Θοδωρής

Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Βάζοντας Έναν SSD Στο Mac Mini: Φωτορομάντζο

Η κατάσταση είχε ως εξής: Έχω έναν Mac Mini του 2011. Ωραίο κομπιουτεράκι, λίγο ακριβό για το hardware που έχει μέσα, αλλά πολύ μικρό και βολικό και όμορφο και ικανό να αντέξει πολλά πολλά χρόνια κάνοντας πολλά διαφορετικά πράγματα σ’ ενα σπίτι. Μέσα έχει ένα σκληρό δίσκο των 500GB, απλό, φυσιολογικό, όχι πολύ γρήγορο. Εν τω μεταξύ: Μου εστάλη για δοκιμή ένας από αυτούς τους καινούριους τους σκληρούς δίσκους, τους πολύ της μόδας, τους SSD, και συγκεκριμένα ένας Kingston, χωρητικότητας 120GB. Οι SSD δίσκοι είναι αλλιώτικοι από τους γνωστούς: Δεν έχουνε δίσκο που γυρνάει, δεν έχουν κινητά μέρη, δεν κάνουν γρούτσου γρούτσου ή άλλη φασαρία, είναι κατά κανόνα μικρότεροι και, κυρίως, είναι πολύ πιο γρήγοροι. Είναι βέβαια και πολύ πιο ακριβοί, αλλά έτσι είναι τα πράγματα σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Ο SSD δίσκος είναι ο λόγος που κάποια ακριβά λάπτοψ ανάβουν μέσα σε δεκαπέντε δευτερόλεπτα, ας πούμε. Είναι ένα πράγμα υπέροχο.

Το λοιπόν, ήμουν σε αυτή την κατάσταση:

mini01

Κοίτα να δεις τώρα: Το Mac Mini και το Mac Mini server είναι εξωτερικά ολόιδια. Το Mac Mini server έχει μέσα δύο σκληρούς δίσκους. Καταλαβαίνεις πού το πάω. Μέσα στο Mac Mini μου, σ’ αυτο το απειροελάχιστο κουτάκι από αλουμίνιο, χωράει κι ένας δεύτερος σκληρός δίσκος. Οπότε καταλαβαίνεις το σχέδιο: Θα πρόσθετα μέσα τον SSD, και θα έκανα αυτόν κύριο δίσκο του συστήματος, με τον 500άρη εφεδρικό, για έξτρα χώρο. Ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.

Read more

Ακόμα Περισσότερο Διάβασμα: Μνημόνιο, Δραχμή, Γκουαντάναμο, YouTube Και Ίντερνετς

Να πέντε κείμενα από τα παγκόσμια Ίντερνετς τα οποία μπορείς να διαβάσεις σήμερα το βράδυ, κουλουριασμένος δίπλα στη φωτιά, το καλοριφέρ ή τον φλεγόμενο κάδο με τα σκουπίδια.

1. Μια καταπληκτική, πλήρης και ψύχραιμη ανάλυση για το Μνημόνιο του 2010 από το Athens Review of Books. Ο συγγραφέας αναλύει τις αδυναμίες του σχεδίου και, κυρίως, την παταγώδη αποτυχία της Ελληνικής κυβέρνησης να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που προέβλεπε. Είναι μεγάλο αλλά είναι εξαιρετικά γραμμένο και είναι απαραίτητο να το διαβάσεις, είναι χρέος σου ως πολίτης, πώς το λένε.

Βλέποντας το αρχικό Μνημόνιο από τη δική μας σκοπιά μπορούμε να πούμε ότι οι σχεδιαστές του μας ζήτησαν να δαγκώσουμε μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό που μπορούσαμε να καταπιούμε. Αγνόησαν το ποιοι ήταν εκείνοι που καλούνταν να εφαρμόσουν όσα ζητούσαν.[21] Το σύνολο του ελληνικού αδιεξόδου αποκαλύφθηκε με το Μνημόνιο. Οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος είναι γνωστές. Η αντίδραση των ομάδων συμφερόντων που θίγονται ήταν προβλέψιμη, αλλά η αδιάλλακτη άρνησή τους να δεχθούν παραχωρήσεις εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Για μια ακόμη φορά φάνηκε ότι (με λίγες εξαιρέσεις) τα τηλεοπτικά μας μέσα ρέπουν προς τη δημαγωγία και τον πανικό. Η αποκάλυψη των τελευταίων δυο ετών όμως είναι η έκταση της παράλυσης της δημόσιας διοίκησης. Η διοίκηση που έχουμε δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις. Δεν έχει την πειθαρχία, την αίσθηση της αποστολής, τα κίνητρα ή την expertise που χρειάζονται.

