Το καλοκαίρι είναι μια εποχή σαν όλες τις εποχές, οι φτωχοί είναι φτωχοί, ο ήλιος βγαίνει το πρωί, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αντιπαθητικοί, και στο τέλος όλοι πληρώνουν ΕΝΦΙΑ. Αλλά μερικά πράγματα είναι αλλιώτικα το καλοκαίρι, ειδικά προς το τέλος του. Οι δουλειές αδειάζουν, το timeline του Instagram γεμίζει παραλίες, άνθρωποι κατά τα άλλα σοβαροί περνούν τον καιρό τους κυκλοφορώντας χωρίς κάλτσες, οι κάτοικοι μιας από τις ωραιότερες χώρας της Γης ξεχνάνε για λίγο ότι είναι χρεοκοπημένη και φεύγουν. Όσο μπορούν. Κι εδώ είναι το θέμα μας απόψε.
Ένα από τα πράγματα που αλλάζουν το καλοκαίρι, έχω διαπιστώσει, είναι και ο τρόπος που χρησιμοποιούμε αυτό τον ηλεκτρονικό υπολογιστή που κουβαλάμε στις τσέπες τα τελευταία χρόνια. Αλλιώς το χρησιμοποιούμε το κινητό το χειμώνα που την περισσότερη ώρα είμαστε στο σπίτι, στη δουλειά ή στο commute (δηλαδή, υποθέτω ότι αυτή είναι η ζωή σας, μια υπόθεση ριψοκινδυνευμένη σε μια χώρα με ανεργία 24%), αλλιώς το καλοκαίρι που είμαστε έξω, σε βόλτες και ταξίδια, κοντινά ή μακρινά. Οι αφορμές για αυτή την επισήμανση, που μπορεί εσάς τώρα να μη σας φαίνεται και τόσο ρηξικέλευθη (δεν είναι), ήταν δύο: Μερικά συμβάντα στον έξω κόσμο με τα 4G δίκτυα που έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς, και η δοκιμή του πιο πρόσφατου iPhone. Ας αρχίσουμε από το πρώτο.
1) Το ίντερνετ στο δρόμο
Δεν ξέρω αν θυμάστε εκείνο το tweet:
[field id=”1″]
Υποθέτω ότι το θυμάστε, όπως υποθέτω και το ότι θυμάστε όλο μου το τουίτερ απ’ έξω, και σας παρακαλώ να μη με διαψεύσετε, δε θα το άντεχα. Το θέμα που θίγει -και το οποίο τεκμηριώνουν και τα φωτογραφικά replies των φόλοουερς– είναι σημαντικό. Σε πολλές περιοχές (αλλά όχι σε όλες, ακόμα), η μέση ταχύτητα των 4G δικτύων είναι πια μεγαλύτερη κι από τις συνήθεις ταχύτητες των ενσύρματων ή ασύρματων ADSL συνδέσεων. Παρ’ όλο που ακόμα αυτό δεν το έχουμε χωνέψει, το ίντερνετ που έχουμε στο κινητό όταν φεύγουμε από το γραφείο συνήθως είναι γρηγορότερο από το ίντερνετ που είχαμε στον υπολογιστή του γραφείου. (Δεν το έχουμε χωνέψει ακόμη επειδή υπάρχουν όρια στη χρήση του mobile internet).
Τι σημαίνει αυτό όμως στην πράξη;
Μια φορά ήμουν διακοπές σε ένα ξενοδοχείο της Κρήτης, ακριβό, σοβαρό, αξιοπρεπές, με τα τριζάτα του σεντόνια και τις πισίνες του και τα απ’ όλα του. Δεν έχει σημασία το πώς βρέθηκα εγώ εκεί, αυτό που έχει σημασία ήταν το ότι ήταν καλοκαίρι μεν, αλλά ημέρα εργάσιμη, κι εγώ έπρεπε να στείλω κείμενο στην εφημερίδα στην οποία έγραφα, ανάμεσα στα σεντόνια και τις πισίνες. Ήμουν ήσυχος, καθώς στο ξενοδοχείο, όπως και σε όλα τα ξενοδοχεία και τις καφετέριες και τα εστιατόρια των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, υπήρχε Wi-Fi.
