκιμάσω αυτό, αλλά μπορώ να σας δείξω το εξής:
Το Air 2 χωράει να χωθεί κάτω από την γωνίτσα της κούρμπας που είχε το iPad 1 στην πλάτη. Με άλλα λόγια: Το Air 2, ένα μηχάνημα πολύ πιο εξελιγμένο, γρήγορο και φανταχτερό, είναι και πάρα πολύ λεπτό. Πάρα. Πολύ. Λεπτό. Πώς αλλιώς να σας το πώ. Είναι λεπτό.
Έχει πάχος μόλις 6.1 χιλιοστά. Ξέρετε πόσο είναι αυτό; Είναι λιγότερο από το πάχος του iPhone 5s και του iPhone 6. Είναι ακριβώς ίδιο με το πάχος του iPod Touch. Έχετε δει το iPod Touch; Νομίζω ότι φτάνει στα όρια του πόσο λεπτή μπορεί να είναι μια συσκευή που θέλει να έχει ενσωματωμένη υποδοχή για ακουστικά.
Ο λόγος που ξεκινάω να σας μιλώ για το iPad Air 2 από το θέμα του πάχους, είναι αφ’ ενός επειδή αυτό είναι το πιο θεαματικό του χαρακτηριστικό (κι αυτό λέει πολλά, γιατί υπάρχει και κάτι άλλο), αφ’ ετέρου επειδή αυτό είναι το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς όταν το πιάνει στο χέρι (κι αυτό λέει πολλά, γιατί υπάρχει και κάτι άλλο). Η γκρίνια μου με τα μεγάλα iPad ήταν πάντα ότι ήταν μεγάλα, βαριά αντικείμενα, που δύσκολα βαστάς με το ένα χέρι για να διαβάσεις. Με το iPad Air το πρόβλημα μετριάστηκε αρκετά. Με το Air 2 ελαχιστοποιήθηκε.
Το κρατάς και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι αυτό ακριβώς είναι η φαντασίωση, η ολοκλήρωση του οράματος του υπολογιστή σε μορφή πλακέτας. Είναι σαν τόσο καιρό να έπιανες τα προηγούμενα iPads και υπέθετες το τι προσπαθούνε να φτιάξουν, το πού πάει αυτή η ιστορία, μπορούσες να το συλλάβεις και να το φανταστείς και τώρα, να, τώρα. Τώρα το κρατάς.
Κάτι παρόμοιο είχα γράψει και στο review του πρώτου iPad Air, βέβαια. Τι να κάνεις, έτσι είναι αυτά τα πράγματα, κάθε που βγαίνει κάτι καινούριο, είναι σαν τα προηγούμενα να μην υπήρξανε ποτές. Άτιμο πράγμα η τεχνολογία, και σκληρό.
Υποθέτω ότι γίνεται αντιληπτό πως μου άρεσε πολύ να κρατώ το iPad Air 2. Μου άρεσε, επίσης, να το κοιτώ. Τώρα θα σας μιλήσω για την οθόνη.
Θεωρητικά οι οθόνες των μεγάλων iPads από το 3 κι έπειτα δεν πρέπει να έχουν αλλάξει και πάρα πολύ. Από τότε που γίναν “Retina”, με τη θεαματική ανάλυση δύο χιλιάδες τόσο επί χίλια πεντακόσα τόσο, και χαθήκαν τα πίξελ και γίναν όλα καθάρια, θα υπέθετε κανείς ότι η εξέλιξη χτύπησε ταβάνι, τέλος, όσα είδατε είδατε, το ανθρώπινο μάτι αυτό είναι, δεν πάει παρακάτω, δε βλέπει περισσότερα, τι θέλετε. Κι όμως: Είμαι σίγουρος και τα μάτια μου δε με γελάνε, η οθόνη του iPad Air 2 είναι πιο καλή. Δεν έχει υψηλότερη ανάλυση, κάτι άλλο έχει. Δεν ξέρω τι είναι. Υποθέτω ότι έχει να κάνει μ’ αυτή την επεξεργασία που της έχουν κάνει για να αντανακλά το φως λιγότερο και να μη γυαλίζει, και το ότι έχει αφαιρεθεί τελείως ο αέρας ανάμεσα στην οθόνη και το γυαλί, δεν είμαι σίγουρος, αλλά μοιάζει αλλιώτικη κι αυτό είναι κάτι που παρατηρείς οπωσδήποτε όταν την κοιτάς κλειστή.
