Θοδωρής

Είναι πολύ ωραίο πράγμα η ανακοίνωση μιας νέας πολιτικής κίνησης από έναν Έλληνα δημοσιογράφο που δεν ανήκει ούτε στους ιδεολογικά στρατευμένους, ούτε στους τρελούς ψεκασμένους. Αν έχετε προσέξει, εκείνοι είναι που κατέρχονται συνήθως στην πολιτική. Αν μη τι άλλο, “Το Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη προσθέτει λίγη περιπέτεια και ποικιλία και σασπένς σε ένα πολιτικό σκηνικό που μέσα στην κρίση έχει γίνει αλλόκοτα αποκρουστικό και γκροτέσκο. Μία πρώτη επιφύλαξη έχω για το εγχείρημα και είναι σοβαρή:

Γιατί δεν λειτουργεί το site;

Read more

Επιτρέψτε μου ένα μικρό σημείωμα με μιαν είδηση κι ένα σχόλιο.

Το τελευταίο μου βιβλίο, ο “Φεβρουάριος”, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για το βραβείο μυθιστορήματος στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. Την ανακοίνωση των λιστών και το σκεπτικό της επιτροπής μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Τους προηγούμενους μήνες το βιβλίο είχε βρεθεί στις βραχείες λίστες και των λογοτεχνικών βραβείων του “Αναγνώστη” και του περιοδικού Δέκατα.

Αυτού του τύπου η αναγνώριση είναι μια χαρά εξίσου πλούσια με αυτές που μου είχε ήδη χαρίσει αυτό το βιβλίο, αλλά εντελώς αλλιώτικη.

Read more

Τις τελευταίες ημέρες στις ειδήσεις διαβάσαμε για δυο άνδρες από την Ουκρανία πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Ο ένας έγινε μόλις πάρα πολύ πλούσιος, ο άλλος, από ό,τι αποκαλύπτεται πλέον, ήταν ήδη.

Ο δεύτερος είναι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς, ο οποίος τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ακόμα αρνείται να παραιτηθεί, ενώ το κοινοβούλιο τον έχει καθαιρέσει και έχει προκηρύξει εκλογές για τις 25 Μαΐου (την ίδια ημέρα με τις ευρωεκλογές, παρεμπιπτόντως). Από τότε που ο Γιανούκοβιτς αποφάσισε να μην υπογράψει εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, φέρνοντας έτσι εμφατικά τη χώρα του στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, οι ταραχές στο Κίεβο ήταν συχνές, με αποκορύφωμα τις αιματηρές μάχες των προηγούμενων ημερών που έφεραν την Ουκρανία στα πρόθυρα του εμφυλίου. Σήμερα Ουκρανοί πολίτες εισέβαλλαν στο κτήμα όπου κατοικούσε ο Γιανούκοβιτς, και τα social media πλημμύρισαν με εικόνες ανείπωτης χλιδής και απερίγραπτου καρακιτσαριού.

Ο Γιανούκοβιτς ζούσε μεταξύ άλλων (έχει διάφορα κτίρια το κτήμα) εδώ:

Read more

Εχτές το Κίεβο γνώρισε τις πιο βίαιες ταραχές της πρόσφατης ιστορίας του, με 26 νεκρούς (οι 10 αστυνομικοί), καμμένα κτίρια και ένα κέντρο που μοιάζει βομβαρδισμένο. Η κρίση, όπως ίσως έχετε μάθει, ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο μετά την απόφαση του προέδρου Γιανούκοβιτς να μην υπογράψει ένα μνημόνιο συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα πράγματα είχαν ηρεμήσει τις προηγούμενες εβδομάδες, και δεν είναι ακόμα σαφές τι ήταν αυτό που πυροδότησε τις χτεσινές συγκρούσεις (και οι δύο πλευρές επικαλούνται εκατέρωθεν προβοκάτσιες). Συγκλονιστικές φωτογραφίες από τα τρομακτικά επεισόδια μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ.

Read more

Ανακάλυψα μόλις μία προ εξαμήνου έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνών Pew (προφέρεται Πίου) το οποίο μέτρησε την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από τις κοινωνίες 39 χωρών. Οι χιλιάδες ερωτηθέντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση: “Θα έπρεπε η κοινωνία να αποδέχεται την ομοφυλοφιλία;” Οι απαντήσεις είναι ενδεικτικές των τάσεων στους κόλπους της κάθε κοινωνίας, και εμφανίζουν τρομερές αποκλίσεις.

Μόλις το 2% των ερωτηθέντων από το Πακιστάν απάντησε “ναι”, για παράδειγμα. Στην Ρωσία, όπου γίνονται τώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ειδήσεις για την μεταχείριση ομοφυλοφίλων από εξτρεμιστές αλλά και το επίσημο κράτος έρχονται διαρκώς στη δημοσιότητα, το ποσοστό είναι 15%. Στις ΗΠΑ, όπου κάποιες πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων, το ποσοστό είναι 60%. Στην Ισπανία είναι 88%.

Στην Ελλάδα το 53% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι αποδεκτή στην κοινωνία, και το 40% πιστεύει πως όχι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις απόψεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, καθώς και στις διαφορετικές ηλικίες. Οι Ελληνίδες είναι υπέρ της αποδοχής σε ποσοστό 59%, ενώ στους άντρες το ποσοστό είναι 47%. Στους ηλικίας 18-29 ετών το ποσοστό αποδοχής είναι 66%, αλλά στους πάνω από 50 ετών το ποσοστό είναι μόλις 40%.

Read more

Καμία Ιταλία: Μετά τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία, οι Έλληνες ενήλικες είναι αυτοί που μένουν σε μεγαλύτερο ποσοστό στο πατρικό τους σπίτι και μετά το τέλος των σπουδών. Στη Σκανδιναβία τα ποσά είναι μικρά μονοψήφια, ενώ ακόμα και στην Ισπανία με την παραδοσιακά κτηνώδη ανεργία το ποσοστό είναι μικρότερο -και έχει μειωθεί στα χρόνια της κρίσης. Τα στοιχεία σε πίνακες:

Read more