Read more

Ο Τζον Χάμφρις Είναι Ένας Περίεργος Φιλέλληνας: Ένα Άρθρο Κι Ένα Βιβλίο

Σου στρέφω την προσοχή σ’ αυτό εδώ το άρθρο του Telegraph, στο οποίο ο φιλέλλην Βρετανός δημοσιογράφος Τζον Χάμφρις γράφει για την Ελληνική κρίση και τα ζόρια που τραβάμε εδώ από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που έχει εξοχικό στην Ελλάδα κι έρχεται διακοπές εδώ και είκοσι χρόνια, και ο γιος του οποίου παίζει τσέλο στην Καμεράτα, είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Δεν είναι άσχημο κείμενο, ούτε έχει πολλές ανακρίβειες, αλλά έχει ένα ελάττωμα: Την υπερβολή, η οποία υπάρχει μόνο και μόνο για να υπηρετήσει ένα χιούμορ όχι και πολύ επιτυχημένο.

To compare dishonest politicians in our own country with those of Greece is to compare a naughty little boy pinching a chocolate when the shopkeeper’s back is turned with a Mafia boss who’ll think nothing of garrotting you with piano wire for failing to show respect.

Αυτή είναι μια αδυναμία που διέγνωσα λίγους μήνες πριν διαβάζοντας ένα βιβλίο που ο Χάμφρις έγραψε το 2009. Λέγεται “Blue Skies and Black Olives” και εξιστορεί την περιπέτεια της αγοράς του οικοπέδου και της κατασκευής του εξοχικού του κάπου κοντά στην Επίδαυρο. Μπορείς βεβαίως να καταλάβεις ότι μια τέτοια εμπειρία μπορεί να είναι τραυματική για έναν Ευρωπαίο.

 

Read more

To 99% Και Το 1%: Δυο Κείμενα

Και τώρα, δυο κείμενα. Το ένα για έναν εκπρόσωπο του 99%, ημών δηλαδή, και το άλλο για μερικούς εκλεκτούς εκπροσώπους του 1%, των κερδισμένων από την άδικη ανισοκατανομή του πλούτου.

99%

Τις προάλλες συνελήφθη ένας μανιακός πυρομανής που ήθελε να κάψει το Λος Άντζελες. Τον συνέλαβε ένας 30χρονος δικηγόρος, Ιρανός μετανάστης, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του δουλεύει εθελοντικά στην τοπική αστυνομία. Την ημέρα που έκανε τη σύλληψη, είχε καθίσει τρεις ώρες παραπάνω στη δουλειά, για να βοηθήσει τους συναδέλφους του.

“He believes in the community service aspects of the reserve deputy,” department spokesperson Steve Whitmore said in a press conference. “This is part of the job for him and he doesn’t want to talk about himself because he believes he’s part and parcel of a larger effort.”

Read more

Το Πραγματικό Σκάνδαλο Της Ημέρας: Ο Τρόπος Δημοσιοποίησης Του “Πόθεν Έσχες”

UPDATE: Πολλές εξηγήσεις και νέα δεδομένα εδώ. 

Σήμερα δόθηκαν στη δημοσιότητα οι δηλώσεις “Πόθεν Έσχες” των 300 μελών του κοινοβουλίου, και για πρώτη φορά αναρήθηκαν και στο Ίντερνετ για να τις διαβάζουν οι πολίτες, καθώς η Αρχή Προστασίας Δεδομένων έδωσε τη σχετική άδεια (πέρυσι είχε αρνηθεί –άδικα, σύμφωνα με αυτό). Ως εδώ καλά. Οι πολίτες έχουν ένα μέρος να μπορούν να μπουν και να δουν ανά πάσα στιγμή την περιουσιακή κατάσταση των εκπροσπώπων τούς, όπως πρέπει. Αλλά εδώ υπάρχουν μερικά πολύ σημαντικά και πολύ σοβαρά “αλλά”, που κάνουν ετούτη τη δημοσίευση εξαιρετικά ύποπτη, ενδεικτική της αλλόκοτης, οπισθοδρομικής και ανεγκέφαλης προσέγγισης από τους υπευθύνους αυτής της ιστορίας. Συγκεκριμένα:

Read more

Το Περίεργο Πρόβλημα Της Σύγχρονης Δημοκρατίας

Αυτή τη στιγμή που τα γράφω αυτά στη Μόσχα κόσμος πολύς διαδηλώνει κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν και του ιδιότυπου καθεστώτος του οποίου ηγείται. Την ίδια ώρα δύο μεγάλες Ευρωπαϊκές δημοκρατίες κυβερνώνται από κυβερνήσεις εκτάκτου ανάγκης που δεν έχουν εκλεγεί από το λαό, ενώ οι ηγέτες των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθούν να λύσουν το πρωτοφανές αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες τους με λύσεις που ανατρέπουν μεγάλο μέρος της δημοκρατικής υπόστασης των χωρών τους. Όλα αυτά είναι πολύ περίεργα και ανησυχητικά και, διαβάζοντάς τα και μαθαίνοντάς τα παθαίνεις μια ταραχή κι έναν μικρό υπόκωφο πανικό, γιατί συνειδητοποιείς ότι μια πολύ σημαντική αξία και μια πολύ μεγάλη κατάκτηση της ανθρωπότητας περνάει μέρες δύσκολες σήμερα στον πλανήτη και κινδυνεύει σοβαρά: Η δημοκρατία μοιάζει να πεθαίνει.

Read more