Είναι ετούτη η εποχή του χρόνου, πάλι, που αρχίζουν τα πρωτοβρόχια, που βγαίνουν τα καινούρια iPhone. Κάθε χρόνο αυτή η ιστορία, σα να έχουμε μπαφιάσει λίγο πια, σαν να μοιάζει να γίνεται όλο αυτό επαναλαμβανόμενο και στείρο, ανώφελο και κοστοβόρο, ένα πανηγύρι καταναλωτισμού και τεχνολαγνείας που λειτουργεί ως παυσίπονο, ναι, αλλά με τι κόστος.
Φέτος κυκλοφόρησαν πάλι καινούρια άηφον μα, πιο πολύ από πέρυσι, είναι σα να κλείνει ένας κύκλος. Ίσως είναι συμβολική η αλλαγή, δεν ξέρω, μπορεί να είναι και ουσιαστική, δεν έχει σημασία. Το βέβαιο είναι το εξής:
Στις τσέπες μας κουβαλάμε πανίσχυρους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εργαλεία που στα μάτια του ανθρώπου της δεκαετίας του ’90 θα μοιάζαν σαν επιστημονική φαντασία, και είναι όλα θαυμάσια. Ακριβά, λιγότερο ακριβά, κάνουν όλα λίγο-πολύ την ίδια δουλειά, μας κρατάνε συνδεδεμένους μεταξύ μας και με τον παγκόσμιο ιστό πληροφορίας και ιδεών, την απέραντη αποθήκη όλης της γνώσης που έχει συσσωρεύσει η ανθρωπότητα. Έχουμε στις τσέπες μας μαγεία και, εδώ και λίγα χρόνια, η μαγεία παραμένει λίγο, πώς να το πω, ίδια. Γράφουμε κάθε χρόνο για τα καινούρια iPhones και τα καινούρια Samsung και δεν ξέρω τι άλλο, και είναι λίγο-πολύ το ίδιο πράγμα. Εξίσου μαγικά, λίγο πιο όμορφο το ένα, λίγο πιο ωραία κάμερα το άλλο, τι σημασία έχει, είναι σα να συγκρίνεις μωρά, είναι σχεδόν όλα τέλεια, εκτός από αυτά που εκρήγνυνται, τουλάχιστο (τα κινητά, όχι τα μωρά).
Τέλος πάντων.
Αυτή τη φορά η COSMOTE μου έστειλε ένα iPhone 7 Plus, χρυσαφένιο, και εγώ δεν ζήτησα καν να μου στείλουν ταυτόχρονα και το σκέτο 7 για να τα δοκιμάσω μαζί, όπως κάνω συνήθως, επειδή τι νόημα έχει. Έχει νόημα; Πίστευα ότι δεν έχει. Είναι καινούρια iPhones, σχεδόν ίδια με τα περυσινά, με μερικές αναβαθμισμένες δυνατότητες (ειδικά το μεγάλο, γι’ αυτό το πήρα), και υψηλότερη τιμή. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Πάντα αυτό είναι το συμπέρασμα, πλέον. Τι να σας πω, αν αξίζει να το αγοράσετε; Φυσικά και αξίζει να το αγοράστε, iPhone είναι, ένα εξαιρετικό smartphone, αν έχετε το disposable income, αν σας περισσεύουν δηλαδή, πάρτε το.
Όχι ότι δεν υπάρχουν άλλα πράγματα να γράψει κανείς για το θέμα, αλλά το βασικό συμπέρασμα αυτό είναι. Οπότε πώς βάζεις νόημα στο θέμα, πώς γεννάς κίνητρο; Σκαρώνεις concept, αυτό κάνεις. Μετατρέπεις την παραδοσιακή δοκιμή ενός κινητού, μια διαδικασία ολοένα και πιο ανώφελη, σε ουσιαστική, προσθέτωντας βαθμούς δυσκολίας, εξωτισμό, περιπέτεια, δράση και πλοκή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ.
Ετούτο ενδέχεται να είναι το τελευταίο review κινητού που γράφω σε αυτό εδώ το site, και όχι μόνο επειδή είναι το συμπέρασμα πάντα το ίδιο, αλλά και εξαιτίας της κατάληξης της συγκεκριμένης περιπέτειας.
Γιατί γι’ αυτό το review, αποφάσισα να πάρω το iPhone 7 Plus και να το πάω βόλτα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το SE το είχα πάει στο Βερολίνο. Ε, αυτό το πήγα λίγο πιο μακριά, στη χώρα-εργοστάσιο του πλανήτη, στην πατρίδα του, εκεί όπου συναρμολογήθηκε, γεννήθηκε, και από όπου μου ήρθε.
Πήρα το iPhone 7 Plus, και το πήγα στην Κίνα.
Αυτά που έχουν μείνει ίδια
Το iPhone 7 και το iPhone 7 Plus είναι σχεδόν πανομοιότυπα με τα iPhone 6/6S και 6/6S Plus, δηλαδή έχουν λίγο-πολύ ένα design που οι κορυφαίοι, οι παγκόσμιας κλάσης σχεδιαστές της Apple ολοκλήρωσαν το μακρινό 2014. Έκτοτε δεν ξέρω τι κάνουν, για το άλλο καινούριο κινητό που έβγαλαν (το SE) χρησιμοποίησαν ένα design του 2012, πραγματικά δεν έχω ιδέα με τι ασχολούνται όλη ημέρα τρία χρόνια τώρα. Το iPhone 7, όπως και τα προηγούμενα μοντέλα, είναι ένα πλακουτσό βότσαλο από αλουμίνιο και γυαλί, πάρα πολύ γλιστερό, που μοιάζει ό,τι πρέπει για να κάνεις ψαράκια στη θάλασσα. Είναι ένα design μέτριο, όχι γιατί δεν είναι πολυτελές, στιβαρό ή ευχάριστο στην αφή, αλλά κυρίως επειδή μοιάζει ανολοκλήρωτο.
Είναι μια επιλογή που μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση. Θα περίμενε κανείς η Apple να δίνει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο design και, κυρίως, στην ανανέωσή του. Στην αγορά του 2016 το πανάκριβο iPhone είναι ένα προϊόν πολυτελείας, δεν είναι απλά ένα smartphone. Υπάρχουν πολυάριθμα εξίσου καλά κινητά, πολύ πιο φτηνά. Πολλοί καταναλωτές αγοράζουν iPhone κυρίως για τη μόστρα, για το πρεστίζ, για ένα σωρό άλλες τέτοιες λέξεις που απεχθάνομαι. Το να απευθύνεσαι σε αυτό το κοινό προσφέροντάς τους το ίδιο design κάθε χρόνο, είναι κάπως ακατανόητο. Να παίρνει δηλαδή ο άλλος, ο άνθρωπος που έχει ζήσει τα μεγαλεία πασοκαρίας, την Ελλάδα της αστακομακαρονάδας, τη Μύκονο, τα μπουζούκια, να παίρνει, λέω, το iPhone του 2016 και να περπατάει στα μέρη που πάει αυτός και οι όμοιοί του και να νομίζουν οι όμοιοί του ότι κρατάει iPhone του 2014; Ανεπίτρεπτα πράγματα.
Αυτά που έχουν αλλάξει
Οι μικρολεπτομέρειες που έχουν αλλάξει στο design από πέρυσι είναι οι γραμμές της κεραίας, που πλέον είναι λιγότερο αποκρουστικές, το εξόγκωμα της κάμερας, που είναι πιο ομαλό (και ως εκ τούτου λιγότερο αποκρουστικό) και το home button, που πλέον δεν είναι αληθινό κουμπί, αλλά περιοχή αφής. Υπάρχουν επίσης και δύο νέα χρώματα, το μαύρο (που αντικαθιστά το γκριζουλί ασημένιο) και το πολύ μαύρο, που δημιουργείται με μια ειδική επεξεργασία που κάνει το αλουμίνιο γυαλιστερό και κατράμι, και μοιάζει πολύ ωραίο, αλλά μαζεύει τόσο εύκολα τις δαχτυλιές και τις γρατζουνιές, λέει, που πρέπει οπωσδήποτε να το έχεις μέσα σε θήκη, πράγμα που κάνει τόσο κόπο και τόσο γυάλισμα κάπως μάταιο.
Για το κουμπί θέλω να σας μιλήσω λίγο παραπάνω, γιατί είναι ένα θέμα. Το κουμπί στα iPhones παραμένει ίδιου μεγέθους από τότε που η Ελλάδα δεν ήταν χρεοκοπημένη, το μακρινό 2007. Από τότε καταλαμβάνει έναν αδιανόητα μεγάλο χώρο στην πρόσοψη της συσκευής, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα, για λόγους συμμετρίας, να καταλαμβάνει εξίσου μεγάλο χώρο και το πάνω μέρος της συσκευής, εκείνο με το ηχείο. Έτσι πιάνεις το iPhone 7 Plus και είναι σα παντόφλα, σα δίσκος σερβιρίσματος. Είναι πολύ μεγαλύτερο από τα ανταγωνιστικά “μεγάλα” smartphones (κάποια από τα οποία έχουν και το όφελος της OLED οθόνης, που επιτρέπει μικρότερα περιθώρια γύρω γύρω), παρ’ όλο που έχει μικρότερη οθόνη από αυτά. Το κουμπί φταίει κυρίως γι’ αυτή την ιστορία. Πάντα το απεχθανόμουν γι’ αυτό. Ε, πλέον δεν είναι αληθινό κουμπί, είναι απλά μια στρογγυλή περιοχή την οποία ζουλάς και ο μηχανισμός από κάτω δονείται για να νομίσεις ότι “πάτησες”. Πολλοί έχουν σχολιάσει αρνητικά το εφέ, ότι δηλαδή είναι περίεργο και ενοχλητικό, αλλά εγώ το συνήθισα. Το πρόβλημα, βέβαια, παραμένει: Εξακολουθεί να έχει το ίδιο μέγεθος και να καταλαμβάνει τον ίδιο, υπερβολικά πολύ, χώρο.
Λένε ότι από του χρόνου θα το καταργήσουνε τελείως, ή ότι θα το ενσωματώσουν στην οθόνη με κάποιον τρόπο. Μακάρι, τι να πω. Βεβαίως, για να γίνει αυτό και όλα τα άλλα που εικάζουν οι αναλυτές για το iPhone 8, το οποίο υποτίθεται ότι θα είναι ριζικά ανασχεδιασμένο, θα πρέπει να γυρίσουν οι σχεδιαστές της Apple από τις διακοπές. Πράγμα που ακούγεται δύσκολο σ’ αυτή τη φάση.
Τα υπόλοιπα πράγματα που έχουν αλλάξει μπορεί να τα έχετε διαβάσει κι αλλού, εδώ θα σας τα πω συνοπτικά, μαζί με τη γνώμη μου γι’ αυτά, αν έχει σημασία (δεν έχει). Τα νέα iPhones δεν έχουν υποδοχή για ακουστικά, έχουν δεύτερο ηχείο για στερεοφωνικό ήχο, έχουν λίγο φωτεινότερες οθόνες, λίγο μεγαλύτερες μπαταρίες, το iOS 10, νέο επεξεργαστή, και περισσότερη μνήμη (επιτέλους). Α, και το σημαντικότερο απ’ όλα: Ολοκαίνουριες κάμερες. Διαφορετικές μεταξύ τους. Αλλά για την κάμερα του 7 Plus θα τα πούμε ξεχωριστά, στο μεθεπόμενο κεφάλαιο.
Το λοιπόν.
Το ότι έχουν μεγαλύτερη μπαταρία είναι θεωρητικά καλό. Το 7 Plus που δοκίμασα αντέχει όλη μέρα, πράγμα λογικό και αναμενόμενο, καθώς η συσκευή αυτή είναι ένα άβολο, βαρύ τούβλο. Αυτό έλειπε, να μην έχει καλή μπαταρία. Για το 7 επιφυλάσσομαι, καθώς και το 6 και το 6S δεν ήταν και τα φωτεινότερα κραγιόνια στην κασετίνα στο συγκεκριμένο τομέα, και τα πρώτα σχόλια δεν είναι ενθαρρυντικά.
Το δεύτερο ηχείο για στερεοφωνικό ήχο ούτε που το πήρα χαμπάρι, να σας πω την αλήθεια. Αν ήμουν ένας συνεπής και επαγγελματίας reviewer τώρα θα έκανα την παλικαριά και θα πήγαινα να βάλω λίγο Luke Cage να παίξει να δω πώς ακούγεται για να σας πω, αλλά η συσκευή είναι στο άλλο δωμάτιο και φορτίζει, και το να σηκωθώ να πάω μέσα για να κάνω όλα αυτά θα αύξανε την αταξία του σύμπαντος υπερβολικά, κατά τη γνώμη μου, για το κέρδος που θα αποχτούσαμε και οι δυο. Οπότε πού να τρέχω.