Είστε γενικά ευχαριστημένοι από τη χρήση των δημόσιων Wi-Fi έξω στον κόσμο; Κλειδωμένων και μη; Εγώ όχι. Ίσα ίσα, πιστεύω ότι το κακό δημόσιο Wi-Fi είναι ένα θέμα, και θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δυτικού κόσμου (υπερβολή, ξέρω, αλλά επιτρέψτε μου), αν δεν υπήρχε το 4G. Τέλος πάντων, όταν με το καλό ήρθε η ώρα να μπω στο ίντερνετ για να στείλω το κείμενό μου, συνέβη μια συμφορά και, όπως γίνεται συνήθως με αυτά τα πράγματα, συνέβη κι άλλη μία. Το Wi-Fi δεν συνδεόταν με τίποτε, ή έλεγε ότι συνδεόταν μα ούτε έστελνε ούτε έπαιρνε δεδομένα, ήταν σα να έχω ίντερνετ αλλά χωρίς να έχω, ένα ανώφελο μαρτύριο, σαν εκείνο το τραγούδι του Τζον Κέιτζ που είναι σκέτη ησυχία. Η δεύτερη συμφορά ήταν το ότι είχα τότε ένα κινητό με κάρτα από μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας (ας μην αναφέρουμε ποια), και το μόνο που μπορούσε να μου δείξει στην οθόνη ήταν ένα ασθενικό “Ε”, το τρισκατάρατο EDGE, που δεν ξέρω τι το ‘χουν και δεν το ξηλώνουν, αφού δεν κάνει τίποτε.
Όπως σας έχω ξαναγράψει, επειδή δοκιμάζω διάφορα κινητά που μου στέλνουνε, συχνά κυκλοφορώ στον κόσμο κουβαλώντας τα δυο-δυο. Και εκείνη τη φορά, το λοιπόν, είχα μαζί άλλο ένα (δεν θυμάμαι ποιο, ένα Android προφανώς) το οποίο μου το είχε στείλει μια άλλη εταιρεία κινητής τηλέφωνίας (ας μην πούμε ποια, απλά σας λέω ότι τα πρώτα πέντε γράμματα είναι το μικρό όνομα του Κρέιμερ, του γείτονα του Σάινφελντ), η οποία έπιανε 4G κανονικά, οπότε έκανα με την ησυχία μου tether το λάπτοπ στο δίκτυο του κινητού και έστειλα το email μου ήσυχα και ωραία και μετά έριξα μια ματιά και στο τι γίνεται στον κόσμο, καθώς ήταν καιροί ταραχώδεις.
Παρεμπιπτόντως, γι’ αυτό το χάσμα στο θέμα της κάλυψης ανάμεσα στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας σας έχω ξαναγράψει. Τεκμηριώνεται από πολλαπλές μαρτυρίες άλλων (να μια επίσημη αναπαράσταση) αλλά και από όλες τις δικές μου δοκιμές, όποτε είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω διαφορετικές SIM σε κινητά που είχα ταυτόχρονα στην τσέπη.
Μια άλλη φορά ετούτο το χάσμα απέβη σωτήριο στα βουνά της βόρειας Καρπάθου. Η βόρεια Κάρπαθος είναι ένα απομονωμένο, πολύ ιδιαίτερο μέρος. Απέχτησε ηλεκτρικό ρεύμα και οδική σύνδεση με τη νότια Κάρπαθο μόλις τη δεκαετία του ’80 και στη μέση έχει κάποια κακοτράχαλα βουνά που διασχίζουν το νησί από βορρά προς νότο, κι εκεί όπου το νησί είναι πιο στενό, και από το φρύδι της κορυφογραμμής βλέπεις το Αιγαίο κι από τις δυο πλευρές, κι ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν με τα σύννεφα, ε, εκείνο ακριβώς το σημείο δεν είναι το καταλληλότερο μέρος για να μείνεις από λάστιχο σε νοικιασμένο αυτοκίνητο χωρίς ρεζέρβα. Ευτυχώς κι εκεί δυο κινητά είχα, το ένα (με την ίδια με παραπάνω δικιά μου SIM) δεν έπιανε τίποτε απολύτως, ούτε δίκτυο δεν έβλεπε, το άλλο (με τη SIM της δοκιμής από την COSMOTE) έβλεπε κανονικά 3G. Κι όταν δεν το σήκωνε ο κύριος με το γραφείο ενοικίασης, μπορούσε κάποιος να γκουγκλάρει τηλέφωνα βουλκανιζατέρ, συνεργείων και βενζινάδικων (το τελευταίο μας έσωσε, τελικά) για να κάνει τις απαραίτητες συνεννοήσεις και να μη μας πιάσει η νύχτα στο απόκοσμο βουνό, το σα βγαλμένο από τη Γη όταν ήταν νέα.