Μοιάζει πιο σκούρα από ό,τι οι οθόνες των προηγούμενων iPad. Πιο σκοτεινή. Για δείτε:
Ό,τι κι αν έχει κάνει η Apple, το αποτέλεσμα είναι ότι η οθόνη μοιάζει θαυμάσια, τα χρώματα δείχνουν άψογα, τα μαύρα είναι κατάμαυρα, το κοντράστ κρυστάλλινο, όλα υπέροχα. Είναι πάρα πολύ ωραία οθόνη, χαίρεσαι να την κοιτάς. Το θέμα είναι: Τι έχει να σου δείξει;
2. Όπου μπαίνουμε βαθύτερα στην ουσία του θέματος
Τα τελευταία χρόνια το iPad έχει εξελιχθεί ραγδαία στο θέμα του hardware, το είπαμε αυτό, το τεκμηριώσαμε, γίνεται ολοένα πιο λεπτό και ελαφρύ και θεαματικό αντικείμενο. Το iPad Air 2 έχει καταπληκτικό επεξεργαστή, συνεπεξεργαστή για τα γραφικά, καλύτερη κάμερα, της παναγιάς τα μάτια. Ραγδαία εξέλιξη. Αλλά δεν μοιάζει να συμβαίνει και το ίδιο στο software. Κι έχω μια θεωρία για τις αιτίες. Ακούστε:
Όταν εμφανίστηκε το πρώτο iPad, απείχε έτη φωτός από οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί ο ανταγωνισμός -πόσω μάλλον από ό,τι ήταν ο ανταγωνισμός τότε. Μια πλακέτα που σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις με τα δάχτυλα δουλειές που ως τώρα γίνονταν μόνο σε ακριβότερους υπολογιστές ήταν φανταστική ιδέα. Τα applications έμοιαζαν πρωτοποριακά και θαυμάσια και, κυρίως, αυτή η νέα μορφή συσκευής, ετούτη η νέα γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και τη μηχανή, έμοιαζε γεμάτη πιθανότητες και προοπτικές. Τέσσερα χρόνια μετά, όμως, το iPad εξακολουθεί λίγο-πολύ να κάνει τα ίδια πράγματα. Λίγο πιο εξελιγμένα, ναι, και με καλύτερα γραφικά και μεγαλύτερες ταχύτητες, αλλά τα ίδια. Υποτίθεται ότι η εξέλιξη των tablet apps θα επέφερε το θάνατο των λάπτοπ, θα άλλαζε τελείως και για πάντα την επικοινωνία των ανθρώπων με τους υπολογιστές. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Εκατοντάδες εκατομμύρια tablets πουλήθηκαν, αλλά τα λάπτοπς δεν χάθηκαν. Και τώρα, μόλις τέσσερα χρόνια μετά, τα tablets φθίνουν.
Τι συνέβη;
Στο ίδιο διάστημα η Apple εξέλιξε το software που έχει στις άλλες συσκευές της, τα smartphones. Όχι ραγδαία, αλλά με κάποιες σημαντικές αλλαγές και καινοτομίες που πήγαιναν τον τρόπο χρήσης της συσκευής λιγάκι παρακάτω. Αυτές οι αλλαγές περνούσαν πάνω-κάτω και στο iPad, αλλά κάπως μεσοβέζικες και κουτσουρεμένες. Και τίποτε καινούριο δεν φτιαχνόταν ειδικά για τα tablets. Και οι δύο μεγάλες τελευταίες αναβαθμίσεις του iOS μοιάζουν κάπως ατελείς στο iPad, σαν βιαστικά φτιαγμένες προσαρμογές του λειτουργικού του iPhone. Ακόμα και στο φανταστικό και πάρα πολύ γρήγορο iPad Air 2 τα κολλήματα και τα crashes είναι συχνά. Είναι σαν η Apple να έχει σταματήσει να δίνει σημασία στο software του iPad. Σα να μη τη νοιάζει πάρα πολύ, πια.
Δεν ξέρω αν σας πείθω για την ύπαρξη του φαινομένου, έχω όμως και μια θεωρία για την αιτία.
Το 2010, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το iPad, το Android της Google είχε ήδη αρχίσει να κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στα smartphones. Από το 2012 και μετά άρχισε να εισάγει και καινοτομίες που ξεπερνούσαν τα επιτεύγματα της Apple. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια το iOS έφτασε να υστερεί, να κυνηγά, ακόμα και να αντιγράφει. Αναγκαστικά εξελίσσεται γρήγορα. Την ίδια ώρα στα tablets η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Μπορεί και εκεί το Android να άρχισε κάποια στιγμή να κερδίζει μερίδιο της αγοράς, αλλά τεχνολογικά ακόμα και σήμερα είναι αρκετά πίσω. Τα καλύτερα Android smartphones είναι εφάμιλλα ή και καλύτερα του iPhone. Κανένα Android tablet δεν είναι καλύτερο από το iPad. Γι’ αυτό φρονώ ότι η Apple έχει παρατήσει λιγάκι τα tablets στη μοίρα τους. Είναι ήδη αρκετά μπροστά σε μια αγορά που αίφνης συρρικνώνεται. Δεν θα ρίξει πολύ βάρος εκεί.
Κι αυτά όλα τι σημαίνουν όμως για τον άνθρωπο που έχει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο 529 ευρώ διαθέσιμα και σκέφτεται αν αξίζει να αγοράσει iPad;
Ας κάνουμε κι αυτή την ανάλυση.
3. Όπου καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα
Όπως έχω ξαναγράψει, εγώ tablet δε χρησιμοποιώ πια. Μεγαλώνουνε τα κινητά, είναι λεπτά και ελαφριά τα λάπτοπ, έχω και Kindle για να διαβάζω, το iPad πια δε μου χωράει στο workflow. Υπάρχουν πράγματα που τα κάνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, βεβαίως (κόμιξ, browsing, longform άρθρα, κάποια παιχνίδια), αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι για εμένα κρίσιμο και απαραίτητο. Οι υπόλοιπες συσκευές έχουν όλες τουλάχιστον έναν απαραίτητο ρόλο η καθεμία: Tο smartphone τη φορητότητα, την κάμερα και τις κλήσεις, το λάπτοπ όλα τα βολικά εργαλεία της δουλειάς, και το Kindle το απερίσπαστο και ξεκούραστο διάβασμα. Το iPad δεν έχει.
Βεβαίως, πολύς κόσμος βολεύεται με tablets, κυρίως άνθρωποι που βρίσκουν τους υπολογιστές περίπλοκους. Και οι ίδιες οι συσκευές είναι ακαταμάχητα ελκυστικές για ανθρώπους με τις δικές μου ιδιαιτερότητες. Αλλά για τον περισσότερο τεχνολογικά ώριμο κόσμο, δεν είναι απαραίτητες.
Οπότε τι κάνεις;
Αν στη ζωή σας χωρά ένα tablet, το iPad Air 2 είναι το καλύτερο που μπορείτε να πάρετε. Αυτό είναι δεδομένο. Ομολογώ ότι ακόμα προτιμώ το μέγεθος του iPad Mini, βεβαίως, καθώς το βρίσκω πιο βολικό -και φορητό-, αλλά πλέον το iPad Mini έχει μείνει λίγο πίσω τεχνολογικά (το φετινό μοντέλο δεν είναι παρά επανακυκλοφορία του περυσινού), δεν είναι πάρα πολύ ελαφρύτερο. ενώ η οθόνη του, αν και retina, είναι αισθητά χειρότερη. Είναι φτηνότερο, βέβαια. Αλλά χειρότερο.
Αν λοιπόν θέλετε να δαπανήσετε 529 ευρώ και πάνω σε tablet, το iPad Air 2 είναι καταπληκτική επιλογή. Είναι θαυμάσιο μηχάνημα και θα σας υπηρετήσει πιστά για χρόνια. Αν δεν έχεις περισσότερα από 329 ευρώ, δοκιμάστε το iPad Mini 2. Αν έχετε ακόμα λιγότερα, ρίξτε μια ματιά στα τελευταία Androids.
Αλλά σκεφτείτε το καλά.
Ίσως έχει περισσότερο νόημα να επενδύσετε τα χρήματα σε ένα ωραίο smartphone, ή σε ένα φτηνό smartphone κι έναν e-reader. Εγώ μάλλον ότι αυτό θα έκανα.
Αλλά εσείς ζείτε τις δικές σας ζωές. Κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.
Διάβασε ακόμα:
Το review του iPad
To review του iPad 2
Το review του iPad 3
To review του iPad 4
To review του iPad Mini
Το review του iPad Air
To review του iPad Mini 2