Τη φωτεινότερη οθόνη την παρατήρησα, ωστόσο, δείχνει και τα χρώματα πιο ωραία, γενικά είναι μια απόλαυση να την κοιτάς, μολονότι δεν είναι πια η καλύτερη οθόνη που υπάρχει σε κινητό (τα Samsung τις έχουν, πλέον).
Πολύς ντόρος έχει γίνει για το ότι τα iPhones δεν έχουν την παραδοσιακή υποδοχή για ακουστικά που έχουν σχεδόν όλες οι συσκευές που υπάρχουν στον κόσμο (συμπεριλαμβανομένου και του πρόσφατου “σπαρτιάτικου” Macbook). Δεν συμμερίζομαι απόλυτα την κατακραυγή, μολονότι χρησιμοποιώ τα ακουστικά του κινητού συχνά για να ακούω audiobooks και podcasts. Πρώτον, η συσκευή η ίδια περιέχει ένα ζευγάρι ακουστικά που μπαίνουν στη μοναδική, πια, υποδοχή της. Δεύτερον, αν θέλετε να χρησιμοποιείτε άλλα ακουστικά, η συσκευή περιέχει κι ένα ανταπτοράκι το οποίο μπορείτε να έχετε μόνιμα κολλημένο στα άλλα ακουστικά. Αν αυτό δεν σας καλύπτει, ή αν θέλετε να ακούτε μουσική ενώ ταυτόχρονα το φορτίζετε, τότε θα έχετε πρόβλημα. Εγώ δεν το αντιμετώπισα, αλλά καταλαβαίνω ότι κάποιοι θα το αντιμετωπίζουν, και το ερώτημα είναι, ποιο το κέρδος, ακριβώς; Λιγουλάκι μεγαλύτερη μπαταρία, ναι, αυτό καλό είναι, ΟΚ. Αλλά είναι πραγματικά σημαντικότερο το module που κάνει το κινητό να δονείται όταν πατάς το ψευτοκουμπί ή το εντελώς άχρηστο 3D Touch (ναι, κι εγώ είχα ξεχάσει ότι υπάρχει αυτό) από την υποδοχή για τα ακουστικά; Έλα μου ντε.
Η άλλη πολύ σημαντική αλλαγή είναι η μνήμη. Επιτέλους. Επιτέλους. Επιτέλους εξαφανίστηκε το iPhone των 16GB, το όνειδος. Πλέον τα iPhones ξεκινάνε από τα 32GB, και μετά πάνε στα 128GB και τα 256GB, που είναι ό,τι πρέπει για την εποχή μας. Βεβαίως, σε 5 ημέρες στην Κίνα τα γέμισα τα 32. Αλλά τέλος πάντων, κανονικοί άνθρωποι μπορεί να βγάλουν ένα χρόνο μ’ αυτά, τουλάχιστο δεν είναι ντροπιαστικό νούμερο.
Υπάρχει, ωστόσο, και κάτι άλλο που άλλαξε, μαζί με τις μνήμες και τα υπόλοιπα. Η τιμή. Γίνεται στα μουλωχτά κάθε χρόνο, και συνεχίστηκε και φέτος. Πέρυσι, το iPhone 6S με 16GB ξεκινούσε από τα 789 ευρώ. Φέτος το iPhone 7 32GB έχει πάει στα 819 ευρώ. Πέρυσι το iPhone 6S Plus με 64GB κόστιζε 999 ευρώ. Φέτος το αντίστοιχο iPhone 7 Plus με 128GB έχει πάει στα 1079 ευρώ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Στην Αμερική δεν αυξάνουν οι τιμές. Μήπως μας εκδικούνται επειδή τους βάζουνε να πληρώσουν φόρους;
Λίγα λόγια για το μέγεθος του iPhone 7 Plus
Πριν πάμε στο θέμα της κάμερας, που είναι και το σημαντικότερο (τρόπος του λέγειν, το δημογραφικό και η ύπαρξη του Ντόναλντ Τραμπ είναι σημαντικά θέματα, η κάμερα του iPhone 7 Plus μπροστά σ’ αυτά ωχριά, το δίχως άλλο) να πούμε δυο κουβέντες για ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει και σε προηγούμενα επεισόδια: Το μέγεθος.
Το iPhone 7 Plus είναι, όπως αντιλαμβάνεστε, μια μεγάλη συσκευή. Μεγαλύτερη και βαρύτερη από ό,τι θα έπρεπε. Βεβαίως, έχει αυτή τη μεγάλη και την υπέροχη οθόνη. Όπως όλα τα smartphones αυτής της κατηγορίας, είναι μια απόλαυση να τα χρησιμοποιείς μέσα στο σπίτι, διαβάζεις πιο ωραία, βλέπεις φωτογραφίες και βίντεο πιο άνετα, είναι μια ομορφιά. Αλλά όταν βγαίνεις έξω, είναι θέμα. Είναι πρόβλημα. Οι τσέπες σακουλιάζουν, ενίοτε δεν το χωράνε. Πρέπει να σκεφτείς τι θα φοράς, τι αποθηκευτικούς χώρους θα έχεις επάνω σου, αν θα το σηκώνουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το καλοκαίρι, όταν τα ρούχα είναι λιγότερα. Αν κουβαλάτε τσάντα ή έχετε πάντα μεγάλα σακάκια, μπορεί να μην σας απασχολεί το θέμα. Αν όχι, όμως, είναι πρόβλημα.
Όπως σας είπα, πήγα ένα ταξίδι στην Κίνα παρέα με το 7 Plus, και το χρησιμοποίησα όπως χρησιμοποιεί κανείς ένα κινητό όταν πηγαίνει ταξίδι. Φωτογραφίες, ίντερνετ (να ‘ναι καλά τα VPN που παρακάμπτουν το great firewall), κι άλλες φωτογραφίες, κι ακόμα περισσότερες φωτογραφίες. Αναγκαζόμουν να περιφέρομαι με σακίδιο ή με cargo pants για να έχω το βάζω κάπου. Δεν ήταν εύκολο να το κουμαντάρω εν κινήσει. Τελικά, να σας πω την αλήθεια, από την τρίτη ημέρα και μετά άρχισα να το συνηθίζω, τα χέρια μου βρήκαν τα δικά τους shortcuts για να το μεταχειρίζομαι, κάπως βόλεψα και τις τσέπες, άρχισα να το φοβάμαι λιγότερο, χάρηκα, λέω, βρε για κοίτα, τελικά παλεύεται. Μετά, όμως, συνέβη το αναπόδραστο:
Μια πτώση από ύψος 30 εκατοστών στην άσφαλτο στο Κέντρο Ερευνών Αναπαραγωγής Πάντα στην Τσενγκντού το έκανε αυτό. Μία και μοναδική. Κι αν τα χέρια μου είχαν συνηθίσει το μεγάλο του μέγεθος, ήταν ανώφελο, γιατί το πραγματικό μέγεθος του iPhone 7 Plus, και όλων των iPhones των τελευταίων 3 χρόνων, δεν είναι αυτό που έχει η συσκευή όταν τη βγάζεις από το κουτί, είναι αυτό συν της θήκης. Σας το είπα. Το iPhone χωρίς θήκη είναι ανολοκλήρωτο. Μας πουλάνε συσκευές ατελείς.
Να ένα βίντεο με τα πάντα, κι επανερχόμαστε:
[field id=”1″]
Τέλος πάντων, η τραγωδία συνέβη, και αν δεν ξαναδείτε review συσκευής από την COSMOTE εδώ θα ξέρετε το γιατί, δεν είναι μόνο το ότι όλες είναι καλές και βαρέθηκα να γράφω τα ίδια και τα ίδια, θα είναι και το ότι προφανώς οι άνθρωποι μπάφιασαν, είναι το δεύτερο κινητό τους που σπάω.
(Μια παρένθεση: γνωρίζετε ασφαλώς ότι αυτές τις συσκευές τις δοκιμάζω και τις επιστρέφω στην εταιρεία που μου τις έστειλε, σωστά; Δεν μου ανήκουν. Το γνωρίζετε. Ασφαλώς και το γνωρίζετε)
Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι οι designers της Apple, όταν με το καλό γυρίσουν από τις διακοπές και/ή τη χειμερία νάρκη, θα πρέπει να δουλέψουνε πολύ το θέμα ώστε το iPhone 8 Plus να το προτιμήσω από το μικρότερο, το σκέτο. Και είναι κρίμα που δεν το δούλεψαν από αυτή τη γενιά, γιατί υπήρχε κίνητρο σοβαρό, και για εμένα και για όλους.