Αυτό το καλοκαίρι που τώρα τελειώνει έχουμε ένα σωρό ανθρώπους για τους στείλουμε τη συμπόνοια μας, μα αν έχετε ψυχή απείρου μεγέθους κι η συμπόνοια σας είναι ατελείωτη, στείλτε λίγη στους ανθρώπους που βγήκαν στις παραλίες και στα λαγκάδια της πανέμορφης χώρας μας για να γκουκλάρουν βουλκανιζατέρ, να ινσταγκραμίσουν χρυσαφένιες άμμους ή να κυνηγήσουν Πόκεμον χωρίς καλό ίντερνετ στο κινητό. Τι θα τράβηξαν.
Και το ερώτημα που προκύπτει, βεβαίως, είναι: Ποιο κινητό;
2) Το εμβόλιμο review του iPhone SE
Πριν από λίγους μήνες μου στείλαν από την COSMOTE το καινούριο (τότε) iPhone για να το δοκιμάσω. Κάτι που συμβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα τελευταία χρόνια. Μόνο που το καινούριο (τότε) iPhone είχε μία διαφορά: Δεν ήταν καλύτερο από το προηγούμενο. Ήταν χειρότερο. Και μικρότερο. Ήταν, γενικά, ένα αλλόκοτο καινούριο iPhone, το iPhone SE, απογοητευτικό από πολλές απόψεις. Το παρέλαβα σε χρώμα ροζ, έχοντας ήδη διαμορφώσει γνώμη, σαν ξερόλας Έλληνας που είμαι. Εν πολλοίς η γνώμη μου επιβεβαιώθηκε και από την πραγματικότητα, κάτι που δεν συμβαίνει συνήθως με εμάς τους ξερόλες Έλληνες. Αλλά μετά, κι αφού το επέστρεψα το ροζ, βρέθηκα με άλλο ένα iPhone SE, χρυσαφένιο, και το πήρα μαζί μου σε ένα ταξίδι.
Και τότε κάτι άλλαξε.
Το iPhone SE είναι πρακτικά ένα iPhone 6s χωρίς το force touch στην οθόνη, και με την εξωτερική εμφάνιση ενός iPhone του 2012. Είναι ένα πάρα πολύ ασυνήθιστο κινητό τηλέφωνο, καθώς είναι πολύ μικρό σε μέγεθος για τα δεδομένα της εποχής, κι όπου λέμε “εποχής” εννοούμε τη σεζόν 2016-17. Αν δεν κάνω λάθος, είναι το smartphone με τη μικρότερη οθόνη στην αγορά αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι το πρώτο θέμα που αξίζει να συζητήσει κανείς. Επιπλέον, όμως, άξιο λόγου είναι το ότι η Apple, που αποφάσισε τέλος πάντων εν έτει 2016 να κυκλοφορήσει ένα μικροσκοπικό κινητό για λόγους δικούς της, δεν επέλεξε να ζωγραφίσει ένα καινούριο σχέδιο γι’ αυτό το κινητό, αλλά να χρησιμοποιήσει ατόφιο το design του iPhone 5.
Μια εταιρεία που έχει το design κορώνα στο κεφάλι της, μερικούς από τους καλύτερους και πιο ακριβοπληρωμένους σχεδιαστές του κόσμου και απεριόριστους πόρους, είπε να μη φτιάξει κάτι καινούριο, αλλά να χρησιμοποιήσει το σχέδιο που είχε ήδη έτοιμο, περίπου όπως δηλαδή επιλέγει η μέση Κούλα τι θα φορέσει σε κοινωνική εκδήλωση στην οποία δεν θα βρίσκονται πολλοί γνωστοί. Αυτή είναι μία απόφαση κατά την ταπεινή μου γνώμη ακατανόητη, και δεν δικαιολογείται ούτε από το ότι το design του iPhone 5 ήταν εξαιρετικό για την εποχή του, ούτε και από το παρακάτω πράγμα που θα σας πω:
Γιατί είναι τόσο μικρό;
Όλα τα πράγματα φαίνονται μικρότερα. Μικρότερα γράμματα. Μικρότερες φωτογραφίες. Λιγότερα κουμπάκια. Είναι πιο “λίγο” κινητό, και όλες οι δουλειές που κάνει κανείς με τα μεγαλύτερα, πιο σύγχρονα, γίνονται λίγο χειρότερα.