Η κάμερα
Αυτή τη φορά συνέβη κάτι ενδιαφέρον (δηλαδή, όχι πραγματικά ενδιαφέρον -το ότι τα τρία τέταρτα του σύμπαντος αποτελούνται από μια μορφή ενέργειας για την οποία δε γνωρίζουμε τίποτε είναι ενδιαφέρον, μπροστά σ’ αυτό οι κάμερες των iPhones ωχριούν), το iPhone 7 και το iPhone 7 Plus δεν έχουν την ίδια κάμερα. Ή μάλλον, αυτό δεν είναι ακριβές. Το iPhone 7 Plus έχει την ίδια με το σκέτο 7, αλλά έχει και μια άλλη, δεύτερη. Αυτή η δεύτερη δεν είναι ευρυγώνια, και τραβά φωτογραφίες ταυτόχρονα με την άλλη, πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τρομερές δυνατότητες, από 3D εικόνες μέχρι εφέ σαν αυτά που κάνει η Lytro, που επιλέγεις εστιακό βάθος αφού τραβήξεις τη φωτογραφία. Το “θα μπορούσε” είναι το κρίσιμο εδώ, καθώς η κάμερα του 7 Plus δεν κάνει τίποτε από όλα αυτά. Κάνει μόνο ένα πράγμα επιπλέον, και σε λίγο καιρό θα μπορεί να κάνει και κάτι άλλο.
Το ένα πράγμα που κάνει, ήταν σχεδόν αρκετό να με κάνει να θέλω να το αγοράσω: Ζουμ. Κάνει ζουμ.
Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω πώς λειτουργεί.
Η παραδοσιακές κάμερες των iPhones και όλων των κινητών τηλεφώνων είναι ευρυγώνιες, πράγμα που σημαίνει ότι τραβάνε πολύ μεγάλο μέρος του οπτικού πεδίου που έχουν μπροστά τους, με αποτέλεσμα τα άκρα της εικόνας να παραμορφώνονται λιγάκι. Αυτή η μορφή εικόνας είναι εξαιρετικά οικεία και γνώριμη στα μάτια μας, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των εικόνων που φτιάχνονται από κινητά (που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφιακών εικόνων στον κόσμο μας) είναι τέτοιες. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε εικόνες με κτίρια στην άκρη του καρέ που γέρνουν προς το κέντρο, δεν μας κάνουν εντύπωση, το μάτι μας καταλαβαίνει ότι κοιτάζει το προϊόν ευρυγώνιου φακού και ότι τα κτίρια δεν γέρνουν πραγματικά.
Να το ενδιαφέρον στη νέα ιστορία του iPhone 7 Plus: Η δεύτερη κάμερά του δεν είναι ευρυγώνια. Τραβά πολύ πιο “στενές” φωτογραφίες, με λιγότερη παραμόρφωση. Στο camera app υπάρχει πλέον μια επιλογή που λέει 2x, κι αν την επιλέξετε, τραβάτε φωτογραφία με αυτή, τη δεύτερη κάμερα, η οποία πηγαίνει πιο κοντά στο αντικείμενο. Κι είναι μια κανονική εικόνα 12 megapixel, δεν είναι ψηφιακό ζουμ (που κάνει την καθαρότητα της εικόνας να καταρρέει). Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό αν θέλετε να βγάλετε λεπτομέρειες από τοπία, αντικείμενα που είναι πιο μακριά από ό,τι θα θέλατε, ή και πορτρέτα, καθώς δεν σας προσφέρει μόνο προσέγγιση στο αντικείμενο, αλλά και λιγότερη παραμόρφωση.
Να μερικά παραδείγματα:
Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του iPhone 7 Plus που εκτίμησα και χρησιμοποίησα περισσότερο από όλα. Τριγυρνώντας στην πόλη Τσενγκτού, χίλια διακόσια χιλιόμετρα από την κοντινότερη θάλασσα, χαζεύοντας τα πάντα, τους ουρανοξύστες και τα πολύ επικίνδυνα ηλεκτρικά μηχανάκια, σε κάθε δεύτερη φωτογραφία το δάχτυλο πήγαινε στο 2x. Στην επιστροφή, πετώντας πάνω από το Κάιρο, χάρη στο 2x μπόρεσα να βγάλω τις πυραμίδες. Τις πυραμίδες! Νάτη η λεπτομέρεια της φωτογραφίας σε 100% (πατήστε τη για να ανοίξει). Από τα 40.000 πόδια αυτό:
Επιστρέφοντας σε μικρότερο iPhone μετά, έπιασα τον εαυτό μου να το νοσταλγεί αυτό το κόλπο πολύ.
Βεβαίως, να πούμε εδώ κάτι σημαντικό: Η δεύτερη κάμερα του 7 Plus δεν είναι εξίσου καλή με την πρώτη. Οι εικόνες που βγάζει, ειδικά σε περιορισμένο φωτισμό, είναι λιγότερο καθαρές και ευκρινείς. Επίσης να πούμε ότι η δεύτερη κάμερα δεν προσφέρει τίποτε άλλο, ούτε 3D εικόνες, ούτε τύπου Lytro εστιακά εφέ. Προς το παρόν, τουλάχιστο. Είμαι σίγουρος ότι η Apple μπορεί να κάνει ένα σωρό πράγματα σοφτογουερικά για να αναδείξει αυτό που έχει. Ήδη ανακοίνωσαν ένα κόλπο που εστιάζει σε αντικείμενα θολώνοντας το φόντο, όπως κάνουν οι καλές SLR (δηλαδή σχεδόν όλες οι SLR), αλλά δεν το έχουν ακόμα έτοιμο, λέει. Η εταιρεία με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση στον κόσμο, και “δεν το έχουν ακόμα έτοιμο”. Τέλος πάντων, δεν έχω καταλάβει με τι ρυθμούς δουλεύουν εκεί πέρα, υποτίθεται ότι είναι η Apple, όχι το Βιλαμπάχο. Αλλά το συμπέρασμα είναι ότι η διπλή κάμερα του 7 Plus αποτελεί σημαντική διαφορά σε σχέση με το απλό 7 και, στην περίπτωση που ασχολείστε πολύ με τα της φωτογραφίας, θα πρέπει να σας βάλει σε σκέψεις.
Εγώ έχω καταλήξει στο εξής: Όταν με το καλό οι designers της Apple επιστρέψουν από το μακρύ sabbatical στο Θιβέτ, ή ό,τι άλλο κάνουν εξαφανισμένοι, θα ήθελα να δουλέψουν λίγο το θέμα του μεγέθους του iPhone 8 Plus. Να το κάνουν λίγο πιο μανιτζέβελο, πιο εύκολο στο κουμαντάρισμα, πιο γερό ίσως, πιο “ολοκληρωμένο”. Να μη χρειάζεται σώνει και ντε θήκη ή, έστω, αν χρειάζεται, να είναι κάπως μικρότερου μεγέθους, ώστε μαζί με τη θήκη να μη μοιάζει με οικοδομικό υλικό, να το κουμαντάρει κάποιος με φυσιολογικά χέρια, να χωράει σε φυσιολογικές τσέπες. Είναι ωραίο πράγμα η μεγάλη οθόνη, εξαιρετικό πράγμα η νέα κάμερα (αν φτιάξουν και περισσότερα κόλπα που να την εκμεταλλεύονται, ακόμα εξαιρετικότερο), αποτελούν ισχυρούς αντιπάλους στο γιγάντιο αντικίνητρο που ονομάζεται “1179 ευρώ”.
Αλλά μακρυγορώ.
Είπαμε, το συμπέρασμα σ’ αυτά τα πράγματα είναι πάντα το ίδιο.
Όλες αυτές τις συσκευές καλές είναι. Αξίζουν την επένδυση, σχεδόν όλες, γιατί αποτελούν επέκταση εγκεφάλου, τις έχεις στην τσέπη και είσαι κάτι περισσότερο από ό,τι ήσουν χωρίς αυτές. Έχεις πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες, σε ανθρώπους, δεν είσαι ένα σκέτο θηλαστικό, με δυο χέρια και δυο πόδια, είσαι κάτι επιπλέον. Εγώ παρακολούθησα το debate για τις αμερικανικές εκλογές σε ένα iPhone 7 Plus, μέσα στο μετρό μιας ελάχιστα γνωστής μεγαλούπολης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Σε τέτοιον κόσμο ζούμε.
Αυτά είχα να σας πω.
Πάντα τα ίδια.
[field id=”2″]