Κατανοητό; Αυτονόητο; Προφανές; Ωραία. Γιατί τώρα θα σας πω και το πράγμα που με εξέπληξε και εμένα:
Το μέγεθός του είναι καλύτερο για να το παίρνεις στις βόλτες.
Αυτό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα.
Την περασμένη άνοιξη βρέθηκα στο Βερολίνο με ένα iPhone SE στην τσέπη (μια χαρά roaming, το οποίο σύντομα θα είναι και εντελώς δωρεάν, εάν κι εφόσον παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση -ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωση) και διαπίστωσα ότι ένα πολύ μικρό κινητό χωρά πιο άνετα στις τσέπες και είναι πιο εύκολο στη χρήση σε δύσκολες, υπαίθριες συνθήκες. Δεν κάνει τίποτε πραγματικά καλύτερα από τα μεγάλα αδερφάκια του -απλά χωράει πιο εύκολα στην τσέπη και είναι πιο εύκολη η πρόσβαση όταν είσαι σε κίνηση.
Βεβαίως, εφόσον ισχύει αυτό, θα μπορούσε κάποιος να πάει να πάρει με 200 ευρώ ένα μεταχειρισμένo 5s και να κάνει τη δουλειά του μια χαρά. Και, πράγματι, παρακάτω θα σας προτείνω κάτι παρόμοιο. Αλλά υπάρχει και ο άλλος παράγοντας που έχει σημασία: Το iPhone SE ειδικά έχει από μέσα του σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά με το iPhone 6s, ίδια κάμερα, ίδια ταχύτητα, ίδια όλα. Ειδικά η κάμερα είναι πολύ σημαντικό πράγμα αν είσαι ταξίδι -γιατί εκεί είναι που χρειάζεσαι περισσότερο μια καλή κάμερα. Η κάμερα του SE είναι εξαιρετική, από τις καλύτερες που υπάρχουν. Τη δοκίμασα δίπλα στις κορυφαίες των (μεγάλων σε μέγεθος) Samsung Galaxy και τη βρήκα -επιτρέψτε μου- καλύτερη.
Βεβαίως, εμένα μου φάνηκε καλύτερη κι από του 6s, πράγμα που δεν εξηγείται επιστημονικά.
Θα πάω σε γιατρούς να ψαχτώ καλύτερα, τι να κάνω.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, καταλήγουμε σε αυτά τα συμπεράσματα για αυτό το καλοκαίρι:
1) Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές.
2) Βάλτε στο πρόγραμμά σας όσα περισσότερα GB data σας επιτρέπουν τα οικονομικά σας. Επιπλέον, επιλέξτε και μια εταιρεία που έχει αξιοπρεπή κάλυψη στη χώρα (δε λέμε ποια είναι, ας πούμε ότι κάνει ομοιοκαταληξία με το “ποτέ”). Κανένας δεν έπιασε Πόκεμον με EDGE.
3) Αν έχετε την ευχέρεια, πάρτε μαζί σας ένα μικρού μεγέθους κινητό. Δεν θα σας επιτρέπει να δουλέψετε και να παίξετε με την άνεσή σας, όπως ένα μεγάλο, παραδοσιακό smartphone του 2016 (όπως το ολοκαίνουριο Samsung Galaxy Note 7, ας πούμε), αλλά είναι πιο βολικό. Πάρτε κανά παλιό μεταχειρισμένο iPhone, ή το iPhone SE (που είναι πιο ακριβό), ή το Sony Z5 Compact, αν μπορέσετε να το βρείτε, που πάντως είναι λίγο πιο μεγάλο. Απλά έχετε στο νου σας ότι μιλάμε μόνο για τις διακοπές. Πίσω στον πραγματικό κόσμο, μια οθονούλα 4 ιντσών είναι, πια, πολύ μικρή.
Εγώ γύρισα απ’ το ταξίδι κι έκανα, πραγματικά, μια μικρή απόπειρα να ζήσω με το iPhone SE για λίγο και στην πόλη. Απέτυχα. Νοσταλγούσα την απλωσιά της παραπάνω ίντσας, την άνεση. Νομίζω ότι το κατάλαβε, το καημένο, ένιωθε την απόρριψη, γι’ αυτό μια μέρα γλίστρησε μόνο του απ’ το παγκάκι κι έπεσε:
